Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Θα ακολουθήσει συναυλία με τα έργα του Θάνου Μικρούτσικου «Καντάτα για τη Μακρόνησο» σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου και «Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη». Τραγουδούν οι Ρίτα Αντωνοπούλου και Κώστας Θωμαΐδης. Η καλλιτεχνική επιμέλεια και διεύθυνση είναι του Θύμιου Παπαδόπουλου. Παίζουν οι μουσικοί: Δημήτρης Αγάθος (τρομπέτα), Γιώργος Κατσίκας (τύμπανα), Μίμης Ντούτσουλης (μπάσο), Θοδωρής Οικονόμου (πιάνο), Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο, κλαρινέτο, σαξόφωνο), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (κιθάρα), Τζίμης Σταρίδας (τρομπόνι).

Οπως έχει αναφέρει ο ίδιος ο Γιάννης Ρίτσος για τα ποιήματα της «Καντάτας»: «Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν στη Μακρόνησο, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη του 1949, στο Δ' Τάγμα Πολιτικών Εξορίστων, πριν ακόμα μεταφερθούμε στο Β' Τάγμα, πριν ακόμα ζήσουμε όλη τη φρίκη της Μακρονήσου. Τα χειρόγραφα αυτά έμειναν θαμμένα στο χώμα μέσα σε σφραγισμένα μπουκάλια. Ξεθάφτηκαν τον Ιούλη του 1950».

Η ΚΕ του ΚΚΕ με το Μνημείο τιμά τον άφθαστο ηρωισμό των αγωνιστών απέναντι στην επιστημονικά οργανωμένη κρατική βία, που ξεπέρασε κάθε φαντασία σε μεθόδους και μέσα βασανισμού για την εξόντωση των κρατούμενων αγωνιστών - στην πλειοψηφία τους κομμουνιστών - ηθικά και σωματικά. Τιμά την άρνηση των εξόριστων να αποκηρύξουν το ΚΚΕ, τις ιδέες τους, με βαρύ τίμημα εκατοντάδες νεκρούς και βαριές συνέπειες στην υγεία τους και τη σωματική τους ακεραιότητα. Τιμά τη συλλογική αντίσταση απέναντι στην ασύλληπτη βαρβαρότητα της αστικής τάξης και των συμμάχων της, Εγγλέζων και Αμερικανών, που στο πρόσωπο των κρατουμένων προσπάθησαν να καθυποτάξουν έναν ολόκληρο λαό, ο οποίος διεκδικούσε να χαρεί τις θυσίες που κατέβαλε στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας από την τριπλή φασιστική κατοχή.

Ενα καλαίσθητο φυλλάδιο, με πλούσιο πληροφοριακό υλικό και συγκλονιστικές μαρτυρίες αγωνιστών για το κολαστήριο της Μακρονήσου, θα μοιράζεται σε όσους συμμετάσχουν στην εκδήλωση της Κυριακής για την αποκάλυψη του Μνημείου.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία 330 ανηλίκων που καταγγέλλουν τις συνθήκες της κράτησης και διαβίωσής τους. Παιδιά που αρνήθηκαν να αποκηρύξουν τους αγωνιστές γονείς τους, τα μεγαλύτερα αδέρφια τους, συλλαμβάνονται και στέλνονται στα στρατοδικεία. Από εκεί στα Γιούρα και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Ξύλο, βασανιστήρια, ορθοστασία, καταναγκαστική εργασία, πείνα, αιμοπτύσεις, θάνατοι...

Αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα: «Τριακόσια τριάντα ανήλικα παιδιά, ενώνουμε τη φωνή μας, για να φτάσει ως εσέ. Πάρτην καλή μας "ΜΑΧΗ" και φώναξε σε όλο τον ελληνικό Λαό, σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν πατεράδες και μανάδες, όπου υπάρχουν άνθρωποι με αισθήματα και με στοργή και πες τους: Ποιος Νόμος, και ποιο Δίκηο, επιτρέπει να βασανίζωνται ανήλικα παιδιά; Και ποια ηθική επιτρέπει να ονομάζουν τα βασανιστήρια και τους ξευτελισμούς "σωφρονισμό" και "Αναμόρφωση"; Ως πότε εμείς τα άτυχα θύματα της βίας, της τρομοκρατίας και του μίσους θα ξερνούμε εδώ στο στοιχειωμένο από το αίμα τόσων θυμάτων νησί της μάννας μας το γάλα μαζί με το λιγοστό αίμα που μας απόμεινε;».

