Αγαπητές φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες, σύντροφοι,

Νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η αποψινή μας συνάντηση, σε αυτόν τον χώρο, δίπλα από το μεγαλύτερο δημόσιο νοσοκομείο της χώρας, τον «Ευαγγελισμό», έχει ιδιαίτερη σημασία διότι αφορά στην παρουσίαση της έκδοσης του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ, όπου μέσα από τα 10 άρθρα της αναδεικνύονται με εύστοχο και επιχειρηματολογημένο τρόπο οι επιστημονικές, ιδεολογικές και πολιτικές πλευρές της αντιπαράθεσης την περίοδο της πανδημίας, με ένα σύστημα που κυριολεκτικά «σκοτώνει». Αφού στην πραγματικότητα, ο πιο μεγάλος και επικίνδυνος ιός είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Κι αυτό βέβαια δεν ισχύει μόνο για την πανδημία, ισχύει για ό,τι βιώνει ο λαός μας. Από την ακρίβεια, η οποία δεν «έπεσε από τον ουρανό», αλλά είναι συνέπεια του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μέχρι τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και την εμπλοκή της χώρας μας, η οποία έχει απογειωθεί.

Κι αυτή η εμπλοκή στο πλευρό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν μας θωρακίζει απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, όπως κοροϊδεύει η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία όπως και οι προηγούμενες έχουν αναγορεύσει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σε δήθεν εγγυητή και παράγοντα σταθερότητας. Αυτούς, δηλαδή, που κάνουν πλάτες στην επιθετικότητα της τουρκικής κυβέρνησης, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Η έκδοση που κρατάτε στα χέρια σας, τα άρθρα και το περιεχόμενό τους αντανακλούν όλα αυτά που βιώσαμε την περίοδο της πανδημίας. Πάνε όμως τον προβληματισμό μας πολλά βήματα ακόμα παραπέρα. Επιβεβαιώνουν τον τίτλο της έκδοσης «Πανδημία COVID-19: Ο καπιταλισμός στη δύση του».

Φυσικά, όταν αναφερόμαστε στη «δύση του καπιταλισμού», έχουμε στο νου μας ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που έχει προ πολλού σαπίσει και που η ανάπτυξή του προϋποθέτει την ένταση της εκμετάλλευσης της σύγχρονης εργατικής τάξης και μάλιστα σε όλες τις πτυχές που καθορίζουν τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής της δύναμης, της ίδιας της ζωής της.

Αυτό ακριβώς εκφράστηκε την περίοδο της πανδημίας με τις τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό, σε υποδομές, σε τεχνικά μέσα και υγειονομικό υλικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας. Με διαμόρφωση των «πρωτοκόλλων» αντιμετώπισης της πανδημίας με τέτοιον τρόπο, που είχαν εμφανή τη σφραγίδα των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, προκειμένου στα διάφορα μέτρα που παίρνονταν να κυριαρχεί η περιβόητη «ατομική ευθύνη». Και στην κρατική ευθύνη, φυσικά, να κυριαρχεί η προστασία της καπιταλιστικής οικονομίας, της κερδοφορίας των λίγων.

Κατά τη γνώμη του ΚΚΕ, οι ελλείψεις σε κλίνες ΜΕΘ, οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, η αποψιλωμένη δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας δεν αποτελούν κάποια επιμέρους προβλήματα ανικανότητας σχεδιασμού του συστήματος Υγείας. Οχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοιες πλευρές. Δεν είναι όμως οι κύριες ούτε οπωσδήποτε η αιτία του προβλήματος.

Αλλωστε, εάν ήταν κυρίως τέτοιου χαρακτήρα τα προβλήματα, δεν μπορεί... Τόσες κυβερνήσεις εναλλάχτηκαν... Φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, αυτοαποκαλούμενες «αριστερές», αυτοδύναμες ή συνεργασίας, πολιτικών κομμάτων και τεχνοκρατών επίσης. Κανείς δεν βρέθηκε έστω στοιχειωδώς ικανός να λύσει τέτοια προβλήματα;

Εξάλλου, οι ίδιες υποτίθεται «ιδιομορφίες» έβαλαν τη σφραγίδα τους και σε άλλα καπιταλιστικά κράτη με τα λεγόμενα «προηγμένα» συστήματα Υγείας! Μάλιστα, αυτά τα κράτη, οι διεκδικητές του ρόλου του «σωτήρα» του λαού, όπως η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ με τα εξαπτέρυγά τους, τα θεωρούν και «πρότυπο» και θέλουν τα συστήματά τους να τα εφαρμόσουν πλήρως και στην Ελλάδα. Ομως, «ιδιομορφίες» που επαναλαμβάνονται δεν είναι πλέον ιδιομορφίες, αλλά κανόνας.

