«Μάχη με τον χρόνο για την ενημέρωση της κοινής γνώμης εν όψει των αναμενόμενων ραγδαίων εξελίξεων στο Κυπριακό ετοιμάζεται να δώσει η κυβέρνηση... Με δεδομένο ότι το περιεχόμενο του εν λόγω σχεδίου μπορεί να φθάνει ακόμη και τις 150 σελίδες, στην κυβέρνηση έχουν ήδη επιλέξει τα στελέχη (κυβερνητικά και κομματικά) που πρέπει να μετάσχουν ενός ειδικού "φροντιστηρίου" ώστε να κατανοήσουν το θέμα και να μπορούν να το διαχειριστούν με επάρκεια στον δημόσιο διάλογο» («Βήμα»).

Στο «αφελές» ερώτημα προς τι αυτός ο «πανικός» και ο συναγερμός του προπαγανδιστικού μηχανισμού της κυβέρνησης ενόψει του σχεδίου Ανάν, η απάντηση είναι προφανής: Πρέπει να χρυσωθεί το χάπι, να περάσει με το μικρότερο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Αυτό φαίνεται ότι είναι πλέον το σοβαρότερο μέλημα της κυβέρνησης, καθώς μάλλον έχει πάρει τις αποφάσεις της. Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι ήδη μιλάνε για «παζάρι», για «μεγάλο (ή έντιμο) συμβιβασμό», για «βελγικό μοντέλο»... Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα παζάρι, αφού είναι ολοφάνερο ότι σ' αυτό το δήθεν «πάρε-δώσε» ο μόνος που καλείται να δώσει είναι η κυπριακή πλευρά, ενώ σίγουρα κερδισμένες είναι οι ΗΠΑ και δευτερευόντως η Τουρκία. Σε αυτό το πνεύμα δεν υπάρχει κανένας συμβιβασμός, παρά μόνο μονομερής παραχώρηση σε βάρος της ειρήνης και ασφάλειας στην Κύπρο.

Οσο για το «βελγικό μοντέλο», το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για το περιτύλιγμα της νομιμοποίησης της διχοτόμησης του νησιού, αφού, εκτός των άλλων, η τουρκική πλευρά δε δείχνει διατεθειμένη να κάνει «βήμα πίσω», ούτε, βέβαια, της ασκούνται πιέσεις γι' αυτό από ΗΠΑ και ΕΕ. Το δίλημμα που έχουν αρχίσει να λανσάρουν «τι προτιμάτε, μια οδυνηρή -έστω - λύση ή διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης» είναι ψευτοδίλημμα και θα πέσει στο κενό.