Εξίσου αποκαλυπτική είναι και η επιστολή του Πολύβιου Κουτσόγεωργα στην εφημερίδα «Μάχη» (12/1/1950) για τα βασανιστήρια στη ΣΦΑ, με τίτλο «Βασανίζομαι».

«Είμαστε 10 (αριθ. 10), οι Τατάκης Δημήτριος, Παλαβός Γιάννης, Κουτσόγεωργας Πολύβιος, Χατζηγεωργιάδης Χαράλαμπος (ανάπηρος, με κομμένα και τα δυο του πόδια), Κιουρτσής Παντελής, Μποζαντζίδης Ηρακλής, Μεταξωτός Τηλέμαχος, Σισμανίδης Κωνσταντίνος, Θανασάκος Νίκος και Κολιβάνος Εμμανουήλ.

Ολοι κλεισμένοι σε ένα χώρο 20x20 μέτρων. Μέσα στον συρματοπλεγμένο αυτό χώρο είμαστε ο καθένας περιορισμένος σ' ένα ατομικό αντίσκηνο και σε χώρο 2x2 μέτρων, φραγμένο με συρματόπλεγμα.

Σ' αυτόν τον μικρό χώρο ζούμε, ακινητούμε και βασανιζόμαστε μήνες τώρα.

Κάθε πρωί με το εγερτήριο, ώρα 6.30 π.μ., μας βγάζουν έξω από τα αντίσκηνα όπου μας υποχρεώνουν να καθόμαστε καταγής, χωρίς να χρησιμοποιούμε για την υγρασία ούτε ρούχο, ούτε χαρτόνι, ούτε σανίδι, ούτε πέτρα.

Εκεί παραμένουμε ακίνητοι επί 12 ώρες κάθε μέρα υπό βροχή, αέρα και χιόνι, ατενίζοντας προς Νότον όλοι, και συνεχώς, χωρίς να μας επιτρέπουνε να στρέψουμε ούτε το βλέμμα μας προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση.

Το τσάι και το φαγητό (εφόσον μας το δίνουν) το τρώμε σ' αυτήν ακριβώς τη στάση. Στο αποχωρητήριο πηγαίνουμε για τη σωματική μας ανάγκη μόνο 2 φορές την ημέρα και έρποντας γιατί ποτέ δεν μπορούμε να σταθούμε όρθιοι απ' τους ξυλοδαρμούς και τη φάλαγγα (αυτό άλλωστε είναι το σύστημά τους "όλοι ράκη και σακάτηδες").

Απαγορεύεται το μεταξύ μας μίλημα επί ποινή ξυλοδαρμού.

Το φαγητό μας το έκοψε επί 12 μέρες τον Οκτώβρη, 8 μέρες το Νοέμβρη και 4 το Δεκέμβρη, καθώς και το ψωμί του Ερυθρού Σταυρού ίσες φορές. Ετσι, αποξενωμένοι από τον κόσμο όλο, εκτός βέβαια από τους βασανιστές μας, δεχόμαστε κάθε μέρα ξυλοδαρμούς, το χτύπημα σε σύστημα φάλαγγας, κλοτσιές στο στομάχι και αδιάκριτα χτυπήματα με συρματόσκοινα, χτυπήματα με πασσάλους από σκαπτικά εργαλεία, χωρίς καμιά αιτία και αφορμή, αλλά μόνο και μόνο γιατί δεν αποκηρύσσουμε τις πολιτικές μας πεποιθήσεις...».

Στο έντυπο περιέχεται επίσης ένας χάρτης - γράφημα για τη σφαγή στο Α' Τάγμα Σκαπανέων, που έγινε στις 29 Φλεβάρη - 1η Μάρτη 1948.

Το Μνημείο στη Μακρόνησο, που ολοκληρώνεται τις επόμενες μέρες, στηρίζεται στην οικονομική ενίσχυση από εργαζόμενους, από ανθρώπους καλής θέλησης.

Ηδη η ανταπόκριση στο κάλεσμα για οικονομική στήριξη που έχει απευθύνει η ΚΕ του ΚΚΕ είναι ικανοποιητική, όμως αυτή η προσπάθεια πρέπει να ενταθεί για να καλυφθεί το κόστος, να ξεπεραστούν κάθε είδους δυσκολίες.

Οι προσφορές μπορούν να κατατεθούν στις κατά τόπους Κομματικές Οργανώσεις και στον «Ριζοσπάστη».

• Ο κατάλογος των συμμετεχόντων έκλεισε το Σάββατο 29/8. Η μεταφορά στη Μακρόνησο θα γίνει με πλοίο από το Λαύριο. Διευκρινίζεται πως θα τηρηθούν αυστηρά όλα τα αναγκαία υγειονομικά πρωτόκολλα.