Πλήρη κάλυψη στην πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία, όσο και στα προσχήματα που αξιοποιούνται για την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στην περιοχή, έδωσαν χτες οι ηγέτες των «χωρών του Νότου της ΕΕ» (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Μάλτα και Κύπρος), συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, στην τρίτη Σύνοδο των χωρών που πραγματοποιήθηκε χτες στη Μαδρίτη, στο φόντο της κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στη Συρία και τη ΝΑ Μεσόγειο, αλλά και των ενδοαστικών ανταγωνισμών στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ένωσης, προετοιμάζοντας - σύμφωνα με τις δηλώσεις που ακολούθησαν - μια κοινή όσο το δυνατόν στάση στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής που θα συζητήσει τους όρους του Brexit.

Στο φόντο της πρόσφατης πυραυλικής επίθεσης των ΗΠΑ στη Συρία, που σηματοδοτεί νέα επικίνδυνη κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι αρχηγοί των κρατών του ευρωπαϊκού Νότου έσπευσαν να δηλώσουν το «παρών» στους ανταγωνισμούς στην περιοχή, εκφράζοντας τη στήριξή τους στην επίθεση, χαρακτηρίζοντάς την «δικαιολογημένη αντίδραση».

«Η επίθεση που πραγματοποιήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη στρατιωτική αεροπορική βάση Ας Σαϊράτ στη Συρία είχε την κατανοητή πρόθεση να προλάβει και να αποτρέψει την εξάπλωση και χρήση χημικών όπλων και ήταν περιορισμένη και επικεντρωμένη σε αυτόν τον στόχο» υποστηρίζουν στην κοινή ανακοίνωσή τους, καταδικάζοντας «με τον εντονότερο τρόπο» την αεροπορική επίθεση «με χημικά όπλα» στο Χαν Σεϊχούν της Συρίας. Επιρρίπτουν ευθύνες στην κυβέρνηση Ασαντ όσο και στο «Ισλαμικό Κράτος» για εγκλήματα πολέμου και ζητούν τη λογοδοσία των υπαίτιων «γι' αυτήν την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και να τους επιβληθούν κυρώσεις στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών», προσθέτοντας ταυτόχρονα μια αναφορά σε πολιτική λύση...

Ταυτόχρονα, άπαντες στις κοινές τους δηλώσεις μετά τη Σύνοδο ζήτησαν ενίσχυση της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ, που αποτυπώνεται εξάλλου και στην κοινή διακήρυξη, ιεραρχώντας ανάμεσα στα άλλα και τα επιπρόσθετα μέτρα ελέγχου των εξωτερικών συνόρων για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών.

Στις δηλώσεις αμέσως μετά, ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ, ζήτησε λύση στο θέμα της Ελλάδας, απονέμοντας τα εύσημα στην κυβέρνηση Τσίπρα για τις «πράγματι τρομακτικές προσπάθειες» που έχει κάνει για λογαριασμό του κεφαλαίου, ενώ ζήτησε εμβάθυνση της νομισματικής ένωσης, οικονομική σύγκλιση και ενίσχυση των πολιτικών στήριξης των επενδύσεων.

Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Μ. Ραχόι, επίσης ζήτησε να συνεχιστεί η στήριξη των επενδύσεων απ' το πακέτο Γιούνκερ και εγγυήσεις για την οικονομική ανάπτυξη στο μέλλον, τάχτηκε δε υπέρ του κοινού προϋπολογισμού και της από κοινού χάραξης οικονομικής πολιτικής στην ΕΕ.

Ο Πρόεδρος της Κύπρου, Ν. Αναστασιάδης, τάχτηκε υπέρ μιας «ισχυρής και ασφαλούς» ΕΕ, δηλώνοντας ότι όλοι θα εργαστούν για να υλοποιηθούν τα όσα προβλέπονται στη Διακήρυξη της Ρώμης, ενώ την ίδια ώρα θα προσπαθήσουν με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο να διαχειριστούν την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ.

Ο Αλ. Τσίπρας, αφού εξέφρασε πίστη στην «ολοκλήρωση» της ιμπεριαλιστικής ένωσης, «μακριά από λογικές εθνικού απομονωτισμού», πρόσθεσε ότι οι συζητήσεις στις Συνόδους του Νότου «αποτυπώνουν την κοινή πολιτική βούληση για την οικοδόμηση μας αναπτυξιακής και κοινωνικής Ευρώπης» και την αναγκαιότητα η ΕΕ να ξεπεράσει «ανισότητες στο εσωτερικό της». Σε αντανάκλαση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ, πρόσθεσε πως «όλοι μας σ' αυτό το πάνελ έχουμε συμφωνήσει να τηρήσουμε τους κανόνες, χρειάζεται όμως απαραίτητα ευελιξία και δεύτερον να τους τηρούν όλοι και ειδικά για την Ευρωζώνη που είναι ένα κλειστό κύκλωμα οικονομικό, αντιλαμβάνεστε ότι τα πλεονάσματα κάποιων είναι τα ελλείμματα κάποιων άλλων, τα ελλείμματα του Νότου είναι τα υπερβολικά πλεονάσματα έξω και πέρα απ' όσα ορίζουν οι συνθήκες κάποιων χωρών του Βορρά».

Περιγράφοντας, εξάλλου, τα μέτρα μεγαλύτερης «ευελιξίας» που επιζητούν οι αστικές κυβερνήσεις των χωρών του Νότου προκειμένου να θωρακίσουν την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων τους, ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε το αίτημα για λήψη μέτρων για το χρέος και πρόσθεσε ότι τελειώνοντας τη δεύτερη «αξιολόγηση», ανοίγει η «δυνατότητα να θέσουμε οι χώρες του Νότου συνολικά στην ΕΕ μια σειρά από αιτήματα που θα βαθύνουν την οικονομική σύγκλιση και την κοινωνική συνοχή, για την ανάγκη να περιορίσουμε τους κινδύνους και την αποσταθεροποίηση στην Ευρωζώνη, αυτό σημαίνει αμοιβαιοποίηση των κινδύνων, ενδεχομένως με έκδοση ενός ευρωπαϊκού ομολόγου, σημαίνει κοινή τραπεζική ένωση με κοινούς κανόνες, ισχυρό προϋπολογισμό, ουσιαστικά προγράμματα για ενίσχυση των επενδύσεων».