Μόνο που η ιστορία των «ενεργειακών κόμβων» των ιμπεριαλιστών έχει γραφτεί με αίμα λαών, όχι με «κλάδους ελαίας». Ετσι, ο ελληνικός λαός καλείται να πανηγυρίσει για κάτι που, στην πραγματικότητα, αυξάνει τους κινδύνους και ενισχύει τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Οι μεγάλοι ενεργειακοί όμιλοι, οι εφοπλιστές και τα μονοπώλια τρίβουν τα χέρια τους με το άνοιγμα νέων αγορών και τη διασφάλιση τεράστιων κερδών. Ο λαός, αντίθετα, φορτώνεται τους κινδύνους: Ακριβότερη Ενέργεια, αυξημένη στρατιωτική παρουσία, εμπλοκή σε πολεμικές αντιπαραθέσεις και απειλές για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, καθώς η προώθηση του ενεργειακού σχεδιασμού συμπαρασύρει και επικίνδυνες εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά.

Ο ενεργειακός σχεδιασμός των Αμερικανών στην περιοχή έχει στόχο την αντικατάσταση του ρωσικού αερίου στην Ευρώπη, αλλά δεν γεννήθηκε τον Φλεβάρη του 2022 με την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Δεν είναι απάντηση στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αλλά καταλύτης τους. Πρόκειται για προϊόν μακρόπνοης στρατηγικής των ΗΠΑ, που ξετυλίγεται εδώ και πάνω από μια δεκαετία.

Ο ρόλος της Ελλάδας ως «πύλης εισόδου» στον «Κάθετο Διάδρομο» φυσικού αερίου την τοποθετεί στο κέντρο μιας περιοχής με συγκρουόμενα συμφέροντα. Στον νέο ενεργειακό χάρτη, η Ουκρανία θα γίνει αποθήκη αμερικανικού LNG που θα διοχετεύεται μέσω ελληνικών αγωγών, αναδεικνύοντας την Ελλάδα σε κρίκο του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδίου, με τα λιμάνια, τις βάσεις, τα αεροδρόμια και τα εμπορικά κέντρα να λειτουργούν ως στρατηγικές υποδομές που αυξάνουν τον κίνδυνο για τη χώρα.

Και αυτό το σχέδιο ξεκινάει από παλιά. Το 2014, επί κυβέρνησης Σαμαρά και ενώ στην Ουκρανία βρισκόταν σε εξέλιξη η ανοιχτή επέμβαση των ΗΠΑ - ΕΕ που οδήγησε στο πραξικόπημα, υπήρξε η πρώτη κοινή διακήρυξη Ελλάδας - Ρουμανίας - Βουλγαρίας για την ανάπτυξη του «Κάθετου Διαδρόμου» φυσικού αερίου. Στη συνέχεια το σχέδιο προωθήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πριν ξαναπάρει τη σκυτάλη η ΝΔ, την ίδια ώρα που στην Ουκρανία μέσα από τις λεγόμενες «συμφωνίες του Μινσκ» μαζευόταν πρόσθετη καύσιμη ύλη, ενώ και στα Βαλκάνια έτρεχαν οι ευρωατλαντικοί σχεδιασμοί με άξονα τον έλεγχο των ενεργειακών και άλλων διαύλων, όπως π.χ. αποτύπωνε και η ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, που στα πρώτα κιόλας άρθρα της περιέγραφε το «ξεκλείδωμα» των ενεργειακών αγωγών από την Ελλάδα προς τη Β. Μακεδονία.

Οπως είπε χαρακτηριστικά ο CEO της βουλγαρικής «Bulgartransgaz» στο ενεργειακό συνέδριο: «Δεν είναι μυστικό ότι πριν από 5-6 χρόνια όλη η περιοχή ήταν σχεδόν πλήρως εξαρτημένη από το ρωσικό αέριο». Οι επενδύσεις στο FSRU της Αλεξανδρούπολης ξεκίνησαν «ενώ ήμασταν ακόμα υπερπλήρεις από ρωσικό αέριο», συμπλήρωσε, τονίζοντας ότι «ο βασικός καταλύτης είναι η αμερικανική κυβέρνηση και οι Αμερικανοί πάροχοι».

Η απόφαση για την επένδυση στην Αλεξανδρούπολη πάρθηκε στα τέλη του 2021 και η κατασκευή ξεκίνησε τον Μάιο του 2022 - αμέσως μετά την εισβολή. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2022, μια «μυστηριώδης» έκρηξη κατέστρεψε τους αγωγούς Nord Stream και ενταφίασε οριστικά την προοπτική επιστροφής της ΕΕ στο ρωσικό αέριο. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν λίγες μέρες οι γερμανικές αρχές αποκάλυψαν ότι θεωρούν βασικό «ύποπτο» για την ανατίναξη το «συμμαχικό» τους καθεστώς του Ζελένσκι.

