Απ' όσα γνωρίζουμε - και δε νομίζουμε, ότι μας έχει ξεφύγει οτιδήποτε σοβαρό τουλάχιστον - οι θέσεις του ΣΥΝ για όλα τα βασικά ζητήματα, όπως και των όποιων δυνάμεων συμπορεύονται μαζί του (ΑΚΟΑ, ΚΕΔΑ), δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό τελευταία. Η λογική των «ευρω-μονόδρομων», της προσαρμογής στις προωθούμενες φιλομονοπωλιακές διαρθρωτικές αλλαγές, της «κοινωνικής συναίνεσης» και της ταξικής συνεργασίας, όπως και οι αυταπάτες για τον όποιο... εξανθρωπισμό της κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου, χωρίς βέβαια να θιχτεί η εξουσία του, έβαζαν και βάζουν βαριά τη σφραγίδα τους πάνω σ' αυτές, ανεξάρτητα από την όποια «αριστερή» μάσκα φοράει κάθε φορά η ηγεσία του, ανάλογα με την κάθε φορά συγκυρία. Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, που στοιχειωδώς γνωρίζει τα πολιτικά πράγματα της χώρας και τις θέσεις των κομμάτων, οι λογικές αυτές βρίσκονται σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση από την πολιτική του ΚΚΕ.

Και, βέβαια, οι πολιτικές αυτές κρίνονται καθημερινά, επιβεβαιώνονται ή όχι από τις πολιτικές και άλλες εξελίξεις και οι εργαζόμενοι βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Ετσι ή αλλιώς, όμως, οι μεταξύ τους διαφορές είναι υπαρκτές και σοβαρές. Κι όταν η ηγεσία του ΣΥΝ και όποιοι άλλοι τις «σβήνουν», κάνοντας προτάσεις συνεργασίας και παριστάνοντας τον τιμητή της ενότητας της Αριστεράς, ο καθένας καταλαβαίνει, ότι μόνο γι' αυτό δεν ενδιαφέρονται.