Απ' τα διαπιστευτήρια δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα αντικομμουνιστικά, με τον Στ. Κασσελάκη απ' τη μια να κρούει υποκριτικά τον κώδωνα του κινδύνου για την ακροδεξιά και τον φασισμό και να κηρύσσει «ανένδοτο» και απ' την άλλη, την ίδια ακριβώς στιγμή, να γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη στην 9η Μάη, μέρα της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, ταυτισμένης με το έπος του Κόκκινου Στρατού, προτείνοντας στην ΕΕ να καθιερώσει την 25η Απριλίου ως ευρωπαϊκή μέρα πάλης κατά του φασισμού (!), παίρνοντας τη σκυτάλη απ' τον προκάτοχό του Αλ. Τσίπρα, που ανήμερα 9 του Μάη το 2019 στο Σιμπίου της Ρουμανίας υπέγραψε τη διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ με την οποία επιχειρούνταν να «δικαιωθεί» όλο το αντικομμουνιστικό αφήγημα που ταΐζει τον φασισμό, με αναφορές όπως: «Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα»!

Ο Στ. Κασσελάκης κατά τα λοιπά κινήθηκε στην πεπατημένη του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι εφικτή μια ΕΕ των λαών και των δικαιωμάτων, της ευημερίας των πολλών, παράγοντα ειρήνης και άλλα τέτοια φληναφήματα που δεν τολμούν πλέον να υπερασπιστούν ούτε οι έως χτες μεγαλύτεροι διακινητές των σχετικών μύθων. Παρουσίασε δέκα μεγάλους στόχους του κόμματός του, με πρώτο τη στρατηγική και αμυντική αυτονομία της ΕΕ ώστε «να πάψει να είναι παρακολούθημα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ», όπως είπε, προσπερνώντας βέβαια ότι ούτε πρόκειται για κανέναν «προοδευτικό» στόχο, όπως και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα κομπάζει για τις συμφωνίες στρατιωτικού περιεχομένου που δρομολόγησε με τις ΗΠΑ, όπως μόλις προχτές για τα κατάπτυστα μνημόνια που κυρώθηκαν στη Βουλή και προβλέπουν τοποθέτηση / απόσπαση Ελλήνων στρατιωτικών σε αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Στη δεύτερη θέση ο στόχος για «αντιφασιστική Ευρώπη», παρότι η σοσιαλδημοκρατία παντού κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι της για το αντίθετο, όπως επιβεβαιώθηκε ξανά κι απ' τις πολύ πρόσφατες εκλογές στην Πορτογαλία. Τρίτος στόχος η κολοσσιαία ψευδαίσθηση για «ΕΕ με ανάπτυξη και δίκαιη κατανομή ωφελημάτων», υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα - τυράκι στη φάκα ενός πακέτου αξιώσεων που θα ωφελήσουν το εγχώριο κεφάλαιο όπως αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, περισσότερα κονδύλια για την «παραγωγική ανασυγκρότηση», μετατροπή της ΕΚΤ σε δανειστή τελευταίας καταφυγής κ.α. Απ' τους στόχους δεν θα μπορούσε να λείψει η επιτάχυνση της «πράσινης» και ψηφιακής μετάβασης, στρατηγικοί στόχοι του κεφαλαίου που μαυρίζουν τη ζωή των λαών σε όλη την ΕΕ.