Ο κλεμμένος χρόνος...
Διαβάζω ανάμεσα στον ορυμαγδό των επιστημονικών ή επιστημονικοφανών άρθρων, πως τα μικρόβια στο έντερό μας κάνουν μεταξύ τους κρυφό διάλογο κι έρχεται η ΑΙ, η Τεχνητή Νοημοσύνη, και τον αποκωδικοποιεί, κι έτσι καταλαβαίνει τον λεγόμενο δεύτερο εγκέφαλό μας, που καθορίζει από την πέψη και το ανοσοποιητικό μέχρι τη διάθεσή μας. Η δύσμοιρη φυσική μου νοημοσύνη τι να περιμένει τώρα; Συμβουλές για το πώς να φερθούμε στο έντερό μας για να μη μας σκοτώσει; Η πρώτη που σου δίνουν είναι καλό πανάκριβο ποιοτικό φαγητό, ηρεμία και χρονική άνεση στην τουαλέτα. Κι εδώ επαναστατεί η απλή τρέχουσα νοημοσύνη, που κινδυνεύει από άνοια λόγω Χρονικής Φτώχειας (επιστημονικός όρος Time Poverty). Φρικάρω καθώς διαβάζω ότι το 45% των περιπτώσεων άνοιας θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν εξαλείφαμε τους παράγοντες κινδύνου. Ποιοι πάσχουν από χρονική φτώχεια κι απειλείται η εγκεφαλική τους υγεία; Αυτοί που τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ, προσπαθώντας να συνδυάσουν δουλειά, σπίτι, απαιτήσεις, υποχρεώσεις, κ.λπ., και δεν τους μένει ο περίφημος ελεύθερος χρόνος να κοιμηθούν καλά, να χαλαρώσουν, να διασκεδάσουν, να κάνουν πράγματα που απλώς τους αρέσουν. Κι έρχονται και σου λένε από πάνω ότι η λύση αυτής της πάθησης δεν είναι ατομική μόνο αλλά και κοινωνική - συλλογική, κι απαιτεί ριζικές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.
Κι όμως ζω, ζείτε, ζούμε στην Ευρώπη, αυτόν τον πολυδιαφημισμένο δυτικό παράδεισο, που όλοι θέλουν να καταπιούν ή να τον εποικίσουν. Σ' αυτόν τον παράδεισο στον 21ο αιώνα, στον δικό μας ελλαδικό χώρο, οι εργαζόμενοι αυτοκτονούν ευτυχισμένοι κατά τα ανωτέρω, ζητώντας να δουλεύουν 13ωρο... Τα δε παιδιά της Ευρώπης είναι τόσο ευτυχισμένα, που κατά τον ΠΟΥ έχουν ως κύρια αιτία θανάτου στις ηλικίες 15-29 ετών την αυτοκτονία... Τριάντα εκατομμύρια συνολικά παιδιά και έφηβοι στο χρυσόμαλλο ευρωδέρας εμφανίζουν κάποια ψυχική διαταραχή είτε αγχώδη, είτε προσοχής, είτε κατάθλιψη...
Πρέπει να σταματήσω εδώ τα πολλά αποσιωπητικά, γιατί πέρα από την άνοια παραμονεύει και η πολιτική παράνοια υποστήριξης ενός παιδοκτόνου καπιταλιστικού συστήματος, που επενδύει στα νιάτα, έτσι και τόσο ώστε ένα στα εφτά παιδιά της ωραίας Ευρώπης να αποκτά μέχρι τα 30, βαρύ ψυχικό τραύμα. Δεν χωρά αποσιώπηση λοιπόν αυτή η θλιβερή διαπιστωτική πολιτική, που δίνει στη δημοσιότητα τέτοιες τρομακτικές έρευνες, που εξαφανίζονται μετά τον εκκωφαντικό θόρυβο της πρώτης παρουσίασης στη χοάνη της κερδοφορίας. Κοστίζει λιγότερο να μελετάς και να διαπιστώνεις πόσα είναι τα πάσχοντα ψυχικώς παιδιά και νέοι, και να τ' αφήνεις στους γονείς και τον ιδιωτικό τομέα πανάκριβων και αμφίβολων θεραπευτικών μεθόδων, παρά σε υπηρεσίες Υγείας, κρατικές και άλλες δομές καθοδήγησης, δωρεάν περίθαλψης, πρόληψης, κ.λπ. κ.λπ. Στην ευρωπαϊκή άλλωστε περιφέρεια λέει ο ΠΟΥ ότι αντιστοιχεί ένας ψυχίατρος ανά 76.000 παιδιά και εφήβους. Θα μου πείτε ότι στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, ακόμα κι αυτός ο ένας είναι άχρηστος.
Δεν ξέρω ποιος έχει χρόνο σήμερα να διαβάσει τον ογκώδη εφτάτομο χαμένο χρόνο του Προυστ. Αναζητώντας τον ο Προυστ αγγίζει τον πυρήνα της ακούσιας μνήμης και αγωνιά για την απώλεια νοήματος στον κόσμο. Στα ελληνικά το μετέφρασε ο Παύλος Ζάνας, που βρήκε ...«χαμένο χρόνο» στις φυλακές της Αίγινας, έγκλειστος επί χούντας. Ετσι αναρωτιέμαι πώς δεν θα διαταραχτεί η ψυχική ισορροπία των παιδιών και των νέων, όταν απλώς για να επιζήσουν, κι όχι να ζήσουν, πρέπει να κατανοήσουν και νοηματοδοτήσουν την έννοια του προσωπικού τους χρόνου, χωρίς πολιτική διαλεκτική διαπραγμάτευση της ουσίας του πραγματικά ελεύθερου χρόνου και του πραγματικά χαμένου. Σε βίο εκβιαστικών διλημμάτων και με μεθοδευμένη την απουσία συλλογικών στηριγμάτων οι νέοι σήμερα είναι πρωτίστως αναλώσιμοι και εύκολα στόχος.
Μέρες επετείου του Πολυτεχνείου, που η αστική τάξη δεκαετίες τώρα συστηματικά το αποψιλώνει από την εξεγερτική νεανική ορμή κι αντίστασή του, ήρθε φέτος να προστεθεί και η επικείμενη επίσκεψη Ζελένσκι. Αυτός που στη χώρα του μπουκάρει σε μπαρ και καφετέριες, αναζητώντας λιποτάκτες άνω των 18, για τον πόλεμό του.
Και μόνο στο άκουσμα μιας τέτοιας είδησης, είναι προφανές ότι το σύστημα βαράει και τον πρώτο και τον δεύτερο εγκέφαλό μας. Φυλαχτείτε παιδιά! Οι χρονοκλέφτες είναι εδώ. Ο ελεύθερος χρόνος είναι δικαίωμα και δεν είναι ποτέ χαμένος, αν αποφασίζεις πώς τον διεκδικείς και πώς τον διαθέτεις. Μ' ένα κόκκινο γαρύφαλλο, ο τόπος ξεβρωμίζει και ο χρόνος δεν είναι ποτέ χαμένος όταν ευωδιάζει επειδή θυμίζει.
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Feeds
Σχετικά με το κυπριακό πρόβλημα 
