Η αλήθεια είναι ότι έχει συσσωρευθεί αρκετή πείρα, μέσα σε πολύ σύνθετες συνθήκες, που δεν θα πάψουν να περιπλέκονται και να δυσκολεύουν. Είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι έχουμε μετρήσει πολλά βήματα μέσα από θετική και αρνητική πείρα. Ειδικά οι εξελίξεις του τελευταίου χρόνου είναι πολύ χαρακτηριστική ένδειξη ότι έχουν ενσωματωθεί και γενικευθεί, σε μεγάλο κομμάτι του Κόμματος, πολλά χαρακτηριστικά που δεν ήταν δεδομένα και έως ένα βαθμό δεν υπήρχαν σε τέτοια κλίμακα π.χ. στις αρχές της προηγούμενης 10ετίας.

Με βάση ότι το κύριο που συζητάμε είναι το «να γίνεται πιο διακριτός στις πλατιές εργατικές - λαϊκές μάζες ο ρόλος του Κόμματος ως οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής πρωτοπορίας...», θέλω να σταθώ σε ορισμένες πλευρές του ζητήματος που αφορούν τη λειτουργία μας.

Νομίζω ότι ένα από τα πιο κομβικά ζητήματα στη δράση είναι το πώς γίνεται η συζήτηση στα Οργανα και κύρια στις ΚΟΒ. Κατά πόσο έχουμε την ικανότητα να συζητάμε, περνώντας μέσα από τη συζήτηση για τα πρακτικά, με ενιαίο τρόπο τη συζήτηση για γενικότερα ζητήματα, για τη στρατηγική της αστικής τάξης και τη δράση μας από την πλευρά της εξυπηρέτησης του στρατηγικού μας στόχου. Είναι ζήτημα το κατά πόσο μπορείς μέσα στη συζήτηση να μην πιάνεις αυτή την κατάσταση που επικρατεί ως ένα γεγονός απλά ανεξάρτητο, αλλά να αναδεικνύεις γιατί συμβαίνει και πώς αυτό επηρεάζει τον εργαζόμενο και η δράση σου πώς εξυπηρετεί τον στρατηγικό στόχο. Πολλές φορές θεωρούμε ότι μερικά πράγματα είναι ληγμένα και δεν χρειάζεται να τρώμε χρόνο να τα πιάσουμε ολοκληρωμένα ή δεν είναι τόσο επείγοντα, ότι αρκεί μια αναφορά και μετά πάμε κατευθείαν στο πρακτικό. Ενα παράδειγμα είναι η τηλεργασία, που βλέπουμε σήμερα το τι σημαίνει, αλλά ορισμένες πλευρές θα μπορούσαμε να τις έχουμε δουλεμένες καλύτερα από πριν, ώστε να μιλάμε με καλύτερους όρους σήμερα όπως π.χ. για την ατομική συνεννόηση για την κατανομή του χρόνου εργασίας μέσα στην ημέρα, που είναι υποχώρηση σε σχέση με τη στάση απέναντι στην ατομική διαπραγμάτευση κ.ά.

Το πώς γίνεται η συζήτηση, τι βγαίνει σαν συμπέρασμα είναι κάτι που απαιτεί πολύ καλή προετοιμασία. Δεν είναι στοιχείο που κατακτιέται εύκολα. Απαιτεί προσπάθεια να αποκτήσεις τη ζωντανή εμπειρία και πολύ περισσότερη για να μπορέσεις να τη γενικεύσεις χωρίς να κάνεις αυθαιρεσίες που δεν βοηθάνε σε τελική ανάλυση και αντίστροφα να εξειδικεύσεις τη γενική εμπειρία πάνω στον χώρο δράσης και τις ανάγκες του. Είναι ζήτημα που όσο κατακτιέται, η συνεδρίαση της ΚΟΒ βοηθάει πολλαπλάσια στην καθημερινή δράση του κάθε μέλους της.

