Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν κι όσο κι αν θέλει η κυβέρνηση να μας πείσει ότι τα αποτελέσματα δε θα επηρεάσουν το πολιτικό σκηνικό, κανείς δεν ασπάζεται την άποψή της, όπως και κανείς δε «μασάει» τις ηρωικές ανακοινώσεις των εκτελεστικάριων του «Κινήματος», ότι το κλίμα θα αναστραφεί κι ότι ο «εκσυγχρονισμός» θα θριαμβεύσει. Το τέλος τους είναι προδιαγεγραμμένο. Το μέγα ζητούμενο για την Αριστερά, φυσικά, παραμένει προς ποια κατεύθυνση θα είναι η αλλαγή, γιατί η ΝΔ αποτελεί την άλλη όψη του συστήματος και κανείς πολίτης δεν πρέπει να αναμένει θεαματικές αλλαγές, ως προς την πολιτική που θα ακολουθεί, πέραν αυτής των προσώπων που θα διαχειριστούν το σύστημα.

Η ΝΔ, μετά από το πάθημα(;) με τον καγκελάριο κ. Αβραμόπουλο και πολλή σκέψη, αποφάσισε την πρόκριση της κ. Μπακογιάννη στη διεκδίκηση του πρώτου δήμου της χώρας. Το υπ' αριθμό δύο στέλεχος της νεοφιλελεύθερης παράταξης άκρως προβεβλημένο από τα ΜΜΕ, ίσως και περισσότερο από τον αρχηγό της,μας κάνει την τιμή να διεκδικήσει τη δημαρχία της Αθήνας, θέλοντας να είναι αυτή που θα υποδεχτεί τους εκπροσώπους των κρατών της Ολυμπιάδας του 2004 και, ταυτόχρονα, τα αφεντικά των πολυεθνικών, που έχουν το πάνω χέρι στην πολύπαθη αυτή διοργάνωση, η οποία δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Ολυμπιακή Ιδέα, όπως πασχίζει να μας πείσει η κ. Αγγελοπούλου και οι υψηλά ιστάμενοι προστάτες της. Κανάλια και εφημερίδες, από την πρώτη στιγμή, έσπευσαν να σπεκουλάρουν αυτήν την υποψηφιότητα για δύο κυρίως λόγους: Ο πρώτος έχει να κάνει με τη δύναμη της ΝΔ στην Α` Αθηνών και ο δεύτερος συνδέεται με το γεγονός της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, οπότε «επιχειρηματικά» σκεφτόμενοι θέλουν ν' ανοίξουν πόρτα με τους γαλάζιους. Ετσι εμφανίζουν την κ. Μπακογιάννη λίγο ως πολύ ως την επόμενη δήμαρχο. Πρωινάδικα, παράθυρα, στρογγυλά τραπέζια και σαλόνια στα ταμπλόιτ φιλοξενούν τις κοινοτοπίες της και υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον της Αθήνας. Δηλαδή, για περισσότερα σιντριβάνια και καγκελόφραχτες πλατείες και δρόμους.

