Λίγο καιρό μετά την κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ, και στη συνέχεια τη διαπίστωση του θνησιγενούς - εν τη γενέσει του κιόλας - χαρακτήρα του πολιτικού σχεδίου «ΣΥΡΙΖΑ ΙΙ - ΛΑΕ», εγώ και ορισμένοι ακόμα σύντροφοι που είχαμε υπηρετήσει και μάλιστα από στελεχικές θέσεις αυτά τα εγχειρήματα, οδηγηθήκαμε στην αυτονόητη, με όρους πολιτικής εντιμότητας και αυτοκριτικής, συμπόρευση με το ΚΚΕ. Για να διαπιστώσουμε στη συνέχεια:

- Οτι το ΚΚΕ δεν έχει απλώς, είναι μια μεγάλη αγκαλιά για όποιον εξακολουθεί να εμπνέεται από τα ιδανικά της κοινωνικής απελευθέρωσης.

- Οτι εδώ δεν έχει «παράγοντες» και «γκρούπες», αλλά ότι το ΚΚΕ είναι οι άνθρωποί του, που μοχθούν με σταθερό προσανατολισμό, επιμονή και σχέδιο, να οργανώσουν την τάξη μας, τις αντιστάσεις της, τους πυρήνες της λαϊκής αντεπίθεσης.

- Οτι το ΚΚΕ διαπαιδαγωγεί και εξοπλίζει τη νεολαία του, τα παιδιά μας, τη νέα, καλύτερη απ' τη δική μας, βάρδια της ΚΝΕ, που μας γεμίζει περηφάνια με τα ιδανικά, τις καλύτερες παραδόσεις και τις αρετές που έχει ως ακριβή παρακαταθήκη το λαϊκό επαναστατικό κίνημα της πατρίδας μας.

Η συμπόρευση αυτή, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά προσωπικά, έχει προ πολλού γίνει στράτευση. Και πεποίθηση πως είναι δρόμος αξιοπρέπειας για κάθε προοδευτικό άνθρωπο που, σε πείσμα των διαψεύσεων από «αριστερές» αυταπάτες και αδιέξοδα, επιμένει να παίρνει θέση μάχης απέναντι στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και στη σαπίλα του καπιταλισμού του καιρού μας, που δεν χωράει πια φτιασιδώματα. Μόνο εύκολος δεν είναι αυτός ο δρόμος, γι' αυτό και είναι σημαντικό ότι όλο και περισσότεροι καθημερινά παίρνουν τη συνειδητή απόφαση να τον διαβούν. Με όλους αυτούς τους συντρόφους έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί, ειδικά απ' τις 26 του μήνα και μετά.

Προσώρας, με όλες μας τις δυνάμεις, στον λίγο χρόνο που έμεινε, ριχνόμαστε στη μάχη για την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού. Για να βγει στην Κοζάνη η Τίνα, αυτό το κορίτσι που την επομένη των εκλογών στάθηκε μαζί με τους κατοίκους της Καλαμιάς απέναντι στα ΜΑΤ των «πράσινων επενδυτών». Για να βγει στα Γιάννενα ο Νίκος, που τη Δευτέρα έριχνε μπετά στο γιαπί. Για να βγει αυτήν τη φορά η Μαρία στη Λέσβο. Να ξαναβγεί ο Κατσώτης στα Νότια. Για να μη χαθεί ούτε μία από τις έδρες που πήρε το Κόμμα στις 21 του Μάη στην Αττική, στη Ρούμελη, στη Θεσσαλία, στην Κρήτη, στην Πελοπόννησο, γιατί θα λείψει απ' τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Για να μη χαθεί καμία ψήφος «σκορπίζοντας» δεξιά και αριστερά. Να σημαδέψουμε «στον σταυρό», εκεί που τους πονάει. Για να φουσκώσει κι άλλο το ρεύμα της αμφισβήτησης, για να δυναμώσει κι άλλο το κίνημα. Για να κάνουμε τον Μητσοτάκη και τα αφεντικά να χάσουν τον ύπνο τους. Και ύστερα, όπως λένε και τα παιδιά της ΚΝΕ, «ας πάρουν φόρα».