Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Γκιόκας, χαιρετίζοντας το πλήθος συνδικαλιστικών, μαζικών φορέων, των ανθρώπων της Επιστήμης, της Τέχνης και του Πολιτισμού, ακόμα και από τα Σώματα Ασφαλείας, που έχουν εκφράσει την απερίφραστη καταδίκη τους στο νομοσχέδιο, ζητώντας την απόσυρσή του, επισήμανε ότι είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι αυτό το τερατούργημα όχι μόνο δεν είναι αίτημα της κοινωνίας, όπως διαρκώς διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά ότι είναι ήδη καταδικασμένο ακόμα και αν ψηφιστεί.

Τόνισε ότι το νομοσχέδιο είναι παραγγελία του μεγάλου κεφαλαίου, των μεγαλεμπόρων, των μεγαλοξενοδόχων που νομίζουν ότι μπορούν να ξεμπερδεύουν με την ταξική πάλη, ενώ ξεγύμνωσε ένα προς ένα τα σαθρά επιχειρήματα που προβάλλουν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών.

«Με τη δυνατότητα για γενικευμένες απαγορεύσεις, με την απειλή διώξεων για τους οργανωτές, που θα υποχρεώνονται νομικά να φορτωθούν ενέργειες άλλων, αλλά και με την αοριστία των ρυθμίσεών του, που θα τις ερμηνεύει κάθε φορά κατά το δοκούν η αστυνομία, το Λιμενικό και οι διάφοροι άλλοι μηχανισμοί καταστολής, στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο θέτει υπό απαγόρευση και υπό περιορισμό κάθε λαϊκή κινητοποίηση και ιδιαίτερα τις πιο μαζικές», τόνισε χαρακτηριστικά.

Την κατάλληλη απάντηση έδωσε και στα διάφορα αντιδραστικά προσχήματα που προβάλλει η κυβέρνηση όπως τα περί «μερικών μειοψηφιών που λειτουργούν σε βάρος των πολλών», όταν, όπως σημείωσε, «εσείς που νομοθετείτε είστε μειοψηφία στον ελληνικό λαό», ενώ θύμισε ότι παρόμοιο άθλιο επιχείρημα είχε χρησιμοποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν έφερνε τον δικό του νόμο κατά των απεργιών. «Η συζήτηση για το "διαδηλωσόμετρο" είναι πονηρή και εκ προοιμίου εχθρική απέναντι σε κάθε κινητοποίηση», σημείωσε, προσθέτοντας ότι «ουδέποτε ένας αγώνας από τον οποίο κέρδισαν χιλιάδες σε μία πορεία συσπείρωνε από την αρχή την πλειοψηφία αυτών που αφορούσε».

Ειδική αναφορά έκανε στον θεσμό της «αστικής ευθύνης» του διοργανωτή ως φυσικού προσώπου που εισάγει το νομοσχέδιο, για να τυλίξει σε μία κόλλα χαρτί πρωτοπόρους αγωνιστές να σέρνονται στα δικαστήρια επί χρόνια.

Οσο για το άρθρο 19, το χαρακτήρισε «ιδεολογικό και πολιτικό πυρήνα» του νομοσχεδίου καθώς, εκτός των άλλων, προωθεί τη σύσταση και ειδικής διεύθυνσης για την αποριζοσπαστικοποίηση, επισημαίνοντας ότι δεν πρόκειται για μία εμμονή της ΝΔ, αλλά «η ποινικοποίηση και η στοχοποίηση του ριζοσπαστισμού είναι η επίσημη πολιτική της ΕΕ, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα και «με βάση αυτήν τη λογική βρίσκονται υπό διωγμό εργατικά, λαϊκά κινήματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, κομμουνιστικά κόμματα κ.λπ.».

Ο Γ. Γκιόκας ξεκαθάρισε, τέλος, «ότι η Ελλάδα δεν είναι Βέλγιο, δεν είναι Λουξεμβούργο, αλλά στην Ελλάδα υπάρχει κίνημα, υπάρχουν ιστορικές μνήμες, υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα και δεν θα ξεμπερδέψετε εύκολα με όλα αυτά».