Σε δήλωσή του ο Αλ. Αλαβάνος είπε: «Αντί να προεδρεύει βουβή η ελληνική κυβέρνηση και να γίνεται συνένοχη στην ψυχροπολεμική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα στην κρίση στην Ουκρανία, θα έπρεπε τουλάχιστον να σκέφτεται στοιχειωδώς τα συμφέροντα της χώρας μας (...) η επιβολή κυρώσεων από Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες θα επηρεάσει όλους τους τομείς των οικονομικών σχέσεων Δύσης και Ανατολής. Και τον τουρισμό, που ενδιαφέρει ζωτικά την Ελλάδα (...) Εχουμε μια ανατίμηση του ευρώ απέναντι στο ρούβλι κατά 28%, πράγμα εξαιρετικά δυσμενές σε σχέση με άλλες μεσογειακές χώρες εκτός ευρώ. Ηδη, πριν καν ανακοινωθούν οι δυτικές κυρώσεις, η Ενωση Τουριστικών Πρακτόρων της Ρόδου, ανακοίνωσε ότι, ενώ με βάση τις προκρατήσεις, περίμεναν 25% αύξηση, σήμερα το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί ήδη στο 10%». Τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων στον κλάδο του τουρισμού εννοεί, γι' αυτά νοιάζεται...

... Ταυτόχρονα μιλά και για πολιτική εκμετάλλευσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών λέγοντας: «Η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει διαφοροποιηθεί από την επιθετική και επεκτατική πολιτική της γερμανικής, γαλλικής και των άλλων κυβερνήσεων (...) Μια Ελλάδα φιλική σε μια υπό απομόνωση από τη Δύση Ρωσία, θα μπορούσε να αντισταθμίσει ορισμένους από τους παραπάνω αρνητικούς παράγοντες. Βαθύτερα όμως, η νομισματική αλλαγή στην Ελλάδα είναι αναγκαία, για να καθορίζει αυτή τους νομισματικούς όρους του τουρισμού και του διεθνούς εμπορίου και να μην πληρώνει τα σπασμένα, όχι μόνο από τις πολιτικές του σκληρού ευρώ αλλά και από τους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Μόνο που και η προηγούμενη κυβέρνηση της Ουκρανίας αυτά έκανε και τη «νύφη την πληρώνει» ο λαός της.

«Οταν λέτε ότι οι υπογραφές της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου πριν τις εκλογές δε σας δεσμεύουν αν τυχόν γίνετε κυβέρνηση, σε τι αναφέρεστε κ. Πρόεδρε; Τι σας ανησυχεί;», ρωτά ο δημοσιογράφος της «Real Νews», 16/3/2014, τον Αλ. Τσίπρα που απαντά: «Για μας η περιορισμένη δημοκρατία του μνημονίου που έχουν επιβάλει δεν ισχύει. Δε θα δεχτούμε θεσμικά τετελεσμένα, περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Το ίδιο ισχύει και για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας». Στις 14/3/2014 στην «Αυγή» έγραφαν: «Τώρα προβάλλεται η αξίωση η αντικοινωνική ανατροπή να καταστεί ισχυρότερη με νομοθετική ρύθμιση, ώστε να καταστεί δυσκολότερο το ξήλωμα των νεοφιλελεύθερων μέτρων όταν έρθει η Αριστερά στην κυβέρνηση». Ετσι, από τη μια, δε δέχονται τετελεσμένα, από την άλλη λένε ότι πολλά δεν μπορούν να τα αλλάξουν, άρα δεσμεύονται. Μιλούν για ανεξαρτησία αλλά εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αποδεχόμενοι και εφαρμόζοντες τις Συνθήκες της που εκχωρούν δικαιώματα στην ΕΕ. Τέλος, για τις εκποιήσεις, διαβάζοντάς το κάποιος θα νομίσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Στην ίδια όμως συνέντευξη στη «Real news» ο Αλ. Τσίπρας λέει: «Δε συμφωνούμε με τη γενική εκποίηση όσο-όσο, που διαπράττει η κυβέρνηση Σαμαρά (...) Αυτή δεν είναι ιδιωτικοποίηση, είναι κακοποίηση». Και σε άλλο σημείο είπε ότι δεν είναι «κρατιστής». Δηλαδή, υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων.

«Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας πλήττεται από τους υψηλούς έμμεσους φόρους και το κόστος Ενέργειας και επιδεινώνεται επίσης και εξαιτίας (i) της αδυναμίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος να χρηματοδοτήσει την ελληνική οικονομία, (ii) του υψηλού κόστους χρήματος (οι ελληνικές επιχειρήσεις δανείζονται με πολύ μεγαλύτερα πραγματικά επιτόκια από αυτά των επιχειρήσεων άλλων χωρών της Ευρώπης), (iii) συνεχούς μείωσης των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, ιδιαίτερα εκείνων που αφορούν στην τεχνολογία, την καινοτομία και τη βελτίωση της ποιότητας...» Οι συγκεκριμένες εκτιμήσεις θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα του ΣΕΒ ή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Αλλά χάσατε αν νομίζετε πως μόνο τα επιχειρηματικά επιτελεία κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις. Γιατί όλα τα παραπάνω προβάλλονται αγωνιωδώς από non paper του ΣΥΡΙΖΑ, ως αιχμές που καθυστερούν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Και ως κριτική στην κυβέρνηση που δε φροντίζει να λύσει αυτά τα ζητήματα μένοντας μόνο στη μισθολογική μείωση. Αλλά και ως εκδούλευση στους μεγαλοεπιχειρηματίες ότι αν γίνει κυβέρνηση θα φροντίσει πιο αποτελεσματικά από τη σημερινή κυβέρνηση την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη τους...