Η απεργία στις 17 Δεκέμβρη θέτει «τον δάκτυλο επί τoν τύπον των ήλων». Το «άνοιγμα» που έχει ξεκινήσει στους τόπους δουλειάς αναδεικνύει την ανάγκη η πάλη της εργατικής τάξης να πατήσει στέρεα πάνω στην εξής αφετηρία: υπάρχουν σήμερα όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες της. Από αυτό το σημείο, ανοίγει μια βεντάλια θεμάτων που όλα οδηγούν στην ανάγκη, να δυναμώσει η πάλη ώστε ο πλούτος να επιστρέψει σε όσους τον παράγουν. Ο αγώνας δεν μπορεί να φτάνει μόνο μέχρι την υπεράσπιση όσων δικαιωμάτων έχουν απομείνει.

Ταυτόχρονα, οι παρεμβάσεις στους κλάδους και τόπους δουλειάς καταγράφουν την ανησυχία και την οργή που γεννά στους εργάτες η σφοδρότητα και το βάθος της αντεργατικής επίθεσης. Επιβεβαιώνουν τον πρωτοπόρο ρόλο που παίζει το ΠΑΜΕ στην υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, καθώς την ώρα που οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες καλούν τους εργαζόμενους σε ... αναμονή, οι ταξικές δυνάμεις, χωρίς ταλάντευση, χωρίς αναμονή, χωρίς αυταπάτες, αναπτύσσουν παραπέρα δράση για να δυναμώσει η πάλη κόντρα σε όλους τους αντιπάλους των εργαζομένων. Η απεργία διεξάγεται σε μια κρίσιμη φάση και συναντά λυσσαλέα επίθεση απ' την αστική τάξη. Η οικονομική κρίση ωθεί στην ένταση της επιθετικότητας του κεφαλαίου. Κυβέρνηση, ΕΕ, αστικά ΜΜΕ, βιομήχανοι, μαζί με τη ΝΔ, αλλά και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, καλούν την εργατική τάξη να σκύψει το κεφάλι, να ποδοπατηθούν τα δικαιώματά της με τη δική της συναίνεση. Αξιους συμμάχους σε αυτή την κατεύθυνση έχουν βρει στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι οποίες βάζουν ολόπλευρα πλάτη στην επίθεση της πλουτοκρατίας.

Η απεργία στις 17 Δεκέμβρη, βάζει στην πρώτη γραμμή της πάλης την ανάγκη οι εργαζόμενοι να βγουν μπροστά με επιθετικά αιτήματα, που θα απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες τους. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Πως πρέπει να αξιοποιηθεί κάθε μορφή οργάνωσης του αγώνα, μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς. Να γίνουν συσκέψεις, περιοδείες, γενικές συνελεύσεις, να δοθεί ο λόγος στους εργάτες, να αποφασίσουν οι ίδιοι μέσα από συλλογικές διαδικασίες πώς θα αναλάβουν το δικό τους μερίδιο για την επιτυχία της απεργίας. Να στηθούν απεργιακές επιτροπές, να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα για την επιτυχία της περιφρούρησης και των απεργιακών συγκεντρώσεων. Να αξιοποιηθεί κάθε λεπτό, η συζήτηση στο διάλειμμα ή στη λήξη της βάρδιας, η κουβέντα στο καφενείο. Να γίνει η νύχτα μέρα, τα κλιμάκια των συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων να «μοιράσουν» παντού το κάλεσμα της απεργίας, σε κάθε λαϊκή - εργατική γειτονιά. Ειδικό βάρος να δοθεί στην ολόπλευρη αντιπαράθεση με τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό που καλλιεργούν η εργοδοσία, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις, οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου.

Ο αγώνας για την επιτυχία της απεργίας ξεπερνά το σήμερα και τη σημερινή επίθεση. Είναι αγώνας για το αύριο. Αγώνας να αναδειχθεί η ρίζα κάθε προβλήματος, να πολιτικοποιηθούν οι αγώνες των εργαζομένων, να ριζοσπαστικοποιηθούν νέες συνειδήσεις. Να δυναμώσει η ταξική συσπείρωση και οργάνωση της εργατικής τάξης, απαραίτητη προϋπόθεση ώστε οι εργάτες να περάσουν σε αντεπίθεση.