Οι ευρισκόμενοι εις κατάστασιν πανικού κατοικοεδρεύοντες της Χαριλάου Τρικούπη (οι του Μαξίμου ασχολούνται μόνο με τα σπουδαία, εις τα οποία προφανώς δε συμπεριλαμβάνεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση), επέλεξαν ύστερα από πολλές παλινωδίες, τον τ. ευρωεπίτροπο κ. Παπουτσή (της υποτιθέμενης εσωκομματικής αντιπολίτευσης ύστερα από το κάζο Δαμανάκη). Με το γνωστό ευρωστιλάκι του, προσπαθεί να αποσπάσει ένα ποσοστό πολιτών για να έχει μία σοβαρή εκπροσώπηση, επιδιώκοντας να πείσει ότι όλα επί ΠΑΣΟΚ πάνε καλά και θα μπορούσαν υπό τη δημαρχία του να πάνε ακόμα καλύτερα. Με μεταγραφές τύπου Υβέτ και Αλεξανδρή προσπαθεί να πείσει - αλήθεια ποιον - ότι η υποψηφιότητά του έχει υπερκομματικό χαρακτήρα και αποτελεί την καλύτερη επιλογή για το Δήμο. Καναλάρχες και εκδότες τού δίνουν χρόνο και σελίδες, μην έχοντας κάτι να χάσουν - ακόμα ΠΑΣΟΚ έχουμε και το Γ` Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης είναι προ των πυλών - αν και οι πάντες γνωρίζουν ότι είναι χαμένος από χέρι. Χρυσώνοντας το χάπι, τον βάφτισαν «αουτσάιντερ», χρησιμοποιώντας ιπποδρομιακή διάλεκτο (όπως και με το «φαβορί» της κ. Μπακογιάννη), για να δείξουν πόσο πολύ εκτιμούν τους θεσμούς του τόπου, όποιοι είναι αυτοί, τέλος πάντων, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Και στοιχήματα θα πέσουν σε λίγο καιρό, μόνο που θα είναι παράνομα και ο κ. Χριστοδουλάκης θα έχει απώλεια φορολογητέας ύλης! Κρίμα!

Κανείς, όμως, από τους δύο διεκδικητές δε μας λέει τίποτα για τη δύσμοιρη αυτή πόλη. Πώς, άραγε, θα μας εγκαταλείψει το θανατηφόρο νέφος, που αποτελεί θανατηφόρο βρόχο για το μισό πληθυσμό της χώρας και που τα αίτια της ύπαρξής του είναι συγκεκριμένα και, για να θυμηθούμε μια παλιά διαφήμιση, έχουν ονοματεπώνυμο; Τι θα πράξουν με το κυκλοφοριακό, που πολλαπλασιάζει το χρόνο των μετακινήσεων των εργαζομένων, μειώνοντας δραματικά τον ελεύθερό τους χρόνο; Τι θα γίνει με τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Τι θα γίνει με το τραμ; Τι θα γίνει με τα απορρίμματα; Πώς θα αντιμετωπίσουν την τσιμεντοποίηση και την εξαφάνιση του πράσινου; Πώς θα παρέμβουν για να σταματήσει η τριτοκοσμική διπλή βάρδια στα σχολεία, που ταλαιπωρεί και συνθλίβει γονείς και μαθητές; Πώς θα 'ρθει ο πολιτισμός κοντά στις λαϊκές μάζες, που σήμερα αποτελεί προνόμιο των ολίγων και εκλεκτών; Πώς οι νέοι θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αθλητικά κέντρα και να μη σπαταλούν την ώρα τους στις καφετέριες; Τι θα γίνει με τον εφιάλτη των ναρκωτικών; Πώς θα προσεγγίσουν και επιλύσουν τον ανερχόμενο ρατσισμό και τα ξενοφοβικά φαινόμενα, που συστηματικά καλλιεργούνται από γνωστά κέντρα για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο; Τι θα γίνει με την Υγεία; Για να μην πάμε στα πιο δύσκολα, που έχουν να κάνουν με θέματα, όπως η ανεργία και η φτώχεια. Ισως μας απαντήσουν ότι όλα αυτά είναι εκτός «αρμοδιοτήτων» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τα περιθώρια να παρέμβουν είναι ελάχιστα. Ομως, και τα δύο κόμματα που υπηρετούν το σύστημα είναι υπεύθυνα για την έλλειψη «αρμοδιοτήτων και πόρων». Οπότε, ποιος ο λόγος να τους ψηφίσουμε; Η μόνη αξιόπιστη πρόταση βρίσκεται στην «Αριστερή Συμπαράταξη για την Αθήνα», που τη σκυτάλη της ηγεσίας της έχει πάρει ο Σπύρος Χαλβατζής, στη θέση του αείμνηστου Λεων. Αυδή. Δείγματα γραφής υπάρχουν και όλα προοιωνίζονται μια ακόμα καλύτερη και αγωνιστικότερη πορεία.