Η ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΠΟΥ ΕΚΤΟΝΩΝΕΙ: «Τα αίτια της περσινής εξέγερσης δεν έπαψαν να υπάρχουν, ούτε καν έχουν καταγραφεί από την εξουσία για να αναζητηθεί διέξοδος (...) Είναι για την εξουσία η ώρα της ειλικρίνειας και της ομολογίας, η ώρα της δημόσιας διαβούλευσης - πριν γίνει του συρμού ο όρος - για τις ευθύνες της και τις υποχρεώσεις απέναντι στη νεολαία, στο μέλλον του τόπου» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΕΙ: «Συνειδητοποιήσαμε ότι το "επαναστατικό δίκαιο" είναι στη πράξη η εξύμνηση της αυθαιρεσίας και της εξαχρείωσης που οδηγεί στον εξευτελισμό του ατόμου και σε κάθε μορφής ολοκληρωτισμό (...) αν κάτι έχει νόημα να μείνει από τον Δεκέμβρη είναι το: Ποτέ πια Δεκέμβρης!» (ο Νίκος Μαραντζίδης στο ΒΗΜΑ).

Η ΚΟΙΝΗ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ: «Ο Δεκέμβρης διαίρεσε οριζόντια τις πολιτικές δυνάμεις και την ηγεσία του τόπου. Από τη μια πλευρά βρέθηκαν η ΝΔ, το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ. Και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Παπανδρέου με τις σιωπές του, αλλά και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ακόμη κι ο Αρχιεπίσκοπος» (η εκτίμηση στην «ΑΥΓΗ»). «Πέρσι ο Περισσός έτεινε χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση της ΝΔ, φέτος εμφανίζεται ως αρωγός στην προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ» (το άρθρο στο «ΠΡΙΝ»). «Κανένα κόμμα δεν θέλησε να διεκδικήσει την πολιτική κληρονομιά εκείνης της κοινωνικής πυρκαγιάς. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ δεν θέλουν ούτε να ακούσουν κάτι τέτοιο. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ που αποπειράθηκε να έρθει σε επαφή κυριολεκτικά "κάηκε" πολιτικά» (ο Γ. Δεκαστίκ στο ΕΘΝΟΣ).