Τον κάλπικο χαρακτήρα που έχουν τα ιδεολογήματα και τα διάφορα συνθήματα, με τα οποία συνοδεύουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα το νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, ανέδειξε η Αλέκα Παπαρήγα, βουλευτής του ΚΚΕ.

Σχολιάζοντας τον «απολογισμό» που κάνουν βουλευτές της κυβέρνησης για τον αριθμό πορειών και απεργιών, σαν απόδειξη της «διαταραχής» της κοινωνικοοικονομικής ζωής, σημείωσε ότι με τις κινητοποιήσεις του ο λαός απέτρεψε τα χειρότερα μέτρα τα τελευταία χρόνια. Και υπογράμμισε ότι «οι κινητοποιήσεις οφείλουν να διαταράσσουν την κοινωνικοοικονομική ζωή του τόπου», αφού «αν δεν διαταραχθεί η οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή αλλά μείνει σταθερή, ο λαός όχι μόνο θα συνεχίσει να έχει τα προβλήματα που έχει, αλλά θα περάσει σε φάση ακόμη χειρότερης σχετικής ή απόλυτης εξαθλίωσης».

Στάθηκε ειδικά στο «κύριο μοτίβο» της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων που στηρίζουν αυτό το σύστημα, τα οποία λένε ότι «δεν μπορεί μια μειοψηφία να επιβάλλει τη θέλησή της στην πλειοψηφία». Και υπενθύμισε ότι η αστική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, δηλαδή η πραγματική μειοψηφία του πληθυσμού, κατέχει το 90% του πλούτου, ενώ το 60% του πληθυσμού δεν κατέχει τίποτα από αυτό που ονομάζεται πλούτος και ένα μικρό ακόμα μέρος είναι βιοπαλαιστές. «Επομένως, στην πραγματικότητα όταν μιλάτε για πλειοψηφίες και μειοψηφίες αντιστρέφετε τα πράγματα. Υπάρχει μια μειοψηφία που έχει τα πάντα στα χέρια της, τα σφετερίζεται γιατί δεν της ανήκουν, αυτή καθορίζει τα πάντα, την ιδιοκτησία, τις πολιτικές αποφάσεις, την κυριαρχία σε όλους τους τομείς, και καλεί την πλειοψηφία να συμμορφώνεται, να υποτάσσεται, να φοβάται, να μην έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της».

Σε άλλο σημείο σχολίασε ότι η κυβέρνηση υπερασπίζεται «ως ατομικό δικαίωμα το απομονωμένο άτομο από το χώρο δουλειάς, από τους συναδέλφους του, από τον κλάδο, από την τάξη του». Σημείωσε ότι αυτό το καλλιεργούν όλα τα κόμματα, αφού υποστηρίζουν «να υποτάσσονται όλοι στη μειοψηφία και ταυτόχρονα το μεμονωμένο άτομο να έρχεται σε αντίθεση, να συγκρούεται με την τάξη του. Υποστηρίζετε τον ατομικισμό ακόμα και με όρους κοινωνικού αυτοματισμού».

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι το χειρότερο στο νομοσχέδιο είναι όσα λέει για την «ιδεολογία της βίας». Και σχολίασε ότι όλοι είναι τάχα «υπέρ» του να ακούγονται όλες οι απόψεις, όμως σύμφωνα με το νομοσχέδιο και όλη τη λογική περί «αντιμετώπισης της ριζοσπαστικοποίησης», «δεν θεωρείται θεμιτό να λες στο λαό ότι ο καπιταλισμός έχει ιστορικό χαρακτήρα, ότι δεν είναι αιώνιο σύστημα και ότι πρέπει να ανατραπεί, βεβαίως με τη θέληση της πλειοψηφίας».

Ολοκληρώνοντας, σημείωσε ότι είναι ένα θέμα το γιατί ο νόμος της χούντας δεν καταργήθηκε και ότι το νομοσχέδιο είναι μεταγλώττιση αυτού του νόμου. Ωστόσο τόνισε ότι το ΚΚΕ δεν κατηγορεί κανένα κόμμα ότι ονειρεύεται τη χούντα, και ανέδειξε ότι το Σύνταγμα, όπως και όλα τα Συντάγματα στην Ευρώπη έχουν «παραθυράκια» βίας κατά του λαού και τσακίσματος του λαϊκού κινήματος. Ομως, πρόσθεσε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένας χουντικός νόμος παρέμεινε για χρόνια και δεν καταργήθηκε, ή ότι αυθόρμητα επαναλαμβάνονται πράγματα που υπήρχαν στο παρελθόν σε περιόδους δικτατορίας. Αυτό, όπως είπε, δείχνει ότι «η αστική δημοκρατία, είτε με κοινοβούλιο είτε χωρίς κοινοβούλιο, στον πυρήνα της δεν αλλάζει».