Αυτές τις μέρες τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ πρωτοστατούμε σε όλη τη χώρα για να τιμηθεί ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου με το σύγχρονο αντιιμπεριαλιστικό του μήνυμα και τα ολοζώντανα συνθήματά του: «Εξω οι ΗΠΑ - έξω το ΝΑΤΟ», «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία».

Εχουμε ευθύνη τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών να μάθουν την αλήθεια, κόντρα στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας, στον αντικομμουνισμό, στην καπηλεία στο πλαίσιο του rebranding διαφόρων «σωτήρων», στη διάχυση της φιλοχουντικής προπαγάνδας από φασιστοειδή με την ανοχή του αστικού κράτους. Να μην περάσει η συστηματική πλύση εγκεφάλου που έχει στόχο να κρυφτούν πίσω από τη χρυσόσκονη της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ, η βαριά ατζέντα της πολεμικής εμπλοκής, η αναβάθμιση της επικίνδυνης συμμετοχής της χώρας στον ενεργειακό και εμπορικό πόλεμο των ΗΠΑ - ΕΕ με Ρωσία - Κίνα. Να μην ξεχαστεί ο βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στο ξέπλυμα του «διαβολικά καλού» Τραμπ και στη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο.

Τα στελέχη και μέλη της ΚΝΕ τιμούμε τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές που πάλεψαν τότε και τα επόμενα χρόνια ενάντια στη δικτατορία του κεφαλαίου, με όποιο προσωπείο κι αν εμφανίζονταν. Απέδειξαν ότι κανένας αντίπαλος, όσο ισχυρός κι αν εμφανίζεται, δεν είναι άτρωτος. Οτι οι ιδέες μας δεν μπορούν να εξοντωθούν με την ωμή βία, γιατί είναι αληθινές. Οτι τα μεγάλα γεγονότα ωριμάζουν μέσα από τη συνειδητή καθημερινή, αθόρυβη προετοιμασία και δράση των κομμουνιστών και ξεσπούν σαν θύελλα. Η ετοιμότητα και ικανότητα του Κόμματος και της ΚΝΕ να ανταποκριθούν σε αυτές τις συνθήκες απαιτεί μακρόχρονη προετοιμασία και πάλη, αντοχή και στρατηγική σταθερότητα, απόκτηση μαχητικής πείρας.

Παίρνουμε τη σκυτάλη του αγώνα, με εφόδιο τη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος και των ταξικών αγώνων, με κληρονομιά την αλύγιστη στάση των συντρόφων μας. Επιδιώκουμε να αντιστοιχίζουμε την καθημερινή μας δράση με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, που φωτίζει τον δρόμο για την αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού με στόχο την επαναστατική ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Τίποτα δεν μένει στάσιμο. Οι σημερινές σύνθετες εξελίξεις φέρνουν τον σπόρο των αυριανών κλονισμών.

Οι χιλιάδες φοιτητές που προμηθεύτηκαν τις Θέσεις της ΚΕ, η μαζική συμμετοχή στις εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ, φανερώνουν ότι περισσότεροι νέοι σήμερα, σε σχέση με άλλες περιόδους, προσβλέπουν με εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ. Είναι σημαντικό λοιπόν να σχεδιάσουμε την παρέμβασή μας με το βλέμμα στις διεργασίες που συντελούνται σε νεανικές δυνάμεις.

Στη νεολαία που ασφυκτιά αλλά διστάζει να μπει στον αγώνα, που αγανακτεί αλλά συμβιβάζεται με την κατάσταση των πραγμάτων, που αμφισβητεί ορισμένα στοιχεία του συστήματος αλλά μπορεί να εγκλωβίζεται από τα σόου μονοπρόσωπων, ψευτο-αντισυστημικών κομμάτων με εγωπαθείς αρχηγίσκους οι οποίοι συνομιλούν με τους ΑΙ κλώνους τους ή λιβανίζουν νυχθημερόν τον Τραμπ, είναι δική μας ευθύνη να απλώσουμε το χέρι, να συναντηθούμε στον χώρο δουλειάς και εκπαίδευσης, στη γειτονιά.

