Στιγμιότυπο από τις εργασίες της Πανελλαδικής Συντονιστικής

Ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, αναφέρθηκε στην προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ να αναβαπτιστούν και να συγκροτήσουν το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό, μαζί με πρώην στελέχη της ΠΑΣΚΕ. Οπως είπε, «δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καλλιεργηθούν στους εργαζόμενους προσδοκίες και αυταπάτες ότι αυτές οι δυνάμεις μπορεί να έβγαλαν συμπεράσματα, να βλέπουν αυτοκριτικά την πορεία τους και να θέλουν σήμερα να συμβάλλουν στην ταξική συσπείρωση των εργαζομένων απέναντι στο κεφάλαιο».

Πρόσθεσε ότι αυτές οι δυνάμεις ήταν και παραμένουν μέρος του προβλήματος, στους περισσότερους χώρους δουλειάς είναι συμβιβασμένες δυνάμεις, συνεργάζονται με τους εργοδότες. Εφερε για παράδειγμα το Εμπόριο, τους Ναυτιλιακούς και άλλους κλάδους, όπου πρωτοστατούν στην αφαίρεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

«Ηταν πάντα ενάντια στο ΠΑΜΕ και σήμερα πρωτοστατούν στη συκοφαντία, έχουν κοινό πλαίσιο με όλους του άλλους εκτός από μας», πρόσθεσε και κατέληξε λέγοντας: «Η στάση τους απέναντι στο ΠΑΜΕ είναι κριτήριο. Διατηρούν δε το ίδιο σάπιο ιδεολογικό οπλοστάσιο για την ΕΕ, την καπιταλιστική κρίση, το χρέος. Εν ολίγοις, βρισκόμαστε απέναντι σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού».

Η Μαρία Κοκοσάλη, εκ μέρους της Γραμματείας Ηρακλείου του ΠΑΜΕ, μίλησε για τη συμβολή του ΠΑΜΕ, ειδικά τα τελευταία χρόνια, στην οργάνωση δεκάδων απεργιών και κινητοποιήσεων, για την αλλαγή και βελτίωση συσχετισμών δύναμης, για το στήσιμο επιτροπών αγώνα στη βιομηχανική περιοχή, στους ΟΤΑ, στο υπουργείο Πολιτισμού.

Κυρίως μίλησε για τις απεργίες των εργαζομένων στο σούπερ μάρκετ «Αριάδνη» και στην «Ανακύκλωση» με αρκετές κατακτήσεις, όπως η διατήρηση μισθών στα προηγούμενα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ, η διατήρηση θέσεων εργασίας. Αυτό οδήγησε και εργαζόμενους που ήταν αρνητικοί να συμμετέχουν σε συλλογικές διαδικασίες και απεργίες. «Βέβαια η εργοδοσία παίρνει τα μέτρα της και γι' αυτό πρέπει να επεκταθεί η δράση σε άλλους χώρους δουλειάς», σημείωσε μεταξύ άλλων.

Ο Λεωνίδας Σακκάς, πρόεδρος της Πανελλαδικής Ενωσης Λιθογράφων, έθεσε το ζήτημα πώς σε συνθήκες ιδεολογικής και οργανωτικής υποχώρησης, όπου κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις και με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μεγαλώνει η ανάγκη να παλέψει το ΠΑΜΕ για μαζικά σωματεία. Χρειάζεται, τόνισε, με όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν, «να ανοιχτούν, να μας εμπιστευτούν οι εργάτες, να οικοδομήσουμε πιο ισχυρούς δεσμούς και μεγαλύτερη προσπάθεια, ώστε τα συνδικάτα να αναπτύξουν δράση σε μια σειρά πτυχές της ζωής της εργατικής τάξης».

Υπογράμμισε πως στους χώρους που στήθηκαν Σωματειακές Επιτροπές ή σωματεία καταγράφηκαν αποτελέσματα: Οι εργάτες είτε μπλόκαραν μειώσεις είτε δόθηκε μάχη, δημιουργήθηκε μια αγωνιστική μαγιά ακόμη και αν περάσανε τα εργοδοτικά μέτρα. Η οργάνωση θα προχωρήσει και σε άλλους χώρους όσο θα ωριμάζουν οι συνθήκες, είπε και κατέληξε: «Πρέπει όμως να εξειδικεύουμε ανά χώρο, να γενικεύουμε την πείρα, να αξιοποιούμε τις στιγμές που θα ανάψει η σπίθα».

