Το περασμένο Σαββατοκύριακο ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε μια αποκαλυπτική έκθεση μιας ισχυρής ισραηλινής «δεξαμενής σκέψης» σχετικά με τους ρόλους που καλείται να αναλάβει η Ελλάδα ως αμερικανοΝΑΤΟικό «σκαλοπάτι», μια «πολυδιάστατη πλατφόρμα προβολής ισχύος» προς τον Ινδικό Ωκεανό μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Ευρώπη. Αν και «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει», μόλις χτες ο υπουργός Εξωτερικών φρόντιζε με τα ίδια πάνω - κάτω λόγια να μιλήσει για τους «ομόκεντρους κύκλους» εντός των οποίων κινείται η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, αναφέροντας το «ξαναζέσταμα των σχέσεων» με την Ουκρανία και άλλες χώρες στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας, την «εμπέδωση» των σχέσεων με τις χώρες της Μ. Ανατολής στο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών προς ανατολάς, για την «ανακοπή της Κίνας», την «ευρωπαϊκή προοπτική» των Δ. Βαλκανίων, για την ενσωμάτωσή τους στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και βέβαια την «ειδική πλέον σχέση με τις ΗΠΑ», μετά και την πρόσφατη κατάπτυστη Συμφωνία για τις βάσεις. Τι ξέχασε; Οτι στο κέντρο των «ομόκεντρων κύκλων» της αμερικανοΝΑΤΟικής εμπλοκής είναι... ο στόχος! Κι όσο γι' αυτό, η προαναφερόμενη έκθεση επίσης προειδοποιούσε, περιγράφοντας μεταξύ άλλων για το πώς η Ελλάδα βρίσκεται «μέσα στο βεληνεκές» των ρωσικών πυραύλων, που εδρεύουν στη Συρία. Ο λαός μας όμως δεν είναι το «σημάδι» για να λύνουν τις «διαφορές» και «κολιγιές» τους οι καπιταλιστές. Οπως έδειξε και η συγκέντρωση σωματείων και φορέων το Σάββατο στην Αλεξανδρούπολη, η πολιτική της εμπλοκής, που έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων, μπορεί να μπει πιο αποφασιστικά στο στόχαστρο της λαϊκής πάλης, σημαδεύοντας το «κέντρο»: Τα συμφέροντα του κεφαλαίου που μπλέκουν τον λαό σε μεγάλους κινδύνους.