Ολως τυχαίως, τα ίδια εκείνα πρώτα χρόνια, οι ΗΠΑ μετατρέπονταν σε πρώτης τάξης εξαγωγέα φυσικού αερίου, βασιζόμενες στην «επανάσταση του σχιστολιθικού αερίου» και την επέκταση των υποδομών που αύξησαν την εξαγωγική ικανότητα σε 75-80 εκατομμύρια τόνους LNG ετησίως, αλλά με πολύ ακριβότερες (επί της ουσίας μη ανταγωνιστικές) τιμές σε σχέση με το ρωσικό αέριο.

Γεγονός που με τη σειρά του δημιουργούσε την ανάγκη για την «εύρεση» νέων αγορών, οι οποίες και άνοιξαν μέσα από τον πόλεμο και τις κυρώσεις που ακολούθησαν στο πλαίσιό του, με τις αμερικανικές υποδομές να βρίσκονται την «κατάλληλη στιγμή» έτοιμες να καλύψουν (έως έναν βαθμό τουλάχιστον) το κενό που θα αφήσει η διακοπή των ρωσικών ροών.

Τι αποτυπώνει η αλυσίδα αυτή των γεγονότων; Πως το στήσιμο και ο έλεγχος των ενεργειακών και άλλων υποδομών, τα βήματα που γίνονται για την αμερικανική «ενεργειακή κυριαρχία» και στην περιοχή, δεν αποτελούν απλά ένα «παράπλευρο αποτέλεσμα» του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, αλλά συστατικό στοιχείο της σύγκρουσης για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, που πλευρά της είναι και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία.

Με δεδομένο αυτό, με ευκολία μπορεί κάποιος να «προβάλλει στο μέλλον» το τι σηματοδοτεί η ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο των ενεργειακών σχεδιασμών των ΗΠΑ, σε συνθήκες που οξύνονται οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις ακριβώς για τον έλεγχο των ενεργειακών, εμπορικών δρόμων, των αγορών και σφαιρών επιρροής.

Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως παράλληλα με την ξεδίπλωση του ενεργειακού σχεδίου, προωθήθηκε και ο «Στρατηγικός Διάλογος ΗΠΑ-Ελλάδας», που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην ατζέντα του περιλαμβάνονταν εξαρχής η αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, η αξιοποίηση του Αραξου, η δημιουργία νέων βάσεων σε Αλεξανδρούπολη και Λάρισα, η στάθμευση αμερικανικών ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο, ενώ ρυθμίζονταν και μια σειρά από άλλα ζητήματα για την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη χώρα μας.

Το 2017, η Αλεξανδρούπολη χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά στρατευμάτων και οχημάτων στο πλαίσιο της ΝΑΤΟικής άσκησης «Noble Jump», αλλά και ως βάση για τη μεταφορά ΝΑΤΟικών ελικοπτέρων, με τις κάννες στραμμένες προς τη Ρωσία.

Δύο χρόνια αργότερα, τον Οκτώβρη του 2019 ολοκληρώθηκε με τη συνδρομή του Αμερικανικού Ναυτικού η ανέλκυση του ναυαγίου της βυθοκόρου «ΟΛΓΑ» από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, απελευθερώνοντας το λιμάνι για μεγαλύτερη αξιοποίηση για τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Σε συνέντευξή του στα «Νέα» τον Απρίλη του 2022, ο τότε Αμερικανός πρέσβης, Τζέφρι Πάιατ, σημείωνε: «Κοιτάξτε όλη τη δουλειά που έχει κάνει η πρεσβεία τα πέντε και πλέον χρόνια που βρίσκομαι εδώ, επεκτείνοντας την MDCA, δουλεύοντας για την προώθηση της ενεργειακής διαφοροποίησης (...). Ολα αυτά ήταν απολύτως ζωτικής σημασίας για να απαντήσουμε στην 24η Φεβρουαρίου. Δόξα τω Θεώ που είχαμε την Αλεξανδρούπολη, η οποία διαδραμάτισε τόσο σημαντικό ρόλο στο να φτάσει η στρατιωτική υλικοτεχνική υποστήριξη των ΗΠΑ στην πρώτη γραμμή, στα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ. Δόξα τω Θεώ που έχουμε την επέκταση της Ρεβυθούσας (του τερματικού LNG στο νησί)».

