Ολο το προηγούμενο διάστημα και από το προηγούμενο Συνέδριο δώσαμε μία σειρά από μάχες, πάντα με βάση τις αποφάσεις του Κόμματος, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι.

H παρακολούθηση των εξελίξεων και το να βγάζεις συμπεράσματα από αυτές είναι ένα από τα απαραίτητα στοιχεία που χρειάζεται να έχει ένας κομμουνιστής. Ομως τώρα είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να οργανώνουμε τη δουλειά μας χωρίς να λυπόμαστε θυσίες, χωρίς όρια στην προσφορά μας, οργανώνοντας μακροχρόνια και επίμονα τη δράση μας και την παρέμβασή μας. Ειδικά αυτή την περίοδο όπου προωθείται από την αστική τάξη η στροφή στην πολεμική οικονομία με ταυτόχρονη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα έχοντας στο βλέμμα τους και την εκδήλωση της επόμενης μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Αποκαλύφθηκε ότι μιλάμε για δύο κόσμους, από την μία ο κόσμος της εργασίας και από την άλλη ο κόσμος των κερδών. Δύο παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά:

1) Αρχικά μέσα από τις διάφορες «φυσικές καταστροφές», αποτέλεσμα της πολιτικής της αστικής τάξης όπου ο κόσμος μέσα από την αυτοτελή παρέμβασή μας αλλά και την παρέμβασή μας μέσα από το σωματείο ενημερώνονταν και δημιουργήθηκαν αντανακλαστικά αλληλεγγύης, αποκαλύφθηκε η αιτία και καταλήξαμε σε συμπόρευση. Από την άλλη η αστική τάξη που από την πρώτη μέρα σκεφτόταν πώς θα πάρει κάποιο έργο για την αποκατάσταση των ζημιών, απροκάλυπτα!

2) Η στάση που κρατήσαμε αταλάντευτα στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού και όλη η δράση που αναπτύξαμε, αγκαλιάστηκε από πλατιές μάζες στους χώρους δουλειάς. Υπάρχει μεγάλη διαπάλη για αυτά τα ζητήματα και τα ρήγματα που δημιουργούμε και με την πολιτική μας και με την αλληλεγγύη που αναπτύσσουμε σε μεγάλη μερίδα κόσμου είναι πολύ σημαντικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε επιτροπή του ΤΕΕ ΤΚΜ όπου μπήκε από εμάς το ζήτημα για την Παλαιστίνη, η κουβέντα εξελίχτηκε ραγδαία και άνοιξαν όλη την αντιδραστική τους βεντάλια απροκάλυπτα, για την ανάγκη εμπορικού δρόμου με την Ινδία, για το ότι η Γάζα είναι αγκάθι σε αυτά τα σχέδια, για τις δουλειές με την ανοικοδόμηση που θα ανοίξουν στην περιοχή και οι ελληνικές εταιρείες θα έχουν μερίδιο, για την απομόνωση της Κίνας και όλα αυτά κατέληγαν στο ότι υπάρχει εθνικό συμφέρον που ταυτίζεται με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Επιβεβαιώνεται επίσης ότι ένα κομμάτι συναδέλφων μηχανικών που είναι μισοπρολετάριοι έχει ενσωματωθεί μέσα από διάφορα προγράμματα («εξοικονομώ», μητρώα ελεγκτών κ.λπ.) και αναπαράγει αντιδραστικές απόψεις θεωρώντας πως είναι περίοδος που κερδίζει.

Εξαιτίας των παραπάνω έχει αρχίσει να δημιουργείται ένας πυρήνας νέου κόσμου ο οποίος βλέπει πολύ θετικά το Κόμμα. Υπάρχει σημαντική αντανάκλαση στην άνοδο της πολιτικής μας επιρροής.

Γενικά η βεντάλια της επίθεσης της αστικής τάξης είναι ανοιχτή, όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά σε σχέση με προηγούμενες περιόδους: Πλέον η αντιπαράθεση γίνεται σε πιο βαθύ πολιτικά επίπεδο. Οι αντιφάσεις είναι πιο έντονες και ορατές σε αρκετά μεγαλύτερο κομμάτι της εργατικής τάξης και των σύμμαχων στρωμάτων. Είναι περίοδος όπου θα πρέπει να βαθαίνουμε περισσότερο τη σκέψη μας και την πολιτική μας σε θέματα κομματικής λειτουργίας, καθοδήγησης και οικοδόμησης.

Ο σχεδιασμός επομένως που θα βάζει η κάθε ΚΟΒ για την εμβάθυνση του πολιτικού μας ανοίγματος σε μια σειρά χώρους και το πώς πολιτικά θα εξοπλίσουμε κόσμο και θα βαθύνουμε τα ρήγματα στην συνείδησή του είναι από τα πρώτα μας μελήματα. Το πώς δηλαδή θα κουβεντιαστεί το Πρόγραμμα του Κόμματος πρώτα με τον κόσμο που ξεχωρίζουμε, το πώς θα κάνουμε περισσότερη δουλειά με την ουσία του μέσα στους χώρους.

Απαραίτητο για τα παραπάνω είναι η αποφασιστική αναβάθμιση της λειτουργίας της ΚΟΒ. Η άνοδος της αξιοποίησης του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ τόσο εσωοργανωτικά όσο και πολύ περισσότερο με τον κόσμο παραέξω να οργανώνεται η παρέμβασή μας.

Εξαιτίας και της όξυνσης της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, και άρα του μεγαλύτερου ζορίσματος που υπάρχει σε ένα κομμάτι κόσμου, οι απαιτήσεις για συζήτηση, βοήθεια και στήριξη μεγαλώνουν. Αντίστοιχα θα πρέπει να ανέβει και το επίπεδο προσφοράς και πρωτοβουλίας του καθενός. Ηδη και από τις τελευταίες μάχες που δώσαμε για τις διαδοχικές απεργίες και έπειτα από συζήτηση και μαζί με την μάχη του «Ριζοσπάστη» για τις Θέσεις μπήκε περισσότερος κόσμος σε δουλειά. Θεματικές συζητήσεις σίγουρα βοηθούν και χρειάζεται να οργανώνονται.

Βασικό ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι η βοήθεια στην ΚΝΕ αλλά και η προετοιμασία των δυνάμεών μας εκεί να ενταχτούν ομαλά στο Κόμμα. Η αδυναμία πολλές φορές ιδεολογικής προετοιμασίας τόσο των συντρόφων της νεολαίας όσο και των νέων κομματικών μελών εμποδίζει την αφομοίωσή τους.

Βαδίζουμε με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα μπροστά στα νέα καθήκοντα που μπαίνουν για να εκπληρώσουμε την ιστορική μας αποστολή.