Ποιος αθλητισμός; Ποιο ποδόσφαιρο; Ποιο δίκιο ή άδικο; Για χιλιοστή φορά, αποδείχνεται ότι τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει θέση σ' αυτό που ονομάζεται ελεύθερη αγορά και στο χώρο του αθλητισμού, ή, καλύτερα, αυτό που είναι η σύγκρουση των μερίδων του μεγάλου κεφαλαίου και στο χώρο του αθλητισμού. Σ' αυτήν τη σύγκρουση, δε μετράνε γκολ, φάουλ, πέναλτι, οφσάιντ, ή μετράνε μόνο στο βαθμό που μεταφράζονται σε δισεκατομμύρια, που θα χρησιμέψουν, ή για να φέρουν άμεσα και άλλα δισεκατομμύρια, ή για να προωθήσουν άλλες σκοπιμότητες, π.χ., διεκδίκηση μεριδίου στην αγορά, στην πολιτική εξουσία κ.ά.

Επιβολή της λογικής της ζούγκλας, όπου κάθε τόσο ο ένας εμφανίζεται αδικημένος, ανεξάρτητα από τα πραγματικά γεγονότα και με το «έτσι θέλω» διεκδικεί το δικαίωμα να τα κάνει όλα καλοκαιρινά και ο άλλος δίνει τη μάχη του να σωθεί η αγορά και το μερίδιό του. Ρόλοι, που εναλλάσσονται κατά περίπτωση σχεδόν καθημερινά, ανάλογα και με τα γεγονότα. Πότε ο ένας στο ρόλο του «άσχημου», με τον άλλο στο ρόλο του «καλού», μέχρι την επομένη που γίνεται η ανταλλαγή του καταμερισμού. Στο ενδιάμεσο, οι συνένοχοι που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και σπρώχνουν λέξεις στο χαρτί, ή στήνουν παράθυρα στο τηλεοπτικό γυαλί, μοιράζοντας, κατά περίπτωση, της ημέρας το «δίκιο» ή το «άδικο», για να ανακατεύουν στις ασχημονίες και στις διεκδικήσεις του μεγάλου κεφαλαίου και την κοινή γνώμη. Για να πετύχει αυτός ο στόχος, ακούγονται τα πολύ γνωστά και χιλιοειπωμένα περί «εικόνας της χώρας στο εξωτερικό», «περί ευθύνης μπροστά στους Ολυμπιακούς Αγώνες...» και άλλα του είδους, που καρφώνουν την παλιά τεχνική της αστικής τάξης, να προσπαθεί να κάνει τους στόχους της, στόχους όλου του λαού ή έστω μεγάλης μερίδας του.

Οταν κατορθώνουν να οπαδοποιούν το «δίκιο» ή το «άδικο» της μέρας, έχουν κατορθώσει να μετατρέψουν το καημό του μεγάλου κεφαλαίου σε λαϊκό καημό και ανησυχία. Εχει πετύχει ο αποπροσανατολισμός και ο χαμένος του σήμερα θα είναι ο κερδισμένος του αύριο, αφού πάντα ο στόχος είναι να μείνει ζωντανό το ενδιαφέρον για την αγορά. Μια αγορά, που, όταν δεν πουλάει το αθλητικό θέαμα, αυτό καθ' εαυτό, πουλάνε τα βίαια γεγονότα, οι τραυματισμοί, οι συλλήψεις ή οι μη συλλήψεις, η δράση ή η μη δράση της αστυνομίας, τα ανοιγμένα κεφάλια, οι εύστοχες ή οι άστοχες δηλώσεις και τόσα άλλα «σε δουλιά να βρισκόμαστε...».

Ο αθλητισμός έχει νόημα σαν τη διαρκή ατελείωτη προσπάθεια του ανθρώπου να υπερβεί με επιδόσεις δύναμης και τεχνικής τα όριά του. Σταγόνα - σταγόνα ιδρώτα, ανοίγει το δρόμο για καλύτερο μελλοντικό άνθρωπο, διδάσκοντας ταυτόχρονα έννοιες, όπως την εργασία, την προσπάθεια, τη συλλογικότητα, τη γνώση, την πειθαρχία, την αφοσίωση, την υπομονή και τόσες άλλες. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν υπάρχει στην καπιταλιστική αγορά...