Τις ημέρες εκείνες, η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» έγραφε πως «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πιο σημαντικό μέρος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, από πολιτικής και στρατιωτικής άποψης, από την Αλεξανδρούπολη». Τόνιζε δε ότι «το λιμάνι της Θράκης» που στη συνέχεια χαρακτήριζε «λιμάνι του ΝΑΤΟ», έχει «καθιερωθεί ως σταθμός μεταφόρτωσης για τις προμήθειες όπλων από τη Δύση σε χώρες του Εύξεινου Πόντου, δηλαδή τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ουκρανία». Επιπλέον, «ένας πλωτός τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου βρίσκεται εκεί υπό κατασκευή, με στόχο να μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση της περιοχής από τη Ρωσία», προσέθετε το δημοσίευμα, επιβεβαιώνοντας ότι οι ενεργειακές μπίζνες και οι πολεμικές ετοιμασίες πάνε μαζί.

Αποδεικνύεται συστηματικά μάλιστα πως το βαρέλι της στρατιωτικής εμπλοκής της Ελλάδας δεν έχει πάτο, ακριβώς ως το απαραίτητο «συμπλήρωμα» των ενεργειακών και άλλων σχεδιασμών.

Καθόλου τυχαία άλλωστε, λίγες μόλις μέρες μετά το συνέδριο για τη «διατλαντική συνεργασία» και τις ενεργειακές συμφωνίες που υπογράφτηκαν εκεί, η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Κιμπ. Γκίλφοϊλ, επισκεπτόταν αυτή την εβδομάδα το υπουργείο Αμυνας, για να ανακοινώσει πως οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας θα συνδεθούν ευθέως με τμήματα της διαβόητης Εθνοφρουράς των ΗΠΑ.

Την ίδια ώρα ο Ζελένσκι έρχεται αυτή την Κυριακή στην Αθήνα, με την ατζέντα να περιλαμβάνει μαζί με τον «Κάθετο Διάδρομο» και συμφωνίες για νέες παραδόσεις όπλων και «συνεισφορές», ο Ν. Δένδιας ξαναπάει αυτή την εβδομάδα στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση ανακοίνωσε προ ημερών την αποστολή στρατιωτικών οχημάτων προσωπικού στον Λίβανο, ενώ στο Μαξίμου βρέθηκαν μέσα στην εβδομάδα και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ, προκειμένου να τρέξει η προμήθεια των ισραηλινών αντιαεροπορικών συστημάτων.

Ολα αυτά δεν αποτελούν μεμονωμένα παραδείγματα για το πώς η «ενεργειακή κυριαρχία» συνδέεται άμεσα με τους πολεμικούς σχεδιασμούς.

Είναι χαρακτηριστικό το πώς ο επικεφαλής του Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, έχει δηλώσει πρόσφατα ότι η «ενεργειακή κυριαρχία» που στηρίχθηκε στο σχιστολιθικό αέριο ήταν αποφασιστικός παράγοντας για να μπορέσουν να γίνουν οι βομβαρδισμοί στο Ιράν από τις ΗΠΑ τώρα και όχι από τότε που άρχισαν να σχεδιάζονται και να «προβάρονται», δηλαδή 22 ολόκληρα χρόνια πριν!

Η κάλπικη προπαγάνδα των ευρωατλαντικών επιτελείων, που ζει τις μέρες αυτές νέες «δόξες», παρουσιάζει την εμπλοκή αυτή, την παρουσία των αμερικανικών δυνάμεων σε δεκάδες σημεία σε όλη τη χώρα και μαζί τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται, «με το κεφάλι κάτω», ως δήθεν «ασπίδα προστασίας» για τον ελληνικό λαό. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει όμως, αφού καθένα από αυτά τα ορμητήρια αποτελεί ταυτόχρονα και στόχο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων όπως η Ρωσία, που κατ' επανάληψη έχει προειδοποιήσει πως οι ΝΑΤΟικές υποδομές αποτελούν «νόμιμους στόχους». Ενώ το «υψηλό διακύβευμα» και τα «μεγάλα συμφέροντα» που παίζονται γύρω από τις ενεργειακές και άλλες υποδομές δεν αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα, αλλά αντίθετα παράγοντα που «ανοίγει την όρεξη» των καπιταλιστών και κάνει κάθε είδους «ρίσκο» και πολεμικό τυχοδιωκτισμό «άξιο λόγου»...

