Ολα αυτά τα κατάπτυστα δεν τα είπε έτσι απλά, για να δικαιολογήσει τη βάρβαρη επίθεση του Λιμενικού κατά των απεργών στο λιμάνι του Πειραιά. Τα είπε για να οριοθετήσει έτσι την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στο λαϊκό κίνημα, χαρακτηρίζοντας ως «παράνομο» ό,τι δε συνάδει μαζί τους. Είναι ένα μήνυμα νομιμοφροσύνης προς τους εφοπλιστές και το κεφάλαιο γενικότερα. Εκφράζουν τον ταξικό χαρακτήρα αυτής της πολιτικής και την αντίληψη της κυβέρνησης περί «νομιμότητας».
Είναι «νομιμότητα» το να στήνονται μηχανισμοί παρακολούθησης της συνδικαλιστικής και κατ' επέκταση της πολιτικής δράσης, όπως έγινε με τον ασφαλίτη στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς. Και όπου δεν τους φθάνει αυτή η «νομιμότητα», στήνουν και προβοκάτσιες, λένε ψέματα για να τα χρησιμοποιήσουν όλα αυτά ως άλλοθι για τη «νομιμοποίηση» της παράνομης δράσης των μηχανισμών τους.
Είναι λοιπόν «νόμιμη» η ανεργία, η ακρίβεια, η καταστολή, οι αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Αυτή είναι πράγματι η νομιμότητά τους. Η αστική νομιμότητα. Μια στυγνή δικτατορία των αστών. Εξάλλου, η νομιμότητα και το Δίκαιο είναι έννοιες ταξικές. Ετσι και το περιεχόμενο της «εκτροπής» από την όποια νομιμότητα έχει σχετική αξία.
Στην προκειμένη περίπτωση αυτό που επιδιώκουν οι κυβερνητικοί μηχανισμοί είναι να υποτάξουν με τη βία το λαό και γι' αυτό δείχνουν τα δόντια τους προκειμένου να προλάβουν. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η εργατική τάξη με τους συμμάχους της μπορούν να επιβάλουν τη δική τους νομιμότητα και κάνουν μπούμερανγκ τον κυβερνητικό αυταρχισμό και την κρατική καταστολή. Με την ένταση της κοινωνικοπολιτικής τους πάλης ώσπου να τους ανατρέψουν.