Ο Νίκος Παπαγεωργίου, πρόεδρος Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, σημείωσε ότι τα κέρδη από τα έσοδα των 13 δισ. ευρώ που είχαν οι εργοδότες του Τουρισμού, θα μπορούσαν να δώσουν δουλειά σε εκατομμύρια εργαζόμενους, να κάνουν διακοπές εκατομμύρια εργαζόμενοι, να χτιστούν σχολεία, νοσοκομεία. Κατέληξαν όμως στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

«Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου και η κυβέρνηση, προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να έχουμε σκυφτό το κεφάλι και να παρακαλάμε για ένα μεροκάματο. Οι ταξικές δυνάμεις έδωσαν και δίνουν τη μάχη να οργανωθούν οι εργαζόμενοι, να μη μειωθούν μισθοί, να μη γίνουν απολύσεις», είπε. Σημείωσε ακόμα ότι έγιναν βήματα στη μαζικοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων του κλάδου, ότι ιδρύθηκαν 2 κλαδικά σωματεία, 5 νέα επιχειρησιακά, γράφτηκαν χιλιάδες νέοι συνάδελφοι στα συνδικάτα και βελτιώθηκε η παρέμβαση στις σχολές του κλάδου.

Την ανάγκη να γίνει η δουλειά στους ανέργους συστατικό στοιχείο της δράσης κάθε σωματείου υπογράμμισε ο Σταύρος Λίτσας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας. Μετέφερε την πείρα από την προσπάθεια του Συνδικάτου να παρέμβει γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα, αναδεικνύοντας τις λαϊκές ανάγκες για υποδομές, έργα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας που μένουν ανικανοποίητες, την ίδια ώρα που χιλιάδες οικοδόμοι βρίσκονται χωρίς δουλειά.

Μίλησε ακόμα για την ανάγκη να κλιμακωθεί η πίεση για μέτρα ουσιαστικής προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους. Στο πλαίσιο αυτό, είπε, αναπτύσσονται και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, όπως η συγκέντρωση τροφίμων, οι εκδηλώσεις για τα παιδιά των ανέργων, οι κινητοποιήσεις για την επανασύνδεση του ρεύματος. Ενδεικτικό για την πίεση που ασκούν οι κινητοποιήσεις είναι το γεγονός ότι για τρίτη χρονιά φέτος τα βιβλιάρια να ανανεώνονται με 50 ένσημα και όχι με 100, όπως προβλέπει ο νόμος, κάτι που δε λύνει το πρόβλημα, αποδεικνύει όμως πως ο αγώνας μπορεί να έχει αποτέλεσμα στο βαθμό που δυναμώνει.

Υπογράμμισε ακόμα πως ο συντονισμός με άλλα σωματεία στους κλάδους με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, χωρίς να αναιρείται η αυτοτελής δράσης του καθενός από αυτά, αποτελεί βήμα στην καλύτερη οργάνωση αυτής της παρέμβασης και υπενθύμισε πως μετά την πρώτη κοινή συγκέντρωση στις 6/3, έχει ήδη αποφασιστεί νέα κινητοποίηση στις 27/3.

Τέλος, επισήμανε ότι το ζήτημα της ανεργίας δεν είναι καθόλου ξεκομμένο από το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων, αφού η παρέμβαση στους ανέργους διαμορφώνει το έδαφος για να βρεθούν οι σημερινοί άνεργοι έτοιμοι να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους όταν πιάσουν δουλειά, για να μη βρίσκουν έδαφος οι εκβιασμοί κυβέρνησης και εργοδοσίας, που στόχο έχουν να χαμηλώνουν διαρκώς οι απαιτήσεις των εργαζομένων. Τέτοια θετική πείρα έχει το Συνδικάτο από τα εργοτάξια του μετρό.

Στην πολιτική ΕΕ και κυβέρνησης, που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων, αναφέρθηκε ο Γιώργος Παπαβασιλείου, συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ, εκλεγμένος στην ΟΜΥΛΕ. Σημείωσε πως σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία ολοκληρωτικής παράδοσης του λιμανιού του Πειραιά στο κεφάλαιο αλλά και των υπόλοιπων λιμανιών της χώρας, όπως του Ηρακλείου, του Βόλου και της Πάτρας.

Είπε ότι σήμερα υπάρχει πείρα από το τοπίο που έχει διαμορφώσει η δραστηριοποίηση της «COSCO» στο λιμάνι του Πειραιά. Οι επιπτώσεις δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους, που δουλεύουν χωρίς δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, αλλά έχει επιπτώσεις στους εργαζόμενους στα καράβια και τα ναυπηγεία, στην ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών, στους μικρούς αλιείς, τους φτωχούς αγρότες.

Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε, από το 2008, που παρέλαβε η «COSCO» το εμπορικό κομμάτι του ΣΕΜΠΟ μέχρι σήμερα, η τιμή στο εισαγωγικό φορτίο έχει ανέβει 30%. Υπογράμμισε πως οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πάρουν θέση πίσω από τον έναν ή τον άλλον κεφαλαιοκράτη που ανταγωνίζονται μεταξύ τους, τον έναν ή τον άλλον τρόπο ιδιωτικοποίησης αλλά να παλέψουν για να βρεθούν τα λιμάνια στα χέρια του λαού, να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία στα πλαίσια της δικής του εξουσίας.

