Σε εργαζόμενους στο αμαξοστάσιο του ΟΣΥ, στο Ελληνικό μίλησε την Τετάρτη 27/4 ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καλώντας τους να συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της 48ωρης απεργίας ενάντια στο ασφαλιστικό και φορολογικό νομοσχέδιο της συγκυβέρνησης. Υπογράμμισε μάλιστα ότι η μαζική συμμετοχή του προσωπικού των συγκοινωνιών στην απεργία θα αποτελέσει πολύτιμη συμβολή για να «νεκρώσουν» πραγματικά τα πάντα στην Αττική εκείνες τις μέρες, για να δείξει η εργατική τάξη τη δύναμή της.

Τα μέλη του Κόμματος που εργάζονται στο χώρο και συμμετείχαν στην περιοδεία διακίνησαν στους συναδέλφους τους την ανακοίνωση του ΚΚΕ, καλώντας τους να πάρουν την υπόθεση της οργάνωσης της απεργίας στα χέρια τους: Να την προετοιμάσουν ενημερώνοντας κι άλλους εργαζόμενους, να αποφασίσουν για τη συμμετοχή τους με μαζικές διαδικασίες, κόντρα στους σχεδιασμούς της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, και να την περιφρουρήσουν για να αποτελέσει σημαντικό σταθμό στην πάλη τους.

Αναφερόμενος στο Ασφαλιστικό, ο Π. Ηλιόπουλος τόνισε ότι όσα προβλέπει δεν αφήνουν κανέναν εργαζόμενο ανεπηρέαστο. Στόχος του νομοσχεδίου είναι να απαλλάξει το κράτος και την εργοδοσία από τον «μπελά» της Κοινωνικής Ασφάλισης, μιας από τις σημαντικότερες κατακτήσεις της εργατικής τάξης τον περασμένο αιώνα. Ταυτόχρονα, με το Φορολογικό ετοιμάζεται νέα αφαίμαξη της λαϊκής οικογένειας, την ίδια στιγμή που φοροαπαλλάσσουν με δεκάδες ρυθμίσεις το μεγάλο κεφάλαιο.

Απαντώντας στην ανησυχία των εργαζομένων για το αν και πώς μπορεί να μπει φρένο στην αντιλαϊκή επίθεση, το στέλεχος του Κόμματος τόνισε ότι είναι σημαντικό το ότι μέχρι τώρα οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες καθυστέρησαν την υλοποίηση των μέτρων. Δεν είναι αλήθεια, συμπλήρωσε, ότι το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό καθυστέρησαν λόγω διαφωνιών στις διαπραγματεύσεις, αφού αυτά τα μέτρα είχαν αποφασιστεί από τον περασμένο Αύγουστο, με το τρίτο μνημόνιο.

Συζητώντας με τους εργαζόμενους, τους κάλεσε να συνυπολογίσουν ότι η επίθεση της συγκυβέρνησης δεν έχει ημερομηνία λήξης. Ακριβώς επειδή ετοιμάζεται και νέος γύρος είτε με τα Εργασιακά και την απελευθέρωση των απολύσεων, είτε με τα «προληπτικά» μέτρα, πρέπει ο λαός να δείξει ότι δεν αφήνει άλλα περιθώρια, αλλά περνάει στην αντεπίθεση. «Αν δεν υπάρξει μαζική, αποφασιστική αντίδραση, θα τους ανοίξει κι άλλο η όρεξη, γιατί όσα ετοιμάζονται θα τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και όχι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι άλλοι καπιταλιστές», ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Τόσες απεργίες έγιναν κι όμως πέρασαν τρία μνημόνια... Πώς να αντιδράσουμε;», ρώτησε ένας από τους τεχνικούς στο συνεργείο του αμαξοστασίου και το στέλεχος του Κόμματος απάντησε ότι είναι καιρός οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να οργανώσουν την ανάπτυξη του κινήματος. Να μην τους απασχολεί μόνο πώς θα αμυνθούν, αλλά να διεκδικήσουν την ανάκτηση των απωλειών τους, αφού «μόνο αν νιώσει το κεφάλαιο και η κυβέρνηση ότι απειλούνται θα κάνουν παραχωρήσεις...». Συμπλήρωσε επίσης ότι πρέπει να ξεπεραστούν τόσο η παγίδα του φόβου όσο και οι αυταπάτες ότι μπορεί ο καθένας μόνος του να τη γλιτώσει από τη συνολική αντιλαϊκή επίθεση. Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η αναμέτρηση είναι σκληρή και η μάχη δεν πρόκειται να τελειώσει με τη 48ωρη απεργία. Ομως πρέπει να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα, για να πάρει θάρρος ο λαός. Χρειάζεται προσπάθεια καθημερινά για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στους χώρους δουλειάς και να ενισχυθεί η οργάνωση των εργαζομένων».

Σε παρατήρηση εργαζόμενου για το ότι πρέπει να μπουν κι άλλες δυνάμεις στη μάχη, όπως οι μικροί μαγαζάτορες και να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους τις μέρες της απεργίας, ο Π. Ηλιόπουλος απάντησε ότι τέτοια προσπάθεια έγινε στην τελευταία απεργία, στις 4 Φλεβάρη και μάλιστα με ενθαρρυντικά αποτελέσματα.

«Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν με προοπτική να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία, να κοινωνικοποιήσουν τα μέσα παραγωγής και να τα λειτουργούν με εργατικό έλεγχο», απάντησε το στέλεχος του Κόμματος σε άλλο εργαζόμενο που υποστήριξε τη λύση του «μποϊκοτάζ» των «ξένων» προϊόντων. Ο Π. Ηλιόπουλος ανέφερε ότι για τον εργαζόμενο δεν κάνει διαφορά το σε ποιον καπιταλιστή ανήκουν τα αγαθά που παράγει. Αλλωστε, όποιος καπιταλιστής κι αν κατέχει τα φάρμακα, τα τρόφιμα κ.λπ., το αποτέλεσμα είναι το ίδιο αντιλαϊκό, γιατί η παραγωγή σχεδιάζεται με βάση το κέρδος του και όχι τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.