Την ώρα που η πανδημία φαίνεται να έχει μπει σε ύφεση, χωρίς η μελλοντική της εξέλιξη να είναι δεδομένη, γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί ένα κλίμα εφησυχασμού και ηρεμίας. «Tα δύσκολα πέρασαν» για την κυβέρνηση, προτεραιότητα τώρα έχουν τα γνωστά τουριστικά πρωτόκολλα.

Η έκδοση του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ έρχεται λοιπόν να ταράξει αυτή την ηρεμία, αφού όχι μόνο περιγράφει τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις της πανδημίας, αλλά και εξηγεί, με επιστημονικό τρόπο, τον λόγο για τον οποίο ζήσαμε όσα ζήσαμε. Ηταν τελικά όλα αυτά αναπόφευκτα; Είμαστε, εν έτει 2022, έρμαια της φύσης;

Αν ανατρέξει κανείς στις «κραυγές αγωνίας» των υγειονομικών αλλά και άλλων επιστημόνων (μετά το τέλος του πρώτου επιδημικού κύματος στην Ελλάδα) για όσα θα βιώναμε στο επόμενο επιδημικό κύμα, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι η πανδημία μάς βρήκε απροετοίμαστους, όχι γιατί ήταν ένα ανεξέλεγκτο φυσικό φαινόμενο, αλλά από «πολιτική επιλογή».

Εγώ, από τη θέση μου ως Αναπληρωτή Καθηγητή Παθολογίας - Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, μπορώ να επιβεβαιώσω αυτό που το ΚΚΕ υπογράμμιζε καθημερινά. Την ανεπάρκεια των ήδη διαθέσιμων κλινών ΜΕΘ, την ανάγκη να ανοίξουν κι άλλες, την ανάγκη για επίταξη του ιδιωτικού τομέα.

Το υπουργείο Υγείας καυχιόταν για το πόσες παραπάνω ΜΕΘ έχουμε σε σύγκριση με την προηγούμενη κατάσταση. Ομως το γεγονός π.χ. της εκ βάθρων θεμελίωσης και λειτουργίας της νέας ΜΕΘ 50 κλινών στο Νοσοκομείο «Η Σωτηρία», σε διάστημα λίγων μηνών, δεν αποδεικνύει ότι η «προηγούμενη ανεπάρκεια» ήταν θέμα πολιτικής επιλογής και όχι κάποιας συστημικής/εγχώριας αδυναμίας;

Τα στοιχεία που παρατίθενται και στην έκδοση είναι χαρακτηριστικά. Τα αναφέρουν και οι ίδιοι βέβαια... Πόσοι ασθενείς απεβίωσαν ενώ ήταν διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ; Πόσες «κλίνες ΜΕΘ» λειτούργησαν με ελλιπές - συγκριτικά με τα διεθνή πρότυπα για τη λειτουργία των μονάδων - και οριακά εκπαιδευμένο προσωπικό, ίσα - ίσα για να βελτιωθούν τα νούμερα του υπουργείου; Πώς να μην τρελαθείς, όταν παλεύεις ώρες ατελείωτες μέσα στη ΜΕΘ για να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σε όσον το δυνατό περισσότερους ασθενείς, και από τον πρωθυπουργό της χώρας να υποστηρίζεται, αντίθετα ακόμη και με την κοινή λογική, ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ έχουν χειρότερη πρόγνωση; `Η όταν από το υπουργείο εκφράζεται ικανοποίηση για το γεγονός ότι «μόνο» 1 στους 4 που διασωληνώνονται εν τέλει χάνουν τη ζωή τους πριν καν μπουν σε ΜΕΘ;

Αυτό που φάνηκε ξεκάθαρα από τα δύο αυτά χρόνια της πανδημίας, είναι το γεγονός ότι όταν η Υγεία αποτελεί εμπόρευμα, τότε όλα όσα ζήσαμε θα αποτελούν αναπόφευκτη συνέπεια (...)

Εάν λοιπόν συνεχίσουμε σε αυτή τη λογική της εμπορευματοποίησης, τότε θα πρέπει να αναμένουμε τα χειρότερα και για τους ασθενείς και για τους υγειονομικούς.