H επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου εναντίον των δίδυμων πύργων έδωσε την ευκαιρία σε πολλές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να προσδεθούν στο άρμα της «αντιτρομοκρατίας» για να εντείνουν την καταπίεση, να υπονομεύσουν την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να καταπνίξουν κάθε διαφορετική πολιτική άποψη. Την ίδια στιγμή η περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα οικονομικά, πολιτισμικά και κοινωνικά δικαιώματα, παραμένουν απαράλλακτα. Αυτά διαπιστώνει η Διεθνής Αμνηστία, στη φετινή Ετήσια Εκθεσή της για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο κατά το 2001, που έδωσε χτες στη δημοσιότητα. Στην Εκθεση καταγράφονται εξωδικαστικές εκτελέσεις σε 47 χώρες, δικαστικές εκτελέσεις σε 27 χώρες, «εξαφανίσεις» σε 35 χώρες, κρούσματα βασανισμού και κακομεταχείρισης σε 111 χώρες και κρατουμένους συνείδησης τουλάχιστον σε 56 χώρες. Η διεθνής οργάνωση πιστεύει, ωστόσο, ότι οι πραγματικοί αριθμοί είναι πολύ υψηλότεροι.

«Τα διπλά μέτρα και σταθμά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και η επιλεκτική εφαρμογή τους τείνουν να γίνουν ο κανόνας», δήλωσε η Αϊρίν Χαν, Γενική Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας. Αρκετές κυβερνήσεις θέσπισαν με επείγουσες διαδικασίες νομοθετικά και άλλα «αντιτρομοκρατικά» μέτρα εν ονόματι της ασφάλειας. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν επ' αόριστον κράτηση χωρίς δίκη, ειδικά δικαστήρια που βασίζονται σε μυστικά αποδεικτικά στοιχεία, καθώς και πολιτισμικούς και θρησκευτικούς περιορισμούς - δημιουργώντας σε ορισμένες περιπτώσεις παράλληλα σκιώδη συστήματα απονομής ποινικής δικαιοσύνης.

Πολυάριθμες ήταν οι καταγγελίες στη χώρα μας για κακομεταχείριση κρατουμένων από αστυνομικούς. Αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν δύο αλλοδαπούς σε άσχετα μεταξύ τους περιστατικά, ενώ συνέχισαν να υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με παραλείψεις προσαγωγής στη δικαιοσύνη αστυνομικών ευθυνόμενων για κακομεταχείριση και άλλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2001, μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα και αιτούντες άσυλο συνέχισαν να κρατούνται επί μήνες χωρίς κανένα δικαστικό όργανο να εξετάσει την κράτησή τους. Τον Ιούνιο θεσπίστηκε νόμος ο οποίος όριζε ως μέγιστο διάστημα κράτησής τους τους τρεις μήνες, όμως ορισμένοι κρατούμενοι παρέμειναν υπό κράτηση πέρα από αυτό το χρονικό διάστημα. Μάλιστα καθώς στη χώρα μας κατέφθαναν όλο και περισσότεροι ξένοι υπήκοοι χωρίς έγγραφα, υπήρξαν καταγγελίες ότι σε ορισμένους στερούσαν το δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση ασύλου, ενώ συνέχισαν να υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με τις συνθήκες κράτησής τους. Επίσης συνεχίστηκαν οι νομικές διαδικασίες εναντίον ανθρώπων επειδή άσκησαν τα δικαιώματά τους στην ελευθερία της έκφρασης και στη θρησκευτική ελευθερία ενώ οι αντιρρησίες συνείδησης συνέχισαν να υπόκεινται σε δικαστικές διώξεις.