Αλλωστε, πολλές άλλες χώρες έχουν υπάρξει αντίστοιχοι «κόμβοι Ενέργειας» για ξένα συμφέροντα με πολύ συγκεκριμένες συνέπειες για τον λαό. Η Ουκρανία πριν τη μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο είχε 20.000 χιλιόμετρα αγωγών. Σήμερα, μετά την ευρωατλαντική επέμβαση, βρίσκεται βυθισμένη σε πόλεμο. Η Συρία ήταν επίσης «ενεργειακός κόμβος» πριν καταλήξει μετά από χρόνια πολέμου με τζιχαντιστικά κτήνη στην εξουσία με τη στήριξη ΗΠΑ - Τουρκίας - ΕΕ και Ισραήλ. Το Ιράν, άλλος «κόμβος», βομβαρδίστηκε, η Λιβύη διαλύθηκε από την επέμβαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Από όλα αυτά προκύπτει ένα μοτίβο. Οι «ενεργειακοί κόμβοι» δεν είναι ποτέ «σταθεροί», ενώ οι μάχες δεν διεξάγονται μόνο στα χαρακώματα αλλά και στο παρασκήνιο, με «αντικαταστάσεις» κυβερνήσεων, παζάρια επί πτωμάτων λαών.

Εξάλλου, όλο και πιο ανοιχτά ομολογείται ότι «πακέτο» με τον ενεργειακό αυτό σχεδιασμό πάει η επιτάχυνση των διευθετήσεων που περιγράφει ο ΝΑΤΟικός «οδικός χάρτης» για όλη την περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και στα Ελληνοτουρκικά, ανεξάρτητα απ' το αν οι διευθετήσεις θα προηγηθούν των ενεργειακών «deals» ή θα αποτελέσουν τον καταλύτη τους.

Τόσο Αμερικανοί όσο και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι υπογραμμίζουν ότι η Τουρκία δεν μπορεί να μείνει έξω από αυτά τα σχέδια, επειδή αποτελεί και αυτή κόμβο αγωγών, με πολύτιμες υποδομές, διεκδικεί μέρος της «λείας» από τα ενδεχόμενα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ενώ μαζί με το «μαστίγιο» χρειάζεται και «καρότο» για την «απεξάρτηση» από τη ρωσική Ενέργεια, για την οποία παίζει σημαντικό ρόλο στη μεταφορά της στην Ευρώπη.

Αλλωστε, εδώ και καιρό το ίδιο στίγμα έχει δώσει και ο Ελληνας ΥΠΕΞ, Γιώργος Γεραπετρίτης, ο οποίος έχει σημειώσει ότι έχουν ήδη «δρομολογηθεί τα επόμενα βήματα» και πως «βρισκόμαστε πράγματι σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι στα Ελληνοτουρκικά», με όχημα και την προτεινόμενη σύνοδο 5+5 για οριοθέτηση ΑΟΖ με τις χώρες της περιοχής. Δεν πέρασε απαρατήρητο άλλωστε πως την εβδομάδα αυτή, ο ΥΠΕΞ, Γ. Γεραπετρίτης, αναφέρθηκε επί της ουσίας και σε συγκεκριμένο σφιχτό χρονοδιάγραμμα, λέγοντας πως «υποστηρίζουμε ότι είναι η ώρα της ευθύνης για όλους», σημειώνοντας πως «ελπίζουμε έως το τέλος του έτους να έχουμε τελειώσει τις διερευνητικές επαφές μας, ώστε να δούμε τις προοπτικές, να καταλήξουμε ίσως στην υπογραφή κάποιου συνυποσχετικού και ενδεχομένως εν πρώτοις σε μια συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών ή κάποιων τεχνικών κλιμακίων», στην πρεμούρα τους να «τρέξουν» την υπόθεση, με τη στήριξη και άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Προφανώς η επιτάχυνση αυτών των επικίνδυνων «διευθετήσεων» βρέθηκε και στην ατζέντα της συνάντησης Μητσοτάκη - Χριστοδουλίδη μέσα στην εβδομάδα, (που επιχείρησε να «ξεπαγώσει» και τα σχέδια για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας - Κύπρου), όπως και στα παζάρια Φιντάν στις ΗΠΑ, αλλά και στη συνάντηση του νέου «προέδρου» στα Κατεχόμενα, Ερχιουμάν, με τον Ερντογάν, εκεί όπου ο ίδιος έλεγε πως δεν έχει νόημα η έναρξη των συζητήσεων χωρίς την αναγνώριση ότι υπάρχουν δυο κράτη στο νησί, με τον αντίστοιχο διαμοιρασμό και των ενεργειακών πόρων.