Να δουλέψουμε ακούραστα, όχι μόνο αποκαλύπτοντας τον πραγματικό χαρακτήρα και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, αλλά φωτίζοντας τις προϋποθέσεις για την επαναστατική ανατροπή του. Προβάλλοντας την ανωτερότητα του σοσιαλισμού και τα χαρακτηριστικά της σοσιαλιστικής κοινωνίας που εξασφαλίζουν την κοινωνική πρόοδο και ευημερία.

Από αυτήν τη σκοπιά να απαντηθεί ο προβληματισμός των φοιτητών για τα εμπόδια που συναντούν στις σπουδές τους, η αβεβαιότητα για το μέλλον και την εργασιακή περιπλάνηση, η ανησυχία για την πολεμική κλιμάκωση, η έλλειψη εμπιστοσύνης στο αστικό κράτος των σκανδάλων και των καθημερινών εγκλημάτων στον βωμό του κέρδους.

Σημαντικό εφόδιο για την παρέμβασή μας στα ΑΕΙ είναι η πρόταση του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο. Στον βαθμό που αφομοιώνεται και αξιοποιείται, μπορεί να διαμορφώνει στα μέλη της ΚΝΕ την υπεροχή και τη γνώση για να αντιπαλέψουν και να εξηγήσουν τις αιτίες των αντιλαϊκών μέτρων στην Εκπαίδευση, να προβάλουν ποιο πανεπιστήμιο, σε ποια κοινωνία μπορεί να ικανοποιήσει τα όνειρα και τις επιδιώξεις των νέων.

Με αυτόν τον τρόπο να αποδομούμε τα απατηλά συνθήματα που αξιοποιεί το κεφάλαιο για να αποσπάσει τη συναίνεση στην αντιδραστική του πολιτική στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, που έχει στόχο την παραγωγή μιας μικρής ελίτ που θα στελεχώνει τα αστικά επιτελεία και μιας μεγάλης μάζας επιστημονικού δυναμικού χαμηλών προσδοκιών και μηδενικών δικαιωμάτων.

Στην «εξωστρέφεια» του αστικού πανεπιστημίου, δηλαδή τη στενότερη πρόσδεση με την αγορά, το ΝΑΤΟ και την πολεμική οικονομία, να αντιπαραβάλουμε την ελεύθερη διάχυση της έρευνας χωρίς πατέντες, με κριτήριο την κοινωνική χρησιμότητα και όχι την κερδοφορία, σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τον ανταγωνισμό και την καπιταλιστική ιδιοκτησία.

Στη «διεθνοποίηση» του πανεπιστημίου της ΕΕ, που οδηγεί σε αγοραπωλησία και κατηγοριοποίηση πτυχίων, στην «αριστεία» της εισαγωγής στο παράρτημα Ιατρικής του ΕΚΠΑ στην Κύπρο με βάση εισαγωγής 12 και ετήσια δίδακτρα 20.000 ευρώ (!), να αντιπαραβάλουμε την ολόπλευρη κρατική στήριξη των πανεπιστημίων και των φοιτητών ώστε να διαμορφώνονται επιστήμονες με επαγγελματική επάρκεια και κοινωνική συνείδηση, όπως απέδειξε ο σοσιαλισμός τον 20ό αιώνα, παρά τις αδυναμίες του.

Στην «καινοτομία» του επιχειρηματικού πανεπιστημίου με κριτήριο την εμπορική αξιοποίηση, που στερεί από τους πολλούς την πρόσβαση στα επιτεύγματα της επιστήμης, να αντιπαραβάλουμε την άμεση σύνδεση των ΑΕΙ με τις κοινωνικές ανάγκες, χωρίς τη μεσολάβηση της αγοράς, με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της κοινωνικοποιημένης παραγωγής και την εργατική εξουσία.

