Στον αντίποδα των αστικών προβληματισμών για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Τουρκία (βλέπε το θέμα στην ίδια σελίδα) ήταν η τοποθέτηση εκ μέρους του ΚΚΕ του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ, στην εφημερίδα «Αληθινές Ειδήσεις». Σε αυτή σημειώνει:

«Το δημοψήφισμα της 16ης Απρίλη, η οριακή και αμφισβητούμενη από την αντιπολίτευση πλειοψηφία του "ναι" και ο πολιτικός χάρτης που διαμορφώνεται στη γειτονική χώρα δεν φαίνεται να αλλάζουν την κατάσταση στην περιοχή και αυτή που έχει διαμορφωθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Σημειώνουμε τρία βασικά ζητήματα:

Πρώτον, η αστική τάξη τόσο της Τουρκίας όσο και της Ελλάδας, και συνεπώς οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, έχουν ως αφετηρία την αποκαλούμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση και ο ανταγωνισμός που εξελίσσεται είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος, συνδυάζεται με τον πόλεμο στην περιοχή μας και με τις αντιθέσεις για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων και των ενεργειακών αγωγών στη Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο και βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των δύο λαών.

Δεύτερον, στο φόντο αυτό η αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες και οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου συνιστούν βαθύτερο πρόβλημα προώθησης τουρκικών συμφερόντων και επιδιώξεων στο Αιγαίο και στη Θράκη, και δεν ερμηνεύονται με τις κυβερνητικές θέσεις ή με τις θέσεις άλλων κομμάτων περί "τουρκικής νευρικότητας" ή απλά με κινήσεις που σχετίζονται με το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της γειτονικής χώρας.

Τρίτον, παραμένει το πρόβλημα της τουρκικής κατοχής της Κύπρου ως βάση κλιμάκωσης των εντάσεων στην περιοχή.

Το ΚΚΕ μελετά προσεκτικά τις εξελίξεις και σημειώνει ότι αυτές δεν επιτρέπουν ούτε εφησυχασμό ούτε λεονταρισμούς.

Σημειώνει, επίσης, ότι η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει στο δρόμο των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εμπλέκει τη χώρα (π.χ. διάθεση της βάσης της Σούδας και άλλων αμερικανο-ΝΑΤΟικών βάσεων, στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό κ.ά.) πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Η πάλη για την προστασία των συνόρων συνδέεται με την ενίσχυση της λαϊκής ετοιμότητας, με τη μαζική καταδίκη της πολιτικής που εμπλέκει τη χώρα μας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, με την ανάπτυξη της κοινής πάλης Ελλήνων και Τούρκων εργαζομένων ενάντια στις αστικές τάξεις και στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους».