Μια πρωτόγνωρη σε ένταση και διάρκεια επίθεση στη συνείδηση των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων από την κυβέρνηση για να απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους, βρίσκεται σε εξέλιξη. Στόχος αυτής της επίθεσης είναι:

«Θα επιδιώξουμε τη μέγιστη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση για τις μεγάλες αλλαγές και τομές που πρέπει να γίνουν. Θα θέσουμε στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν από χρόνια την ελληνική κοινωνία και δεν μπορούν πλέον να μείνουν κρυμμένα κάτω από το χαλί», δήλωνε τις προάλλες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, προετοιμάζοντας το κλίμα για την αυριανή φιέστα στο Ζάππειο, όπου ο πρωθυπουργός, παρουσία των «κοινωνικών εταίρων» θα κηρύξει την έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου» με όλους τους πολιτικά και συνδικαλιστικά «πρόθυμους». Ξέρουν όμως πως δεν αρκεί να εξασφαλίσουν τη συναίνεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Το κρίσιμο είναι να εμφυσήσουν στις συνειδήσεις των εργαζόμενων το φόβο, για να μη συμμετέχουν στους αγώνες. Γι' αυτό προσπαθούν να συκοφαντήσουν το ΠΑΜΕ που τους χαλάει τη σούπα και αντιπαλεύει τους «κοινωνικούς διαλόγους».

Το παράδειγμα του Ασφαλιστικού είναι χαρακτηριστικό. Τι λένε; Ο υπουργός Εργασίας ισχυριζόταν μέσα στη βδομάδα ότι «έπρεπε να είχαμε ξεκινήσει από το 2000 τις αλλαγές» στην Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά τότε «δεν προχωρήσαμε». Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «το 2015 το σύστημα θα εκραγεί» και ότι «το 2016 δε γνωρίζει ποιος θα μπορεί να πάρει 14 συντάξεις». Φοβερίζουν και εκβιάζουν το λαό για να περάσουν ανατροπές στην Ασφάλιση που θα έχουν σαν συνέπεια την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση των εισφορών. Λένε πως τα ταμεία δεν έχουν λεφτά και κρύβουν ότι αυτό οφείλεται στη φιλεργοδοτική πολιτική τους και στο γεγονός ότι θεωρούν την κοινωνική ασφάλιση βάρος στην κερδοφορία της εργοδοσίας και όχι θεμελιώδες εργατικό και λαϊκό δικαίωμα. Λένε πως δεν υπάρχουν λεφτά για τα Ταμεία.

Αν και το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν είναι λογιστικό, το ΚΚΕ λέει ότι υπάρχουν χρήματα και μάλιστα πολλά:

Να επιστραφούν τα κλεμμένα από τα αποθεματικά. Για την περίοδο 1951 - 1975 φτάνουν τα 58 δισ. ευρώ, ενώ 3,5 δισ. χάθηκαν από το τζογάρισμα στο Χρηματιστήριο και τα ομόλογα. Να αποδοθούν στο ΙΚΑ τα 2 δισ. ευρώ της τριμερούς χρηματοδότησης που παρακρατήθηκαν μέχρι το 2002. Να εισπραχθεί η εισφοροδιαφυγή. Μόνο για ένα έτος (2007) έφτασε τα 4 δισ. ευρώ. Να αποδοθούν τα τουλάχιστον 8 δισ. ευρώ που χρωστάει το κράτος στα Ταμεία και τα 7,5 δισ. που χρωστούν οι ιδιώτες (στοιχεία 2007). Να αυξηθεί δραστικά η φορολογία στα κέρδη των επιχειρήσεων, που «έπεσε» από το 35% στο 25%. Το 2005, το σύνολο των μεγάλων επιχειρήσεων (ΑΕ και ΑΠΕ) είχαν μεικτά κέρδη 34,3 δισ. ευρώ. Οι 307 εισηγμένες στο Χρηματιστήριο το 2006 είχαν καθαρά κέρδη 8,3 δισ. ευρώ. Να καταβληθούν οι κρατικές εισφορές στους κλάδους Υγείας. Να αυξηθούν οι εισφορές των εργοδοτών αντί να τους γίνονται εισφοροαπαλλαγές και χαριστικές ρυθμίσεις. Να καταργηθεί κάθε ελαστική μορφή απασχόλησης που μειώνει τα έσοδα των Ταμείων. Γιατί δεν τα κάνουν όλα αυτά; Επειδή η πολιτική τους είναι φιλομονοπωλιακή.

Στην επιτροπή της Βουλής όπου παρουσίασε τις θέσεις της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό, ο Α. Λοβέρδος είπε τη βδομάδα που μας πέρασε σχετικά με το ΚΚΕ: «Αδιάλλακτος δεν είναι αυτός που οργανώνει μια συζήτηση, προτείνοντας λύσεις. Αδιάλλακτος είναι αυτός που δεν προσέρχεται στον κοινοβουλευτικό διάλογο και παρεμποδίζει το διάλογο που διεξάγεται στο κοινωνικό πεδίο». Αμέτρητες σελίδες έχουν γραφτεί στις εφημερίδες των συγκροτημάτων για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στο διάλογο. Είναι καθαρός ο φόβος τους. Ξέρουν πως το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να τους κοντράρει πολιτικά και με τη στρατηγική του να συγκεντρώσει λαϊκές δυνάμεις ικανές να βάλουν σοβαρά εμπόδια, να αμφισβητήσουν και σε μια πορεία να ανατρέψουν την κυρίαρχη πολιτική. Φοβούνται ότι κόσμος του μόχθου που τους ψήφισε έχει ανοιχτά τα αυτιά του και ακούει το ΚΚΕ, τις προτάσεις και τα αγωνιστικά του καλέσματα. Και ξέρουν πως αν αυτός ο κόσμος αποφασίσει να διορθώσει την ψήφο του στο στίβο των ταξικών αγώνων, το έχουν χάσει το παιχνίδι. Γι' αυτό εκλιπαρούν μάταια για συναίνεση. Και επειδή δεν μπορούν να βάλουν το ΚΚΕ στο χέρι επιτίθενται και συκοφαντούν το Κόμμα.