Στο πανεπιστήμιο των ταξικών φραγμών, των διαγραφών φοιτητών, των υποδομών του περασμένου αιώνα, των ελλείψεων καθηγητών, να αντιπαραθέσουμε το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών, με δωρεάν ολοκληρωμένες σπουδές, κατάλληλες υποδομές και εργαστήρια, με πτυχία που θα εξασφαλίζουν την πλήρη πρόσβαση στο επάγγελμα.

Η εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό πανεπιστήμιο σε μια νέα οργάνωση της οικονομίας. Είναι ώριμο και αναγκαίο να πάψει η εργατική δύναμη να είναι εμπόρευμα και μέσα από τον επιστημονικό σχεδιασμό να ενταχθεί στην εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας. Σε μια οικονομία όπου κριτήριο οικονομικής ανάπτυξης δεν είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, αλλά η μεγιστοποίηση της κοινωνικής προόδου, δεν υπάρχουν ούτε επιστήμονες που πλεονάζουν ούτε επιστήμες περιττές. Σε μια τέτοια σοσιαλιστική κοινωνία δεν είναι πολυτέλεια αλλά ζωτική ανάγκη οι νέοι να παίρνουν ολόπλευρη επιστημονική μόρφωση.

Αυτή η προοπτική μπορεί να δώσει αισιοδοξία στους νέους που παλεύουν μέσα στο σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο των ταξικών εμποδίων και της πολεμικής προετοιμασίας. Να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη και πάλη του φοιτητικού κινήματος.

«Το δίλημμα δεν είναι αν οι νέοι θα πολεμήσουν, αλλά για ποιο μέλλον θα πολεμήσουν». Αυτό το πολεμικό κάλεσμα του Κολεγίου Αμυνας του ΝΑΤΟ είναι άλλη μια απόδειξη της ανάγκης να απαλλαγούμε όσο πιο γρήγορα γίνεται από το σάπιο και γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, που όσο κυριαρχεί παγκόσμια θα φέρνει μεγαλύτερη δυστυχία, φτώχεια, πολέμους. Θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο.

Στο δίλημμα που θέτει το ΝΑΤΟ, η νεολαία έχει επιλογή: Να μη χύσει το αίμα της για τα κέρδη των καπιταλιστών. Να μην αποδεχτεί την «κουλτούρα πολέμου» και τα σημαιοστολισμένα φέρετρα από τα ιμπεριαλιστικά σφαγεία, όπως της ζητάνε η ΕΕ και η κυβέρνηση. Να μη διαλέξει στρατόπεδο ιμπεριαλιστών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Κίνα - Ρωσία. Αντίθετα, να παλέψει σήμερα κιόλας για το όμορφο μέλλον που της στερούν, για τη δημιουργία των προϋποθέσεων ανατροπής της δικτατορίας του κεφαλαίου. Για να ξημερώσει η κοινωνία της ειρήνης, της αδελφοσύνης των λαών, της πραγματικής ελευθερίας, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαγεί από τα δεινά που γεννούν η απληστία και ο ανταγωνισμός των καπιταλιστών για το μέγιστο κέρδος. Η νεολαία μπορεί να κατανοήσει καλύτερα το χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες δυνατότητες της εποχής μας και στην ακύρωσή τους από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που συμπυκνώνεται στην αίσθηση ότι «ζούμε χειρότερα από τους γονείς μας». Η μάχη για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, κόντρα στην απογείωση της «ευελιξίας» και στη 13ωρη σκλαβιά, φωτίζει την ουσία του προβλήματος, που βρίσκεται στο ότι άλλοι παράγουν και άλλοι αποφασίζουν για τους στόχους και την οργάνωση της παραγωγής.

Δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη ανάγκη που να μη συνθλίβεται στις μυλόπετρες του κέρδους. Η Παιδεία, η Υγεία, η Στέγη, οι Μεταφορές, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός, ο ελεύθερος χρόνος, ακόμα και οι διαπροσωπικές σχέσεις, η σεξουαλικότητα, η επικοινωνία, όλα γίνονται εμπορεύματα.

Το κύμα χιλιάδων απολύσεων σε τεχνολογικούς κολοσσούς τύπου «Amazon» και η απαίτηση του συνιδρυτή της «Google» για 12ωρη εργασία κάνουν σκόνη το παραμύθι ενός «ανθρώπινου καπιταλισμού», που θα αξιοποιεί την τεχνολογία για την κοινωνική ευημερία. Στα εγκληματικά χέρια του κεφαλαίου οι νέες τεχνολογίες γίνονται μέσο αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης, καταστροφής και πολέμου, ελέγχου, χειραγώγησης και καταστολής του λαού. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι τεράστιες δαπάνες επιστημονικής έρευνας για παραγωγή όπλων μαζικής καταστροφής.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και η πολεμική προετοιμασία καθορίζουν αποφασιστικά τον προσανατολισμό και την ανάπτυξη της επιστήμης και έρευνας.

Αναπροσαρμόζονται οι στόχοι και η κατεύθυνση των πόρων της ΕΕ, ενώ το ΝΑΤΟ επενδύει τεράστια ποσά για την ανάπτυξη νέων όπλων με ενσωμάτωση της Τεχνητής Νοημοσύνης, για την έρευνα σε προγράμματα διπλής χρήσης. «Είναι πολλά τα λεφτά» και οι πιέσεις για να υποκύψουν νέοι ερευνητές στα πολεμικά κελεύσματα.

Με το ένα χέρι το αστικό κράτος κόβει δαπάνες για την Εκπαίδευση, τη φοιτητική μέριμνα, τη στέγη, και με το άλλο χαρίζει «λεφτόδεντρα» για επιθετικούς εξοπλισμούς και ΝΑΤΟικά πρότζεκτ. Ετσι, αυτοί που οδηγούν την Ανώτατη Εκπαίδευση σε οικονομικό στραγγαλισμό παρουσιάζουν τη χρηματοδότηση της έρευνας για τον πολεμικό όλεθρο ως φάρμακο!

Μέσα στα πανεπιστήμια δυναμώνουν η προβολή της ΝΑΤΟικής ατζέντας στο περιεχόμενο σπουδών, η δικαιολόγηση εγκλημάτων, η προσπάθεια να στοιχηθούν ο λαός και η νεολαία με τη νέα «μεγάλη ιδέα» της αστικής τάξης, για μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο. «Και συ τσούλα των δήμιων επιστήμη / της αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα / και συ πρόστυχη πένα και μολύβι / του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα», έγραφε ο Κώστας Βάρναλης. Πού να φανταζόταν πόσοι καθηγητές - μηρυκαστικά της ευρωατλαντικής προπαγάνδας θα τον επιβεβαίωναν στις μέρες μας.

Οσο περισσότερο τα ΑΕΙ μετατρέπονται σε γρανάζι της πολεμικής μηχανής, τόσο θα επιχειρείται να ενισχυθούν ο αυταρχισμός και η καταστολή, ο περιορισμός της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης. Από τις διαγραφές φοιτητών στο αμερικανικό Columbia με την κατηγορία του «αντισημιτισμού», μέχρι τις εκθέσεις της ΕΕ για την αντιμετώπιση της «ριζοσπαστικοποίησης» στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, οι αστικές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως απόχρωσης, δείχνουν τα δόντια τους!

