Ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης ήταν όταν ανέβηκε πρώτος στο βήμα ο Βάιος Τσαπρούνης, υπολοχαγός εν ενεργεία και πρόεδρος της Ενωσης Αξιωματικών Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης. Καθηλώνοντας με τα λόγια του, σε μια κατάθεση ψυχής σημείωσε ανάμεσα σε άλλα στον χαιρετισμό του, που διακόπηκε πολλές φορές από το ζεστό χειροκρότημα των συγκεντρωμένων:

«Είναι μεγάλη η χαρά, η συγκίνηση και ακόμα μεγαλύτερη η τιμή που νιώθω με το να βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας (...) Η απόφασή μου να συμπορευτώ μαζί σας, να οδηγήσω τα βήματά μου δίπλα στα δικά σας, να ενώσω τη φωνή και την αγωνία μου με τη δική σας, για εμένα ήταν συνειδησιακός μονόδρομος. Αποτελούν μια επιλογή ταυτισμένη με την αγάπη μου για τον λαό μας, αλλά και την ιδιότητά μου ως εν ενεργεία στρατιωτικός, ταγμένος να υπηρετώ τα συμφέροντα του λαού, από τον οποίο προέρχομαι.

(...) Οι μέρες που διανύουμε, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, βρίσκονται σε ένα κρίσιμο χρονικό όριο, στο οποίο η πυροδότηση ακόμη και του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου δείχνει να είναι πιο κοντά από ποτέ! Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και δυστυχώς οι ελληνικές κυβερνήσεις πρωτοστατούν εκεί όπου δεν θα έπρεπε να βρίσκονται, ούτε καν ως θεατές! (...) Η άνευ προηγουμένου αποστολή πολεμικού υλικού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία, σε ένα πολεμικό μέτωπο όπου σφαγιάζονται λαοί για συμφέροντα ξένα με τα δικά τους, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη θέληση του ελληνικού λαού.

Είμαι μόνιμος αξιωματικός και υπηρετώ στις Ενοπλες Δυνάμεις 25 χρόνια. Εχω την ειδικότητα του πυροτεχνουργού. Ολο αυτό το διάστημα εκπαιδεύτηκα και εργάστηκα πάνω σε κάθε είδους πυρομαχικό και εκρηκτική ύλη. Γνωρίζω απόλυτα τις βασικές αρχές λειτουργίας τους, κυρίως όμως γνωρίζω τα αποτελέσματα της χρήσης τους, τόσο σε άψυχους όσο και σε έμψυχους στόχους.

Σίγουρα γνωρίζετε τη θέση της κυβέρνησης, ότι αυτό το πολεμικό υλικό, τα πυρομαχικά, τα οπλικά συστήματα και τα οχήματα μάχης που στέλνουμε στην Ουκρανία, δεν είναι αναγκαίο, ως παλαιό υλικό, για την άμυνα της χώρας. Εφόσον λοιπόν είναι έτσι, το μέλλον αυτών των πυρομαχικών θα έπρεπε να είναι ένα: Η ασφαλής αποσυναρμολόγησή τους σε ειδικά εργοστάσια και η καταστροφή τους.

Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να τροφοδοτήσει μ' αυτά την κρεατομηχανή του θανάτου στην Ουκρανία, να συμμετάσχει, για μια "χούφτα δολάρια" που θα πάρει απ' την πώλησή του, στις εκατόμβες των νεκρών, των τραυματιών, των αναπήρων, και προχωρά ένα βήμα παραπέρα στέλνοντας εκεί και πυρομαχικά λευκού φωσφόρου!

(...) Τις πρακτικές αυτές τις έχουμε δει και στο παρελθόν. Τις είδαμε να χρησιμοποιούνται από τον ισραηλινό στρατό εναντίον των Παλαιστινίων, από τις δυνάμεις των ΗΠΑ στη Φαλούτζα του Ιράκ. Η πιθανή χρήση τους στην Ουκρανία θα καταστήσει την Ελλάδα συμμέτοχο σε εγκλήματα πολέμου.

Ομως οι εμπλοκές της χώρας μας και τμημάτων των Ενόπλων της Δυνάμεων δεν περιορίζονται στο μέτωπο της Ουκρανίας. Είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη και ένα δεύτερο πολεμικό μέτωπο, στην Ερυθρά Θάλασσα (...) Με τη συμμετοχή της στην επικίνδυνη αυτή αποστολή εκτίθεται σε σοβαρότατους κινδύνους το πλήρωμα της φρεγάτας, κι αυτό για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών αλλά και η ...ακεραιότητα των κοντέινέρ τους!

