Εξαιρετικά βολικό αυτό το, κατόπιν εορτής, «παιχνίδι των ευθυνών» που ανάβει μετά από κάθε σημαντικό γεγονός (ή συμφορά, διαλέγετε και παίρνετε). Εχει πάντα έναν κοινό παρονομαστή: Ολοι φταίνε, (άρα) κανείς δε φταίει! Η συνταγή αυτή εφαρμόζεται και για τις βαρβαρότητες στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας: Φταίνε οι παράγοντες, η διαιτησία, η αστυνομία, οι χούλιγκανς. Ποιος όμως ωφελείται κυρίως από αυτή τη «θεώρηση των πραγμάτων»; Ποιος άλλος από την εφαρμοζόμενη πολιτική, που μένει στο απυρόβλητο, παρόλο που αυτή έχει παραδώσει ένα λαϊκό άθλημα, όπως το ποδόσφαιρο, στις διόλου - «ανώνυμες εταιρίες», στην ακόρεστη δίψα τους για κέρδη, και πολλαπλή χρησιμοποίησή του αθλήματος για την επίτευξη γενικότερων οικονομικοπολιτικών στόχων τους. Είναι θλιβερή, λοιπόν, η δικαιολογία των κυβερνητικών (Βενιζέλος, Κουράκης, Πρωτόπαπας) που εγκαλούν «τα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου να εφαρμόσουν τη νομοθεσία προς κάθε κατεύθυνση»! Με άλλα λόγια, ενώ τα εκχωρούν όλα στις «δυνάμεις της αγοράς», ταυτόχρονα δηλώνουν αδυναμία να τις ελέγξουν και αφήνουν τα πάντα «στην τύχη». Διάχυση λοιπόν ευθυνών παντού και πουθενά. Δεν υπάρχει πιο σίγουρος δρόμος που να εγγυάται την επανάληψη των εκτρόπων.