Πρόσφατα καταδικάστηκε από την ελληνική αστική Δικαιοσύνη φοιτητής επειδή έγραψε σύνθημα υπέρ της Παλαιστίνης! Συνδικαλιστές φοιτητές απειλήθηκαν με πειθαρχικές διώξεις επειδή εναντιώθηκαν σε συνεργασία του ΠΑΔΑ με το υπουργείο Αμυνας του Ισραήλ. Το ίδιο και εκτός ΑΕΙ, που διώκεται ο πρόεδρος του ΕΚ Πειραιά για το μπλόκο των λιμενεργατών στην αποστολή όπλων στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η ψήφιση και εφαρμογή του νέου πειθαρχικού πλαισίου για τα ΑΕΙ από την κυβέρνηση της ΝΔ, που ποινικοποιεί ακόμα και την έκφραση γνώμης, μετατρέπει τους καθηγητές σε χωροφύλακες και αντιμετωπίζει τους φοιτητές ως εν δυνάμει εγκληματίες. Βέβαια η λαλίστατη κυβέρνηση για το δήθεν «άβατο» των πανεπιστημίων κατάπιε τη γλώσσα της στο «άβατο» των Βοριζίων για τη δράση εγκληματικών κυκλωμάτων σε σύνδεση με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και μηχανισμούς του κράτους. Το ίδιο και για οικονομικά σκάνδαλα και άλλα φαινόμενα ανομίας στα ΑΕΙ, στο έδαφος της διαπλοκής διοικήσεων με επιχειρηματίες.

Αυτό που πραγματικά επιδιώκουν είναι ένα πανεπιστήμιο «μπάτε σκύλοι αλέστε» για το κεφάλαιο και τους ΝΑΤΟικούς, και γι' αυτό «κλειστό» στις διεκδικήσεις των φοιτητών. Αυτό που ενοχλεί είναι ότι στα πανεπιστήμια υπάρχει φοιτητικό κίνημα που εναντιώνεται στην εμπλοκή των πανεπιστημίων στους πολεμικούς - ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Ενοχλεί ότι υπάρχουν φοιτητικοί σύλλογοι που ακυρώνουν στην πράξη άδικους νόμους.

Απάντηση στον κρατικό αυταρχισμό είναι να δυναμώσουν οι αγώνες των φοιτητών για τις σύγχρονες ανάγκες τους, το οργανωμένο κίνημα. Να συνειδητοποιείται από περισσότερους φοιτητές και φοιτήτριες ότι είναι δική τους υπόθεση η διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, άρα και η υπεράσπιση των μέσων πάλης, των συλλογικών διαδικασιών που τα εξασφαλίζουν.

Τα μέλη της ΚΝΕ, οι αγωνιστές που συσπειρώνονται με την «Πανσπουδαστική», οφείλουν να είναι σε ετοιμότητα. Με τη θαρραλέα, ασυμβίβαστη στάση τους, με την πρωτοπόρα δράση τους στο κίνημα να καλλιεργούν την αλληλεγγύη, τη μαζική πάλη, τη μαχητική αντιμετώπιση των απαγορεύσεων. Να μην περνάει ο φόβος, όπως θέλει η κυβέρνηση, ούτε η γελοιότητα των εικονικών καταλήψεων, όπως κάνει ο οπορτουνισμός, απαξιώνοντας δοκιμασμένες μορφές πάλης, υπονομεύοντας τη μαχητική ικανότητα του κινήματος!

Καθοριστική είναι η δύναμη του προσωπικού παραδείγματος του μέλους της ΚΝΕ και σήμερα και σε όλες τις συνθήκες. Να ξεχωρίζει ως διαφωτιστής, οργανωτής, μαχητής με τις κομμουνιστικές ιδέες.

Με επαναστατική αισιοδοξία που απορρέει από την ακλόνητη πίστη στην ανωτερότητα του σοσιαλισμού, στη διεθνιστική αλληλεγγύη, στη δύναμη και τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης.

Με σταθερότητα σε αρχές και αξίες, συνέπεια λόγων και έργων, ανυπότακτη στάση ζωής, αντοχή στις δυσκολίες, στοιχεία που κατακτιούνται μέσα από τη συμμετοχή στην ταξική πάλη και την οργανωμένη ζωή.

Με τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, τους αγωνιστικούς, φιλικούς δεσμούς που διαμορφώνονται κάθε μέρα εκεί που ζει, μορφώνεται και δουλεύει η νέα γενιά.