Ενα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη και εξέλιξη του κομματικού μέλους. Τα τελευταία χρόνια, μέσα από τις καμπές της ταξικής πάλης, μέσα από τις πολύ σοβαρές δυσκολίες που έρχονται μπροστά μας, αναδεικνύεται το πόσο αναγκαίο είναι το να φροντίζουμε μέσα και από την οργανωμένη μας ζωή να αναπτύσσεται συνολικά ο κομμουνιστής. Το ρόλο που μπορεί να παίξει η επαφή με τις κατακτήσεις της τέχνης, κυρίως της στρατευμένης, και της επιστήμης, έτσι ώστε να μπορεί να κοιτάζει κανείς τις συνθήκες της ζωής του και τις εξελίξεις χωρίς μοιρολατρία, αναγνωρίζοντας τις δυνατότητες, τις αιτίες. Είναι πολύ σημαντικά τα βήματα που έχουμε κάνει ως Κόμμα τα τελευταία χρόνια και είναι ανάγκη να συνεχιστούν και να επεκταθούν παραπάνω σε περιφερειακό επίπεδο που υστερούμε! Τόσο από προσωπική, όσο και από οργανωτική πείρα, πολλές ήταν οι περιπτώσεις που αυτή ακριβώς η δουλειά βοήθησε και στήριξε συνολικά. Μέσα από αυτή τη διαδικασία δημιουργούνται αντανακλαστικά, η συγκρότηση της προσωπικότητας του κομμουνιστή γίνεται πιο συμπαγής, πράγμα που ιδιαίτερα σε περιπτώσεις κομματικών μελών με μικρή ή καθόλου συμμετοχή στα περισσότερα «άχαρα» καθήκοντα της καθημερινότητας μπορούν να παίξουν ρόλο. Νομίζω ότι τα καθοδηγητικά Οργανα πρέπει να έχουν υπόψιν αυτή την παράμετρο και να ανησυχούν όταν στη ζωή μελών υπάρχει μονομέρεια, π.χ. να ασχολούνται μόνο με τη δουλειά τους ή να κλείνονται στην οικογένεια ή όταν χάνεται το στοιχείο της έντονης δραστηριότητας ενός μέλους που πριν ήταν δραστήριο. Είναι αρκετές οι περιπτώσεις συντρόφων που είτε χάνοντας το ενδιαφέρον για οτιδήποτε άλλο πέρα από το «να κάνουν τη δουλειά τους» απομακρύνθηκαν, είτε συντρόφων των οποίων το μεράκι δεν αξιοποιήθηκε και εν τέλει το διαχώρισαν από την οργανωμένη τους ζωή και σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά σε μικρότερες ηλικίες, είδαν την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ ή της ΚΝΕ ασυμβίβαστη με τα ενδιαφέροντά τους.

Πάνω σ' αυτό χρειάζεται το στελεχικό δυναμικό να μπει στη διαδικασία να πάρει πρωτοβουλίες, να το ψάξει, να παιδευτεί. Εχουμε βελτιωθεί, αλλά δεν αρκεί.

Ενα τρίτο ζήτημα, απόλυτα συνδεδεμένο με τα δύο προηγούμενα, είναι το να διαμορφώνεται κριτήριο στη σκέψη και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες, πράγμα που φαίνεται κυρίως στη συζήτηση στα Οργανα. Είναι επίσης έκφραση αυτού το γεγονός ότι προκύπτουν ζητήματα και σε πολλές περιπτώσεις αργεί να έρθει εικόνα για κάτι που πρόκειται να συμβεί. Η διαμόρφωση κριτηρίου είναι κάτι που πρέπει να έχουμε συνεχώς στην καθοδηγητική μας δουλειά, μέσα από αυτή την προσπάθεια θα δούμε και βήματα σε μετρήσιμους δείκτες, όπως διακίνηση - αξιοποίηση «Ριζοσπάστη» και ΚΟΜΕΠ, αφού είναι αναγκαία συνθήκη για τη συγκρότηση. Μέσα από τις σύνθετες συνθήκες και το πόσο δύσκολο είναι να μην κάνεις λάθος, φαίνεται πως αυτό που χρειάζεται είναι να κατακτάμε τη μεθοδολογία στη σκέψη ώστε να μην μηδενίζεται η δράση όταν δεν έχει όλα τα επιθυμητά αποτελέσματα και να παίρνονται πρακτικά μέτρα. Αυτό νομίζω ότι φαίνεται από την απογοήτευση που υπάρχει πολλές φορές, αδικώντας την προσπάθεια που έγινε. Πολλές φορές είμαστε επικριτικοί με τρόπο που δεν βοηθάει και αντί να δείχνουμε το δρόμο, να διαμορφώνουμε το κριτήριο, επιδεινώνουμε την απογοήτευση. Χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα πάνω σε αυτό, ιδιαίτερα σε νέους συντρόφους που δεν έχουν βιωματικά εμπειρία και δρουν μέσα σε αυτές τις συνθήκες ή ακόμα και μεγαλύτερους που δεν είναι δεδομένο ότι έχουν ούτε την εμπειρία ούτε άλλα απαραίτητα εφόδια.

Κλείνοντας, μέσα από το κείμενο τον Θέσεων γίνεται φανερό ότι πολλά κάναμε, πολλά χιλιόμετρα διανύσαμε, αλλά δεν είναι δεδομένα αν δεν γίνουμε πιο ικανοί. Το ότι μιλάμε με αυτούς τους όρους χωρίς ωραιοποιήσεις και χτυπώντας συναγερμό για τις βασικές μας αδυναμίες, όπως π.χ. για τους ρυθμούς ανάπτυξης που δεν μπορούν να μας ικανοποιούν, νομίζω ότι δείχνει πως είμαστε σε καλό δρόμο για να τα λύσουμε.