«Και μόνο η λέξη "σωματείο", ήταν λόγος απόλυσης». Ετσι περιέγραψε η Νόπη Μουστακίδου, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο σούπερ-μάρκετ «Αρβανιτίδης», την τρομοκρατία που επικρατούσε στο συγκεκριμένο χώρο δουλειάς. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατάφεραν με συστηματική και επίμονη προσπάθεια να στήσουν το επιχειρησιακό σωματείο.

Η προσπάθεια της εργοδοσίας να επιβάλει ατομικές συμβάσεις εργασίας με μειώσεις στους μισθούς, οι καθυστερήσεις στην καταβολή δεδουλευμένων, η πληρωμή σε είδος, έγιναν αφετηρία για να πάρει ένα μέρος των εργαζομένων την απόφαση να οργανωθεί και να παλέψει. Σήμερα, το σωματείο έχει πάνω από 500 μέλη, έχει οργανώσει κινητοποιήσεις και απεργίες, συνεχίζει την προσπάθεια μέσα από τις συσκέψεις και τις συνελεύσεις να συσπειρώνει συνεχώς περισσότερους εργαζόμενους.

Στον τρόπο δουλειάς των κατά τόπους Γραμματειών, αναφέρθηκε ο Παναγιώτης Κουφαλάκος, από τη Γραμματεία του ΠΑΜΕ στη Μεσσηνία. Στάθηκε στην ανάγκη να πυκνώσουν οι πρωτοβουλίες τους, να εκλείψει η απλή διεκπεραίωση των αποφάσεων της Εκτελεστικής Γραμματείας, να διευρυνθεί ο κύκλος των εργαζομένων και ανέργων που απευθύνεται το ΠΑΜΕ, να πολλαπλασιαστεί η συζήτηση και η ζύμωση, που θα γίνεται αφετηρία για δράση.

Πρόσθεσε πως βήματα πρέπει να γίνουν στην κατανόηση του ρόλου των Λαϊκών Επιτροπών και της ευθύνης που έχουν για τη λειτουργία και τη δράση τους το εργατικό κίνημα, τα σωματεία, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Ο Γιώργος Γαβρίλης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κεφαλονιάς - Ιθάκης, ανέφερε πως οι πρόσφατοι σεισμοί ανέδειξαν τα αντανακλαστικά και τις σημαντικές εφεδρείες που διαθέτει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, όπως αυτά εκφράστηκαν με τη βοήθεια που συγκέντρωσαν σωματεία και εργατικά κέντρα, σε ένδειξη αλληλεγγύης στο λαό της Κεφαλονιάς.

Υπογράμμισε πως ο τρόπος με τον οποίο διατέθηκε η βοήθεια, μέσα από τα σωματεία, αποτελεί σημαντική πείρα, αφήνει χρήσιμη παρακαταθήκη και ανοίγει νέους δρόμους για τη δράση του επόμενου διαστήματος. Οσον αφορά την προσπάθεια που κάνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο νησί, στάθηκε στη σύσταση Επιτροπής Αγώνα, στη διαμόρφωση αιτημάτων και διεκδικήσεων για την ανακούφιση των εργαζομένων, των ανέργων και των οικογενειών τους από τα προβλήματα που όξυναν οι σεισμοί.

Στις απαιτήσεις που έχει η προσπάθεια για την οργάνωση της νεολαίας, των εργαζόμενων, των άνεργων νέων αλλά και των σπουδαστών, ιδιαίτερα των σχολών κατάρτισης και μαθητείας, στάθηκε ο Πόλυς Τάκας, από τη Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ.

Οπως εξήγησε, η έννοια της οργάνωσης έχει χτυπηθεί στη συνείδηση της νεολαίας και τα καθήκοντα του ΠΑΜΕ είναι σύνθετα: Χρειάζεται παρέμβαση που θα λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες ζωής, τα προβλήματα των νέων. Που θα εξηγεί πως η κατάσταση την οποία ζει η νεολαία σήμερα, η ανεργία και τα προγράμματα ανακύκλωσής της, η δουλειά χωρίς δικαιώματα και η εκμετάλλευση κάτω από το πρόσχημα της μαθητείας, δεν είναι κάτι προσωρινό αλλά το μέλλον που σχεδιάζουν ΕΕ, κυβέρνηση και εργοδότες.

Πρότεινε να αξιοποιηθεί η Πρωτομαγιά να οργανωθούν παρεμβάσεις σε επαγγελματικές σχολές, στα πλαίσια της γενικότερης προσπάθειας να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες διεκδίκησης για τα προβλήματα στη δουλειά, στις σχολές και ευρύτερα σε όλες τις πλευρές της ζωής των νέων.