Με πρωτοπόρα στάση στην κατάκτηση της γνώσης, της επαναστατικής θεωρίας, της διαλεκτικής μεθόδου σκέψης, ώστε να αναπτύσσει ταξικό πολιτικό κριτήριο για την κατανόηση της αντικειμενικής πραγματικότητας, την ερμηνεία των οικονομικών, επιστημονικών και τεχνολογικών εξελίξεων, των κοινωνικών σχέσεων. Αλλά και με την προσπάθεια να παρακολουθεί στενά και να εξελίσσεται στην επιστήμη και στο επάγγελμά του, θέτοντας τις γνώσεις του στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών.

Η ανάπτυξη αυτών των χαρακτηριστικών θα συμβάλει ώστε η ΚΝΕ να καταφέρνει - κόντρα στο ρεύμα - να επιδρά και να προσελκύει πιο μαζικά τη νεολαία στον επαναστατικό αγώνα.

Ας σκεφτούμε: Η στάση κάθε συντρόφου φοιτητή στο μάθημα, η παρουσία του στο αμφιθέατρο, η συναδελφική αλληλεγγύη, δεν συμβάλλουν στην καταξίωση ανάμεσα στους συμφοιτητές του; Η προσπάθεια να ξεχωρίζει για τις γνώσεις, την πολιτιστική του καλλιέργεια, να είναι «μέσα σε όλα», σε συνδυασμό με την αγωνιστική του στάση, δεν συμβάλλει στο να κερδίζει την εμπιστοσύνη τους; Τελικά στο πρόσωπο του κάθε συντρόφου, στις αρετές και στη δράση του να αναγνωρίζεται το Κόμμα και η ΚΝΕ.

Προϋπόθεση όμως για όλα αυτά είναι να δυναμώσουν η ιδεολογική δουλειά στις γραμμές της ΚΝΕ, η αφομοίωση του Προγράμματος του ΚΚΕ, το ενδιαφέρον για τη γνώση, το διάβασμα, τον πολιτισμό. Να αξιοποιούνται ο «Ριζοσπάστης», ο «Οδηγητής» και η ΚΟΜΕΠ, το πολιτικό και λογοτεχνικό βιβλίο. Να διαμορφωθεί ένα μορφωτικό - πολιτιστικό ρεύμα που θα καλλιεργεί αξίες, κριτήρια, αντισώματα στον αντικομμουνισμό, σε αντιεπιστημονικές θεωρίες, στην υποκουλτούρα και τις εξαρτήσεις.

Οι μεγάλες απεργιακές μάχες, οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, οι διαδηλώσεις φοιτητών - μαθητών στις 6 Νοέμβρη στην Αθήνα και σε 40 πόλεις της χώρας, τα θετικά βήματα στην αλλαγή του συνδικαλιστικού συσχετισμού στα όργανα του φοιτητικού κινήματος, αφήνουν παρακαταθήκη και πείρα για τη συνέχεια. Η Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΣ στις 6 Δεκέμβρη είναι ένας σημαντικός σταθμός στην πορεία αντεπίθεσης και πανελλαδικού συντονισμού του φοιτητικού κινήματος.

