Με την ευκαιρία της πρόσκλησής μου να σχολιάσω την τελευταία έκδοση του Τμήματος Υγείας της ΚΕ του ΚΚΕ, θέλω να συγχαρώ τους συντελεστές για την άριστη κοινωνιολογικά μεθοδολογική προσέγγιση του ζητήματος της πανδημίας, με την αυστηρότητα της επιστημονικής προσέγγισης και την καθαρότητα των μηνυμάτων προς τον αναγνώστη.

Οταν περιεργάζομαι ένα βιβλίο, ξεκινώ από την τελευταία σελίδα. Θα παραφράσω τον επιφανή Ιταλό ψυχίατρο λέγοντας ότι «η καλύτερη πρόληψη ενάντια στις παθήσεις είναι ο αγώνας ενάντια στη φτώχεια» και θα γυρίσω στη σελίδα πριν τα περιεχόμενα: Λέει ο εργάτης σ' έναν γιατρό «...όσο για την αιτία της αρρώστιας μας, μια ματιά να 'χεις ρίξει στα κουρέλια μας θα σου 'λεγε περισσότερα. Είναι η ίδια αιτία που φθείρει το κορμί μας και τα ρούχα μας...».

Δεν είναι η πανδημία φυσικό φαινόμενο, απρόβλεπτη και αναπόφευκτη (...)

Με επιστημονική ενάργεια οι συντελεστές του κειμένου εξηγούν τον τρόπο που το χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων στις προκαπιταλιστικές κοινωνίες έδωσε τη θέση του στην άναρχη αλματώδη πρόοδο του καπιταλισμού, που οδηγεί στην καταλήστευση των φυσικών πόρων και στη μεταβολή του περιβάλλοντος ως παράγοντες εξάπλωσης πανδημιών. Μέσα από παραδείγματα και επιστημονική ιστορική διαδρομή δίνονται τα εργαλεία κατανόησης της αλληλεπίδρασης άνθρωπος - φύση - επιδημίες και φωτίζεται ο δρόμος προς τη διέξοδο με «επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό στη διαδικασία απόφασης των επενδύσεων με κριτήριο τον άνθρωπο και το περιβάλλον».

Η πανδημία όπως και κάθε αρρώστια είναι ταξική. Πλήττει περισσότερο την εργατική τάξη, τους φτωχότερους, τους ανέργους, τις μειονότητες, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες (...)

Στα κείμενα του βιβλίου αποδομούνται τα επιχειρήματα της αστικής αντιπολίτευσης για λανθασμένη πολιτική, ανεπάρκεια και ανικανότητα των κυβερνώντων. Είναι το επίπεδο της καπιταλιστικής οικονομίας και των προσδοκιών της, που επιβάλλει «διαφορετικούς» τρόπους αντιμετώπισης. Η υγεία στην καπιταλιστική εποχή είναι εμπόρευμα και παρέχεται τόσο όσο για να διατηρεί και να πολλαπλασιάζει την εργατική δύναμη ώστε να επιτυγχάνεται το κέρδος. Τίποτα δεν γίνεται από λάθος ή από ανικανότητα, είτε αυτό λέγεται ανοσία της αγέλης ή σκληρό lockdown. Το κέρδος διατάζει και όχι ο άνθρωπος (...)

Το αστικό κράτος αρνείται να προφυλάξει τον εργαζόμενο στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στους χώρους εργασίας, απαλλάσσει την εργοδοσία από την υποχρέωση για εξασφάλιση της υγείας των εργατών, εξαφανίζει την Επιθεώρηση Εργασίας, περιορίζεται σε παροχή ελάχιστων μέσων ατομικής προστασίας και γλυκοκοιτάζει σε νέες μορφές ευέλικτης εργασίας με αποκορύφωμα την τηλεργασία, που εντατικοποιεί την εργασία και εξουθενώνει των εργαζόμενο, αποξενώνοντάς τον από το οικογενειακό του περιβάλλον και εξαφανίζοντας τον ελεύθερο χρόνο. Είναι τέτοια η ξετσιπωσιά του κράτους εργοδότη των υγειονομικών, που αρνείται να θεωρήσει τη νόσηση από COVID-19 κατά την εργασία ως επαγγελματικό νόσημα. Ατομική ευθύνη, γαρ.

Ο καπιταλισμός στη δύση του; Το τέρας φτιασιδώνεται, το τέρας αγριεύει.