Επικίνδυνες διευθετήσεις και ενεργειακά σχέδια πάνε πακέτο λοιπόν και αυτό επιβεβαιώνει και η έως τώρα πορεία. Αυτό αποτυπώνεται «από την ανάποδη» και στα όσα λέει η κυβέρνηση, ότι η Ελλάδα δεν θα γινόταν σήμερα ενεργειακός κόμβος για τις ΗΠΑ αν δεν είχαν προηγηθεί οι συμφωνίες για την οριοθέτηση AOZ με Ιταλία και Αίγυπτο, αν δεν είχε προχωρήσει ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός κ.ο.κ. Ομολογούν δηλαδή πως ο δρόμος έπρεπε να ανοίξει με συμφωνίες που κουτσουρεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα, ενδεικτικό και για το τι είναι μπροστά.

Ολα αυτά άλλωστε τρέχουν με «ΝΑΤΟικό πατρόν» που δεν αναγνωρίζει σύνορα στην περιοχή, αλλά «ΝΑΤΟικά εδάφη και νερά». Χαρακτηριστικά είναι τα όσα ειπώθηκαν μαζί με την πώληση των μαχητικών Eurofighter στην Τουρκία, με κορωνίδα τη «ΝΑΤΟική συνοχή». Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Κιρ Στάρμερ, σημείωνε πως είναι «περήφανος που τα βρετανικά Typhoon θα αποτελέσουν ζωτικό μέρος της τουρκικής αεροπορίας», καθώς αυτή «υπερασπίζεται τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ». Το βρετανικό υπουργείο Αμυνας ανέφερε ότι η συμφωνία θα ενισχύσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες της Τουρκίας και θα στηρίξει «τη δύναμη του ΝΑΤΟ σε μια κρίσιμη περιοχή».

Από την πλευρά του, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Γιοχάν Βάντεφουλ, είπε: «Αναγνωρίζουμε την Τουρκία ως αξιόπιστο σύμμαχο του ΝΑΤΟ και θέλουμε να ενισχύσουμε από κοινού τη συμμαχία μας στην άμυνα» και πως τα Eurofighter «θα χρησιμοποιηθούν για την υπεράσπιση της συμμαχίας. Και η Ελλάδα περιλαμβάνεται επίσης σε αυτό. Ως κυβέρνηση, βλέπουμε θετικά την αποστολή αυτών των αεροσκαφών».

Aμερικανοί υπουργοί που συμμετείχαν στο συνέδριο της Αθήνας έλεγαν με νόημα ότι η Ενέργεια μπορεί να γίνει όχημα για «καλύτερες σχέσεις μεταξύ γειτόνων», δείχνοντας προς τη συνεκμετάλλευση. Χαρακτηριστική ήταν επίσης και η απάντηση Πάιατ, ο οποίος όταν ρωτήθηκε για το εάν οι ΗΠΑ θα παρέμβουν στην οριοθέτηση της ΑΟΖ για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών, εμφάνισε ως «πρότυπο» για μελλοντικές διευθετήσεις τη συμφωνία Λιβάνου - Ισραήλ για τον καθορισμό ΑΟΖ, που επέβαλαν τα αμερικανικά μονοπώλια με αποκλειστικό κριτήριο την άμεση εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Μια συμφωνία που καθόλου δεν εμποδίζει το Ισραήλ να βομβαρδίζει τον Λίβανο ακόμα και σήμερα!

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν πως η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο των ΗΠΑ δεν σημαίνει «ευημερία» ή «σταθερότητα». Σημαίνει μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ακριβότερη Ενέργεια για τα νοικοκυριά, αυξημένη στρατιωτική παρουσία και κίνδυνο για τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού. Οι «πύλες» των καπιταλιστών ανοίγουν μόνο για τα κέρδη τους.

Ο αναβαθμισμένος ρόλος του ελληνόκτητου εφοπλιστικού στόλου στη μεταφορά περισσότερων φορτίων αμερικανικού LNG, οι υποδομές αποθήκευσης και οι αγωγοί μεταφοράς, η εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων - όλα αυτά αποτελούν χρυσή ευκαιρία για την αστική τάξη.

Και όταν η αστική τάξη ομολογεί ότι πρέπει ο λαός να σκέφτεται αν είναι έτοιμος να γυρίσει σε φέρετρο για το «εθνικό συμφέρον» των εφοπλιστών, η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: Συσπείρωση με το ΚΚΕ στην πάλη για απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους. Για Ενέργεια φτηνή για τον λαό, για εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου για τις λαϊκές ανάγκες και όχι για τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων, κάτι που μόνο στο πλαίσιο μιας άλλης οικονομίας και εξουσίας, του σοσιαλισμού, μπορεί να γίνει. Στον δρόμο για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την ιμπεριαλιστική «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.