Αναπληρωτής καθηγητής Δημόσιας Υγείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Διέκρινε δύο βασικά «συμπτώματα» της διαχείρισης της πανδημίας στη χώρα μας, προϊόντα της αποδιάρθρωσης των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας και των ταξικών επιλογών της κυβέρνησης σε όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου, όπως σημείωσε.
Πρώτον, η αδυναμία ελέγχου της επιδημίας παρά την εφαρμογή μέτρων κοινωνικής απομόνωσης διάρκειας 220 ημερών. «Σήμερα έχουμε την εικόνα μιας καλπάζουσας επιδημίας που μοιάζει να μην ελέγχεται παρά την υπερ-χρησιμοποίηση οριζόντιων μέτρων φρεναρίσματός της με τις τεράστιες επιπτώσεις που αυτά έχουν», τόνισε. Οπως σημείωσε, η κυβέρνηση αποδίδει αυτήν τη στρατηγικού χαρακτήρα αποτυχία στον κακό καιρό, στις μεταλλάξεις, στους παραβατικούς νέους, στις συγκεντρώσεις και αυτό που θέλει να αποκρύψει είναι τις στρατηγικού τύπου αποτυχίες της, όπως τα σημαντικότατα κενά στην επιδημιολογική επιτήρηση, την «επιλεκτική» της τύφλωση στη μετάδοση και διασπορά στους χώρους δουλειάς παρά τις δεκάδες συρροές στη βιομηχανία, στο λιανικό εμπόριο κ.α., όπως και τις σκανδαλώδεις ταξικές αποφάσεις της προς όφελος επιχειρήσεων με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το άνοιγμα του Τουρισμού πέρυσι με όρους που επέβαλαν οι επιχειρήσεις του κλάδου.
Δεύτερον, η σημαντική αύξηση της πλεονάζουσας θνησιμότητας στην Ελλάδα κατά τους 10 πρώτους μήνες της επιδημίας, η οποία συγκαταλέγεται στις υψηλότερες της ΕΕ. Η κυβέρνηση θέλει να αποκρύψει ότι οι συνολικοί θάνατοι στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της επιδημίας, οι πλεονάζοντες COVID-19 και non-COVID-19 θάνατοι, είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη, γεγονός το οποίο σχετίζεται τόσο με το ιδιότυπο lockdown το οποίο επέβαλε το υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο ΕΣΥ στους χρόνιους ασθενείς όσο και με την απροθυμία του ιδιωτικού κερδοσκοπικού τομέα Υγείας να αναλάβει τις ευθύνες του στην αντιμετώπιση της επιδημίας.
«Η διαχείριση της πανδημίας με πολύ επώδυνο τρόπο δίνει μαθήματα για την προοπτική», κατέληξε ο ομιλητής, σημειώνοντας πως το αίτημα του ΚΚΕ για δωρεάν, κοινωνικοποιημένο σύστημα Υγείας, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία, αποτελεί αίτημα πιο επίκαιρο από ποτέ.