Νέα δεσμά για τους λαούς των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιφυλάσσει το Ευρωσύνταγμα, το οποίο συζητείται από το περασμένο Σάββατο στη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Οι αρχιτέκτονες των Συνθηκών του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ και της Νίκαιας, προσπαθούν τώρα να ολοκληρώσουν το οικοδόμημά τους, της Ευρώπης των τραπεζιτών, των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου.

Το σχέδιο του Ευρωσυντάγματος, επί του οποίου έγινε η συζήτηση στη Διακυβερνητική, διαπνέεται από την ιδέα της συγκρότησης και πολιτικής θωράκισης ενός πανίσχυρου Διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο οποίο θα συμμετέχουν τα τέσσερα ή πέντε, μεγαλύτερα κράτη - μέλη. Βεβαίως, ένα τέτοιο Διευθυντήριο υπάρχει και λειτουργεί στην ΕΕ εδώ και χρόνια. Ομως, τώρα επιχειρείται η «συνταγματική» του κατοχύρωση όπως και η απορρόφηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών από αυτό.

Ταυτόχρονα, με το Ευρωσύνταγμα επιχειρείται κάτι αδιανόητο για την ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης, να τεθεί εκτός «συνταγματικής τάξης» κάθε προσπάθεια αλλαγής του ισχύοντος καθεστώτος, του καπιταλιστικού. Η ελεύθερη αγορά, οι «τέσσερις ελευθερίες» (στην κίνηση κεφαλαίων, εργατικού δυναμικού, εμπορευμάτων και υπηρεσιών), αλλά και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση, αποκτούν την ισχύ της συνταγματικής επιταγής. Ακόμη και η αμφισβήτησή τους τίθεται εκτός νόμου. Δηλαδή, μια άλλη παραλλαγή της άποψης περί του «τέλους της Ιστορίας».

Για τους λαούς τίποτα καλό δεν μπορεί να προκύψει από μια τέτοια εξέλιξη. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα στα κράτη - μέλη της ΕΕ θα δουν τα επόμενα χρόνια να προστίθενται στις συνέπειες από τις προηγούμενες Συνθήκες, η στρατιωτικοποίηση, ο πολλαπλασιασμός των επεμβάσεων τύπου Νέας Τάξης, η συστηματική περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων και η σκληρή καταστολή.

Το μέλλον της Ευρώπης συνδέεται αναπόσπαστα με το μέλλον του κινήματος σε κάθε κράτος - μέλος. Με την ανατροπή των συσχετισμών δύναμης στο εσωτερικό όσο γίνεται περισσότερων χωρών, ανάμεσα στις ισχυρότερες αλλά και σε λιγότερο ισχυρές. Οσο δυναμώνει το αντιιμπεριαλιστικό, το αντικαπιταλιστικό κίνημα, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι δυνατότητες για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, τόσο η ΕΕ θα αποδυναμώνεται.