Στην έκδοση του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας αξιοποιούνται πολλά στοιχεία από την Ευρώπη και παγκόσμια, που επιβεβαιώνουν αυτόν τον κανόνα. Κυρίως επιβεβαιώνονται η εκτίμηση και το συμπέρασμα ότι κάθε πτυχή των προβλημάτων που σχετίζονται με τη δημόσια Υγεία - πρόληψη αλλά και με την περίθαλψη, τα οποία αναδείχτηκαν με εκκωφαντικό τρόπο την περίοδο της πανδημίας και τα οποία βεβαίως υπήρχαν και πριν απ' αυτήν, είναι η έκφραση αυτής της ανάπτυξης που έχει ως κριτήριο την ανταγωνιστικότητα, το κέρδος, πράγμα που είναι κάθετα αντίθετο με τις πραγματικές κοινωνικές - λαϊκές ανάγκες.

Νομίζουμε ότι μέσα από τη διαφορετική θεματολογία των άρθρων της έκδοσης επιβεβαιώνεται αυτό το συμπέρασμα. Θεωρούμε ότι αποτελεί μέγιστη συμβολή προς τις λαϊκές δυνάμεις, προκειμένου οι προβληματισμοί, η υπαρκτή αγανάκτηση, η αναζήτηση λύσεων, η οργάνωση της πάλης να αποκτούν την «πυξίδα» τους, η οποία σταθερά πρέπει να δείχνει ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Να φωτίζουν, δηλαδή, τι πρέπει να φύγει από τη μέση, προκειμένου να αντιστοιχηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού στην πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση με τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα στην επιστήμη, στην τεχνολογία, με την ουσιαστική και πλήρη αξιοποίηση του πολυάριθμου υγειονομικού προσωπικού όλων των κλάδων και ειδικοτήτων.

Η κυβέρνηση και όλα τα άλλα αστικά κόμματα, με ελάχιστες επιμέρους διαφορές, προβάλλουν ως λύση την ενίσχυση των κανόνων της αγοράς στο σύστημα Υγείας. Πρόκειται, δηλαδή, για όλα αυτά τα «εργαλεία», τα οποία διαμόρφωσαν από τη μια μεριά αυτό το άθλιο δημόσιο σύστημα Υγείας και από την άλλη διαμόρφωσαν έναν εύρωστο ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα της Υγείας.

Το μόνο που επιβεβαιώνουν, που δείχνουν όλα αυτά, είναι το μέγεθος του σαπίσματος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Δείχνει τα πεπερασμένα όριά του, όσον αφορά στη λαϊκή Υγεία, αφού ο σκοπός της παραγωγής, δηλαδή το κέρδος, απαιτεί φθηνότερη εργατική δύναμη. Και ακριβώς γι' αυτό όλες οι εργασίες για την προστασία της και την αναπαραγωγή της θεωρούνται «κόστος» που πρέπει να συμπιέζεται στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Ετσι εξηγούνται ορισμένες αντιθέσεις και αντιφάσεις, όπως π.χ., σε μια περίοδο κατά την οποία η νέα τεχνολογία σε συνδυασμό με το πολυάριθμο υγειονομικό προσωπικό θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την καταγραφή των ιδιαίτερων αναγκών του πληθυσμού και την παροχή των αναγκαίων υπηρεσιών στο πλαίσιο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, φτάνουμε στο σημείο να είναι ζητούμενο ακόμα και ένα ιατρικό ραντεβού!

Ολοι γνωρίζουμε ότι για την ανάπτυξη του σημερινού συστήματος Υγείας οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις - τομές, οι οποίες εφαρμόστηκαν απ' όλες τις κυβερνήσεις, είχαν ως κριτήριο τη μείωση του «κόστους» της λαϊκής Υγείας και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

Αυτόν τον «καημό» υπηρετούσαν μέτρα όπως για τον έλεγχο της «σπατάλης», την αύξηση της «παραγωγικότητας», την ενίσχυση της «έρευνας και της καινοτομίας στην Υγεία» και άλλα αντίστοιχα.

Λες και οι εργαζόμενοι που παράγουν τον πλούτο και δικαιούνται να τους επιστρέφεται ένα μέρος του πίσω με τη μορφή υπηρεσιών Υγείας, «κοστίζουν»!

Πρόκειται για πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας. Αυτά τα κριτήρια αποτελούσαν την προμετωπίδα όλων των βασικών νόμων που πέρασαν από τη Βουλή, απ' όλες τις κυβερνήσεις. Λες και τα είχε γράψει το ίδιο χέρι...

Πρόσφατο «κατόρθωμα» αποτελούν τα μέτρα της κυβέρνησης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τον ΕΟΠΥΥ. Ουσιαστικά πρόκειται για μεταρρυθμίσεις... των «μεταρρυθμίσεων» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που και αυτές αποτελούσαν μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και πάει λέγοντας. Εχουν πλέον τέτοιες ομοιότητες στη στρατηγική τους και στο ζήτημα της Υγείας που θα ήταν αρκετά δύσκολο να βρει κάποιος τις διαφορές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του «θα λογαριαστούμε μετά», της «εθνικής συνεννόησης», του «υπουργού Υγείας κοινής αποδοχής», πρόσφατα παρουσίασε τις θέσεις του για την Υγεία. Στο «διά ταύτα», ουδέν νεώτερον από αυτά που επαγγέλλεται η κυβέρνηση της ΝΔ, εκτός από την προβολή της ανάγκης αλλαγής της κυβέρνησης, για να υλοποιηθούν με μεγαλύτερη ικανότητα αυτά που πράττει και η σημερινή κυβέρνηση!