Είναι παρήγορο το γεγονός ότι υπήρξαν σημαντικές δυσκολίες στο να πειστούν οι στρατιωτικοί ότι αυτή η αποστολή διασφαλίζει τα "εθνικά μας συμφέροντα".

Εμείς απαντάμε ότι δεν τρώμε σανό, ή τουλάχιστον σταματήσαμε να το τρώμε εδώ και χρόνια! Και επειδή το επιχείρημα των "εθνικών συμφερόντων" δεν έπεισε, η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε την οικονομική εξαθλίωση των στρατιωτικών και ειδικότερα των χαμηλόβαθμων και χαμηλόμισθων - μια εξαθλίωση βέβαια που δεν έπεσε από τον ουρανό. Εκμεταλλεύτηκε επίσης τις αυξημένες βιοποριστικές ανάγκες των οικογενειών μας, αλλά και την απειλή της απόλυσης. Ολα αυτά για να γίνει εφικτό το "στήσιμο" και η αποστολή πλοίου σε ένα σύγχρονο εχθρικό περιβάλλον που βρίθει από ασύμμετρες απειλές.

Στο ίδιο πλάνο αποστολών είναι και η παρουσία της πυροβολαρχίας "Patriot" στη Σαουδική Αραβία, της διμοιρίας αντιαρματικών στο Νόβο Σέλο της Βουλγαρίας.

Ομως όλα τα παραπάνω αντικειμενικά αδυνατίζουν την άμυνα της πατρίδας. Μαζί βέβαια με τις "διευκολύνσεις" που παρέχουμε στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, σε στρατόπεδα, λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας μας, αποτελούν εγγυημένη συνταγή όχι της προστασίας του λαού μας, αλλά αντίθετα της στοχοποίησής του! Η Ρωσία αλλά και το Ιράν διαθέτουν οπλικά συστήματα ικανά να πλήξουν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου, το λιμάνι της Σούδας, κάθε περιοχή της Ελλάδας όπου θα εκτιμήσουν ότι υπάρχουν γι' αυτούς στοιχεία απειλής.

Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με τις τεράστιες δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα ξένα με τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, με την ακρίβεια να καλπάζει, με την αδυναμία κάλυψης βασικών μας αναγκών αλλά και την επακόλουθη πτώση του βιοτικού μας επιπέδου, να είστε σίγουροι ότι δεν αφήνουν στο ελάχιστο αδιάφορους τους στρατιωτικούς. Καθημερινά πλέον διευρύνεται σταθερά η πεποίθηση ότι τα προβλήματα των στρατιωτικών και του λαού είναι κοινά, όπως κοινές είναι και οι αιτίες που τα γεννούν.

Συναισθανόμενος το χρέος απέναντι στη συνείδησή μου, στις ρίζες μου, που είναι άρρηκτα δεμένες με τον λαό μας, δηλώνω και συνάμα δεσμεύομαι ότι επιλέγω να σταθώ δίπλα σας, να εμπνευστώ από τα μηνύματα του αγώνα σας, να αγωνιστώ μαζί σας για ένα καλύτερο αύριο, ένα αύριο που αξίζει σε μένα, στους συναδέλφους μου, στον λαό μας, στους λαούς όλου του κόσμου.

Αυτό αποτελεί και την επιλογή μου σε ποια πλευρά της Ιστορίας θα σταθώ. Ναι, επιλέγω να είμαι με την πλευρά του λαού και των συμφερόντων του, γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να σταματήσει τα πολεμοκάπηλα σχέδια απ' όπου και εξυφαίνονται αυτά. Ναι, επιλέγω μαζί με σας να απαιτήσω να επιστρέψουν τώρα η φρεγάτα "Υδρα" από την Ερυθρά Θάλασσα, η πυροβολαρχία "Patriot" από τη Σαουδική Αραβία, η αντιαρματική διμοιρία από τη Βουλγαρία και κάθε Ελληνας συνάδελφός μου από εκτός συνόρων αποστολές.

Σας ευχαριστώ, καλούς αγώνες!».