Ιδιαίτερα επιτυχημένο ήταν το Εργατικό Φεστιβάλ των ΚΟ Χαλκίδας του ΚΚΕ στη Νέα Αρτάκη Εύβοιας, το περασμένο Σάββατο, με σύνθημα «Ελληνες και μετανάστες εργάτες ενωμένοι, ενάντια στον καπιταλισμό που γεννά φτώχεια, μετανάστευση, πολέμους, προσφυγιά. Για την εξουσία των εργατών, το σοσιαλισμό!». Μια εκδήλωση που εντάσσεται στην πολύμορφη δραστηριότητα που αναπτύσσεται για τη μεγάλη επέτειο της συμπλήρωσης των 100 χρόνων του ΚΚΕ.

Στη μεγάλη αυτή γιορτή έδωσαν το «παρών» εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες από δεκάδες εργοστάσια της βιομηχανικής ζώνης, εργάτες γης και άλλοι εργατοϋπάλληλοι της περιοχής μαζί με τις οικογένειές τους.

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε ένα πρωτότυπο μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα για τη Μικρασιατική Καταστροφή και την προσφυγιά, που επιμελήθηκε ομάδα μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αναδεικνύοντας την αιτία των πολέμων και της προσφυγιάς.

Χαιρετισμό στο Φεστιβάλ απηύθυνε εκ μέρους των μεταναστών ο Χαλίντ Χουσεΐν, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στον «Ζούρα», καλώντας τους εργάτες να ακουμπήσουν στο «μεγάλο στήριγμά τους: Το ΚΚΕ!». Αργότερα, την εκδήλωση χαιρέτισε και Σύρος μετανάστης από τον καταυλισμό της Ριτσώνας. Την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Τη «σκυτάλη» πήρε ινδικό συγκρότημα που ξεσήκωσε με τη μουσική του Ελληνες και μετανάστες. Ακόμα, Σύροι πρόσφυγες που διαμένουν στον καταυλισμό της Ριτσώνας έκαναν χορευτικές επιδείξεις, ενώ το πρόγραμμα έκλεισε με λαϊκό γλέντι.

Ο Γ. Μαρίνος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι τα βήματα που έχουν κάνει οι μετανάστες εργάτες που αγωνίζονται με τα ταξικά συνδικάτα μπορούν να λειτουργήσουν ως παράδειγμα και για άλλους συναδέλφους που υποφέρουν, όπως δείχνουν πολλές εμπειρίες, π.χ. στη Μανωλάδα.

Αναφερόμενος στην ηρωική Ιστορία του ΚΚΕ, ανέδειξε τη δράση των κομμουνιστών στους πρόσφυγες που έφτασαν στην περιοχή μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, λέγοντας: «Ετσι έγινε και εδώ, στη Νέα Αρτάκη. Οι κομμουνιστές μπήκαν μπροστά στην οργάνωση της επιβίωσης απέναντι στις άθλιες συνθήκες εγκατάστασης των προσφύγων, ανέδειξαν την πραγματική αιτία του ξεριζωμού, που ήταν οι στόχοι της αστικής τάξης της Ελλάδας να κερδίσει νέες αγορές, με τη στήριξη των δυνάμεων της Αντάντ, πυροδοτώντας τη σφαγή. Η ίδια αιτία, το κυνήγι του κέρδους, ήταν που στο πρόσωπο των προσφύγων οι ντόπιοι εκμεταλλευτές βρήκαν την ευκαιρία να πλουτίσουν, αξιοποιώντας τους ως φθηνό εργατικό δυναμικό, όπως γλαφυρά παρακολουθήσαμε στο αφιέρωμα που προηγήθηκε.

Αυτή η κατάσταση γεννά την ανάγκη της οργάνωσης των εργαζομένων, που στη Νέα Αρτάκη εκφράστηκε στη μεγάλη νικηφόρα απεργία των αλιεργατών τη δεκαετία του '30, με μπροστάρηδες και οργανωτές και πάλι τους κομμουνιστές».

Ο Γ. Μαρίνος αναφέρθηκε στους σημαντικούς αγώνες που έχουν δώσει μετανάστες και Ελληνες εργάτες, όπως στου «Ζούρα», και τόνισε ότι με βάση αυτήν την πείρα μπορεί να μετρηθούν νέα βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για να ηττηθεί ο ρεφορμισμός, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Το στέλεχος του Κόμματος κάλεσε τους συγκεντρωμένους να αναλογιστούν: «Τι διαπερνάει τις εξελίξεις στην Ελλάδα, στο Πακιστάν, στην Ινδία, στη Σρι Λάνκα, στην Αλβανία, αλλά και σε άλλα κράτη, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Ευρώπης;

Γιατί, ενώ αυξάνεται ο πλούτος των καπιταλιστών, παραμένει και αυξάνεται η φτώχεια της εργατικής τάξης, εκατομμύρια δεν έχουν δουλειά, στέγαση, Υγεία και Παιδεία;

Σε όλα τα κράτη βάζει τη σφραγίδα της η εξουσία του κεφαλαίου, η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στα οικονομικά εργαλεία, το κριτήριο του κέρδους.

Το Πακιστάν, η Ινδία, το Μπαγκλαντές διαθέτουν σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και έχουν μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες.

Η πλουτοκρατία και η αυλή της περνάνε καλά, φτωχοί και πάμφωτοι είναι οι εργάτες και οι εργάτριες, τα λαϊκά στρώματα και τα παιδιά τους.

Λίγες χιλιάδες καπιταλιστών αρπάζουν τον πλούτο που παράγουν δισεκατομμύρια εργαζόμενοι, κι αυτή η οδυνηρή κατάσταση επιβάλλεται να τελειώσει, με εργαλείο την ταξική πάλη, την πάλη της εργατικής τάξης σε κάθε χώρα».

Από την άλλη, υπογράμμισε ότι την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο τη διαπερνά «σαν κόκκινη κλωστή η ταξική της θέση, το καθήκον της οργάνωσης, η ανάγκη να παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και να συντονίζει τη δράση της, να αναπτύσσει τη διεθνιστική αλληλεγγύη όπου κι αν βρίσκεται».

Κλείνοντας, σημείωσε: «Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη και μπορεί να σπάσει τα δεσμά, να ανατρέψει μαζί με τους συμμάχους της την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να χτίσει τη νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία. Αυτή είναι η ιστορική της αποστολή στην εποχή μας, σε όλες τις χώρες...».