Τώρα είναι ώρα να δυναμώσει η συμβολή της ΚΝΕ στην οργάνωση και καθοδήγηση των αγώνων της σπουδάζουσας νεολαίας, στην ισχυροποίηση της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής γραμμής πάλης. Με δημιουργική ανησυχία για το πώς θα ηγηθούμε σε κάθε χώρο, για το πώς οι δυνάμεις μας θα ξεχωρίζουν για τη μαχητική τους στάση, τη γνώση, την αυτοθυσία, για το τι αποτέλεσμα θα αφήνει πίσω του κάθε αγώνας σε επαφές, δεσμούς, δομή οργάνωσης, για το πώς θα ενισχύεται η κοινή πάλη με το εργατικό κίνημα. Πάμε κόντρα στο δηλητήριο της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, στην απαξίωση της συλλογικότητας, στον συμβιβασμό με την κυβερνητική πολιτική, στο σχέδιο μετατροπής του κινήματος σε σκαλοπάτι για την κυβερνητική εναλλαγή. Να δυναμώνει η πεποίθηση ότι ο μόνος δρόμος για να ικανοποιηθούν οι διεκδικήσεις και τα όνειρα των φοιτητών είναι σε σύγκρουση με το σύνολο της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των κομμάτων του κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η ταξική πολιτική της αντικειμενικά θα φουντώνει τη δυσαρέσκεια, θα τροφοδοτεί αγωνιστικές διεργασίες και αντιστάσεις. Απαιτούνται ετοιμότητα, προετοιμασία, πρωτοβουλία και οργάνωση «από τα κάτω», στο Τμήμα και στο έτος. Να δουλεύουμε με σχέδιο και επεξεργασμένο πλαίσιο πάλης, με εμπιστοσύνη στους φοιτητές, ώστε να φουντώνουν εστίες διεκδίκησης, να συντονίζεται ο αγώνας, να κλιμακώνουμε στις μορφές και στο περιεχόμενο. Να αλλάζει ριζικά η κατάσταση στη λειτουργία των ΔΣ και τη διεξαγωγή των Γενικών Συνελεύσεων. Να δυναμώνει η οργάνωση με τη μαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών, την ίδρυση επιτροπών αγώνα και νέων συλλόγων όπου δεν υπάρχουν. Μέσα από τη διαπάλη με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και τη συσπείρωση των φοιτητών στη δράση να αλλάζουν οι συσχετισμοί, να αντιμετωπίζονται ο εκφυλισμός και η αδράνεια πολλών συλλόγων. Οσο δυναμώνουν η συμμετοχή και η οργάνωση των φοιτητών, θα σπάει στην πράξη η καταστολή με όρους μαζικής πάλης και απειθαρχίας.

Χρειάζεται να δυναμώσουν η διεκδικητική πάλη και η πολύμορφη δράση των συλλόγων για το σύνολο των αναγκών των φοιτητών, για τα ζητήματα της επιστήμης, για το κόστος, τους όρους αλλά και το περιεχόμενο των σπουδών, για τη φοιτητική μέριμνα, τη φοιτητική στέγη και συνολικά ενάντια στην ακρίβεια, ενάντια στις διαγραφές, για τα εργασιακά δικαιώματα και την αξία των πτυχίων, για τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, τον ελεύθερο χρόνο, ενάντια σε όλες τις εξαρτήσεις.

Ταυτόχρονα να ενταθούν η διαφώτιση και η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στην εμπλοκή της Ελλάδας, στη σύνδεση των ΑΕΙ με την πολεμική οικονομία και το ΝΑΤΟ, στις επιπτώσεις της πολεμικής προετοιμασίας, που αποτυπώνονται και στον νέο κρατικό προϋπολογισμό της φτώχειας και του πολέμου που ψηφίζεται τον επόμενο μήνα.

Η δράση των μελών της ΚΝΕ στο κίνημα να συνδυάζεται με την ένταση της αυτοτελούς παρέμβασης της ΚΝΕ, που μπορεί ολοκληρωμένα να προβάλει τις αιτίες, τους υπεύθυνους και τη διέξοδο. Εκεί που οι Οργανώσεις δουλεύουν με τέτοιο σχέδιο και προσανατολισμό, έχουμε θετικά αποτελέσματα στη συσπείρωση νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ και στην οικοδόμηση πιο μαζικών ΟΒ της ΚΝΕ.

Αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσουμε την 107η επέτειο ίδρυσης του ηρωικού Κόμματός μας και να προϋπαντήσουμε το 22ο Συνέδριο. Με εκατοντάδες νέα μέλη στις γραμμές της ΚΝΕ προετοιμάζουμε τις νικηφόρες αναμετρήσεις με τη δικτατορία του κεφαλαίου! Χτίζοντας ΚΝΕ γερή και μαζική, ικανή να ανταποκριθεί στο πλάι του Κόμματος στα συνταρακτικά γεγονότα που είναι μπροστά μας.