Η κυβέρνηση Σημίτη κάνει ό,τι περνά από το χέρι της προκειμένου μας πείσει ότι η οικονομική της πολιτική υπηρετεί τα συμφέροντα και των εργαζομένων και των μονοπωλίων. Στα πλαίσια αυτά, μοιράζει από τη μια «ψίχουλα» που συνοδεύονται με πολλές υποσχέσεις και «θα» στους ανθρώπους του μόχθου και της δουλιάς και από την άλλη γενναιόδωρους μποναμάδες στους χρυσοκάνθαρους του πλούτου. Ετσι, με τη δημοσιοποίηση του «κοινωνικού πακέτου» μέτρων και της «Χάρτας» Σύγκλισης - δηλαδή το νέο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ - ο πρωθυπουργός και το οικονομικό του επιτελείο προσπάθησαν να μας πείσουν ότι με στήριξη της αναπτυξιακής πολιτικής στηρίζουν και τα λαϊκά εισοδήματα και τα υπερκέρδη των μονοπωλίων και των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Το θόρυβο που προκάλεσαν τα φιλοκυβερνητικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για τη δήθεν φιλολαϊκή πολιτική της κυβέρνησης - με τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου να δηλώνουν ανήσυχοι αν «αντέχει η οικονομία» το βάρος του «κοινωνικού πακέτου μέτρων» και της «Χάρτας» σύγκλισης - απάλυναν 2 κινήσεις του κυβερνώντος κόμματος, που δείχνουν ποιων τα συμφέροντα υπηρετεί πραγματικά η πολυδιαφημισμένη αναπτυξιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Η πρώτη κίνηση ήταν η δημοσιοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού του 2004, με τον οποίο η κυβέρνηση αναδιανέμει τα φορολογικά έσοδα (που θα εισπράξει το κράτος από τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα) προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλοεισοδηματιών. Αδιάψευστος μάρτυρας το γεγονός ότι μαζί με το προσχέδιο του προϋπολογισμού 2004, η κυβέρνηση κατέθεσε και ένα νέο νομοσχέδιο, που το βάφτισε «αναπτυξιακό», με το οποίο μειώνονται δραστικά οι συμβολικοί φόροι που πληρώνει το μεγάλο κεφάλαιο για μια δεκαετία, ενώ παράλληλα καθιερώνεται πλήρης φορολογική ασυλία. Η δεύτερη κίνηση, ήταν η χτεσινή, που έγινε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, με την εξαγγελία των προκλητικών επιδοτήσεων από τα ταμεία του κράτους, σε μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες «θα» προσλαμβάνουν ανέργους. Εννοείται, πως ο πρωθυπουργός υποστήριξε πως με τη ρύθμιση αυτή ενισχύεται η ανάπτυξη της χώρας και μειώνεται η ανεργία.

Ετσι με το ένα χέρι επιβάλλουν νέα χαράτσια στα λαϊκά εισοδήματα, αυξάνοντας τη φορολογική επιβάρυνση και ό,τι αποκομίζουν, με το άλλο χέρι, το χαρίζουν απλόχερα στο μεγάλο κεφάλαιο και στην πλουτοκρατία. Εδώ, όμως, ισχύει η λαϊκή παροιμία «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη...», που οι εργαζόμενοι μπορούν να την εκφράσουν και με την ψήφο τους στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.