Μπορεί η κυβέρνηση να διαβεβαιώνει πως με την επίσημη λήξη του προγράμματος τον προσεχή Αύγουστο θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό, όμως τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.

Τα «παχιά» λόγια δεν μπορούν να κρύψουν ότι τα μνημονιακά μέτρα συνεχίζονται και εμπλουτίζονται με νέα, άμεσα συνδεδεμένα με την πορεία διευθέτησης του χρέους, που αναδεικνύεται σε νέο «τοτέμ» για το κεφάλαιο και, αντίστροφα, σε καινούργιο βραχνά για το λαό.

Αυτό επιβεβαιώνουν πέρα από κάθε αμφισβήτηση και οι εκθέσεις της Κομισιόν, του ΔΝΤ και της Τράπεζας της Ελλάδας, με τις οποίες ολοκληρώθηκε και τυπικά η τέταρτη «αξιολόγηση», ενώ περιγράφεται με σαφήνεια το «μεταμνημονιακό» πλαίσιο στο οποίο θα κινηθούν η σημερινή κυβέρνηση και οι επόμενες, για πολλές ακόμα δεκαετίες στο μέλλον.

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα: Στην «έκθεση συμμόρφωσης» της Κομισιόν γίνεται σαφής αναφορά στην πλήρη δέσμευση των ελληνικών αρχών να συνεχίσουν να εφαρμόζουν με αποφασιστικότητα την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οικοδομώντας πάνω στις «μεταρρυθμίσεις» του 3ου μνημονίου.

Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «η Ελλάδα πρέπει να στηριχτεί στην πρόοδο που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια του προγράμματος του ESM και να ενισχύσει τα θεμέλια για μια βιώσιμη ανάκαμψη, κυρίως μέσω της συνέχισης και ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν με το πρόγραμμα και μέσω της διασφάλισης ότι θα προστατευθούν οι στόχοι των μεταρρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν».

Κατεύθυνση δίνεται για διατήρηση χαμηλά του «μισθολογικού κόστους», ως καθοριστικού παράγοντα στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, για διαμόρφωση του κατώτερου μισθού βάσει του υπάρχοντος νόμου της ΝΔ, που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ανάγκες και τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, και για εφάπαξ ψευτοπαροχές με την έγκριση της Κομισιόν, εφόσον δεν θίγουν τους δημοσιονομικούς στόχους.

Στη «Δήλωση Συμπερασμάτων» του ΔΝΤ καταγράφεται επίσης ως ανεπίστρεπτη η περαιτέρω κατακρεούργηση των συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου, η διατήρηση των αντεργατικών νόμων και των τριών μνημονίων.

Το ΔΝΤ «παροτρύνει με σθένος τις αρχές να μην αναστρέψουν» τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, η όποια προσαρμογή του κατώτατου μισθού «να είναι συνετή και να εναρμονίζεται με τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα», να μην υπάρξουν αλλαγές ως προς τις Συλλογικές Συμβάσεις, ενώ η εφαρμογή των λεγόμενων «αντίμετρων» προτείνεται να γίνει «με χρηματοδότηση που θα προέρχεται από εξοικονομήσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα»!

Με τη σειρά της, η Τράπεζα της Ελλάδας στη δική της έκθεση αναγορεύει σε «κλειδί» για τη μακροπρόθεσμη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων, με «συνέχιση της δημοσιονομικής και μεταρρυθμιστικής προσπάθειας για μια μακρά χρονική περίοδο».

Η προοπτική αυτή προϋποθέτει μεταξύ άλλων τη «βελτίωση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας» των επιχειρηματικών ομίλων («άνοιγμα» αγορών και δικτύων μεταφοράς Ενέργειας κ.ά.), μια «επιθετική πολιτική προσέλκυσης στρατηγικών ξένων άμεσων επενδύσεων», δραστικό περιορισμό της μάζας των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, αλλά και τη διαμόρφωση μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής που «θα είναι φιλικότερο προς την ανάπτυξη», στην κατεύθυνση δηλαδή των φορολογικών και άλλων κινήτρων που έρχονται να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ολα τα παραπάνω μεταφράζονται για το λαό σε νέα αντεργατικά μέτρα, επέκταση των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων, ένταση της φοροληστείας που συνθλίβει το λαϊκό εισόδημα.

Η ΤτΕ υπενθυμίζει εξάλλου ότι η απόφαση στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ «θα έχει σημαντική συμβολή στην ομαλή έξοδο στις αγορές και στη συνέχιση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας», καθώς προβλέπεται «ενισχυμένη εποπτεία με όρους αιρεσιμότητας, που θα αποτρέψει τον εκτροχιασμό της δημοσιονομικής πολιτικής και την εγκατάλειψη των μεταρρυθμίσεων».

Με άλλα λόγια, βασικό γνώρισμα της «μεταμνημονιακής» εποχής είναι η διατήρηση και επέκταση όλων των μνημονιακών νόμων, ο εμπλουτισμός τους με νέους και βέβαια η συνέχιση της εποπτείας, που δεν αναιρεί την «ιδιοκτησία» των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση, για λογαριασμό της αστικής τάξης. Αυτή είναι η «επόμενη μέρα» για το λαό και όχι εκείνη που προσπαθεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση, με τη χοντροκομμένη προπαγάνδα της «γραβάτας»...