Ολους τους έχει πιάσει ο πόνος για τη σπατάλη, τον ανορθολογισμό. Ομως, ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο αυτών των εννοιών, αν αναλογιστούμε τις σύγχρονες δυνατότητες; Αλήθεια, δεν είναι σπατάλη το γεγονός ότι σήμερα ένα υψηλά εξειδικευμένο υγειονομικό προσωπικό υποαξιοποιείται; Οτι οι δυνατότητες των παρεχόμενων υπηρεσιών τους «φιλτράρονται», με κριτήριο το «κόστος - όφελος»; Και γι' αυτό τμήματα του λαού είτε δεν έχουν καθόλου είτε έχουν υποτυπώδεις υπηρεσίες, μακριά από τις ανάγκες τους.

Το ΚΚΕ απαντάει με την επιστημονική, σχεδιασμένη ανάπτυξη του κρατικού συστήματος Υγείας όπου η εκπαίδευση του αναγκαίου αριθμού υγειονομικών, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, η κατανομή τους σε όλες τις μονάδες Υγείας θα εξασφαλίζουν την αξιοποίηση όλων.

Δεν είναι ο ορισμός του ανορθολογισμού η πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων τη μια να επικαλούνται τον «πληθωρισμό» των γιατρών και την άλλη την έλλειψή τους; Τώρα τελευταία, μάλιστα, ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει επαρκής αριθμός αναισθησιολόγων για τη λειτουργία των χειρουργείων!

Ομως, αυτά είναι τα αποτελέσματα της ανάπτυξης στον καπιταλισμό με κριτήριο το κέρδος και το λιγότερο δυνατό «κόστος», για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους, των λαϊκών αναγκών.

Τι είναι τελικά ορθολογικό και παραγωγικό;

Η κρατική πολιτική που μετράει τα νοσηλευτικά κρεβάτια και τα κρεβάτια ΜΕΘ σαν κλίνες ξενοδοχειακής μονάδας με το κριτήριο του ποσοστού πληρότητας; `Η αυτό που λέει η κοινή λογική, ότι στους συγκεκριμένους τομείς, πάντα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη εφεδρείας σε υποδομές και προσωπικό, αφού είναι γνωστό και αναμενόμενο να βρεθείς σε έκτακτες συνθήκες και ανάγκες μαζικού χαρακτήρα;

Θέτουμε αυτά τα ζητήματα διότι η ίδια η πανδημία τα ανέδειξε. Πρέπει, κατά τη γνώμη μας, οι υγειονομικοί πριν απ' όλα, αλλά και συνολικά ο λαός που τον αφορά η υγεία και η ζωή του, με αφορμή την έκδοση αυτή, να προχωρήσουν παραπέρα στον προβληματισμό τους, στη στάση τους συνολικά και στην καθημερινή τους δράση.

Μέσα στην καθημερινή πάλη για να προσληφθεί προσωπικό, να διευρυνθούν οι δωρεάν παροχές στον λαό, να αυξηθεί η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, το ΚΚΕ χαράζει έναν δρόμο ανάπτυξης που θα αντιμετωπίζει τη λαϊκή Υγεία ως καθολικό και δωρεάν δικαίωμα εξασφαλισμένο από μια εργατική - λαϊκή διακυβέρνηση και το κράτος της. Στη λαϊκή συσπείρωση με το ΚΚΕ, για την προστασία της Υγείας... Στην αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, για ένα σύστημα χωρίς καμία επιχειρηματική δράση, ο λαός θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις τακτικές και τις έκτακτες ανάγκες του με όλα τα διαθέσιμα μέσα. Και οι υγειονομικοί θα είναι απελευθερωμένοι από τις σημερινές περιοριστικές δεσμεύσεις της αντιλαϊκής πολιτικής.

Να μου επιτρέψετε να προσπαθήσω να το πω, κάπως με την ιατρική ορολογία. Αυτό που απαιτείται σήμερα, είναι μαζί με τις συμπτωματικές θεραπείες, να αντιμετωπιστεί η αιτία και να χορηγηθεί η θεραπεία, ώστε να εκριζωθεί η βασική πανδημική ασθένεια της εποχής, ο πιο επικίνδυνος ιός, που έχει το όνομα καπιταλισμός.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, νομίζω πως η συγκεκριμένη έκδοση βοηθάει. Και αξίζει να διαβαστεί από τους υγειονομικούς, τους επιστήμονες και τον κάθε λαϊκό άνθρωπο που προβληματίζεται, που ψάχνει και ψάχνεται. Σε τελευταία ανάλυση, η επιστήμη μπορεί να νικήσει τον ανορθολογισμό, τον σκοταδισμό που μας κατακλύζουν και τη μήτρα τους: Την καπιταλιστική εκμετάλλευση και βαρβαρότητα.