(c) Stockbyte

Μετά τις 22 Σεπτέμβρη, που είναι οι γερμανικές εκλογές, η κόντρα για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα αναμένεται να φουντώσει

Η τράπεζα εκτιμάει ακόμα ότι οι κίνδυνοι που σχετίζονται με το τρέχον πρόγραμμα είναι «πολύ μεγάλοι», ενώ κατακρίνεται η έγκριση της τελευταίας δόσης των 5,8 δισ. ευρώ σαν «απόφαση με πολιτικά κίνητρα». Επιπλέον, υπογραμμίζει η Bundesbank, η απόδοση της ελληνικής κυβέρνησης σε θέματα υλοποίησης μεταρρυθμίσεων είναι «ελάχιστα ικανοποιητική».

Απαντώντας στα δημοσιεύματα, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών σχολίασε ότι «δεν υπάρχει λόγος αναπροσαρμογής του ελληνικού προγράμματος», υπενθυμίζοντας ότι μόλις πρόσφατα η τρόικα είχε εξετάσει την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας και είχε αποφανθεί ότι η Ελλάδα εκπληρώνει όλα τα κριτήρια, σύμφωνα με την «Deutsche Welle». Η ίδια πηγή διαβεβαιώνει ότι η Ελλάδα θα εφαρμόσει το πρόγραμμα όπως αυτό έχει συμφωνηθεί και προσθέτει ότι οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης έχουν υποσχεθεί περαιτέρω υποστήριξη.

«Σύντομα η Ελλάδα θα χρειαστεί περαιτέρω βοήθεια», εκτιμά από την πλευρά του ο διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (και πρώην στέλεχος της ΕΚΤ) Μαρσέλ Φράτσερ. Αντίστοιχα, σε σχόλιό του στο «Reuters», ο αναλυτής της Commerzbank Λουτς Κάρποβιτς ισχυρίζεται ότι «δεν ήταν και πολύ σωστοί οι υπολογισμοί της τρόικας, εάν αποδειχθεί ότι χρειάζονται και πάλι περισσότερα χρήματα για την Ελλάδα».

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι η κόντρα για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα και γενικά στην Ευρωζώνη μαίνεται, στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, πάντα σε βάρος του λαού, ο οποίος «πληρώνει το μάρμαρο» της ελεγχόμενης χρεοκοπίας για λογαριασμό του κεφαλαίου. Συνέχεια σ' αυτή τη διαμάχη έδωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ, μια ημέρα μετά τη δήλωση του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για «στρατηγική μείωσης του χρέους», που παραπέμπει σε νέο «κούρεμα».

Σε συνέντευξη στο γερμανικό πρακτορείο DPA, τονίζει ότι «δεν υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω κούρεμα χρέους, καθώς μια τέτοια κίνηση θα κλυδώνιζε εκ νέου την εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη και θα χαλάρωνε τις πιέσεις για μεταρρυθμίσεις στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους».

Επαληθεύει δηλαδή ότι, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Γερμανία, εμμένουν στην προώθηση των αντιδραστικών μέτρων σε βάρος του λαού και ότι ο καυγάς για το μείγμα της διαχείρισης επικεντρώνεται στη χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής που στερεί χρήμα από το κεφάλαιο. Εκεί πάνω εκδηλώνεται η κόντρα και για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους, η οποία συνδέεται επίσης με τον ανταγωνισμό για το ποιος θα αναλάβει μεγαλύτερο βάρος από τη ζημιά που προκαλεί η ελεγχόμενη χρεοκοπία της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Ο Φ. Ρέσλερ λέει στην ίδια συνέντευξη ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με το 2012 και επιχαίρει το ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει εμφανίσει αξιοσημείωτη πρόοδο στις δομικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας. Τέλος, ισχυρίζεται ότι «η ιδιωτικοποίηση μέρους του δημόσιου τομέα έχει βοηθήσει και ήταν αναπόφευκτη»...

Στο πλαίσιο της ίδιας διαμάχης και υπό τις απειλές του ΔΝΤ ακόμα και για αποχώρηση από το πρόγραμμα για την Ελλάδα, αν το χρέος δεν καταστεί «βιώσιμο» με ευθύνη των κρατών μελών της Ευρωζώνης, ο Ευρωπαίος επίτροπος Ενέργειας Γκίντερ Ετινγκερ ισχυρίζεται, σύμφωνα με την «Deutsche Welle», ότι η ΕΕ και η ΕΚΤ είναι σε θέση να «σηκώσουν» το βάρος ενός προγράμματος στήριξης μιας χώρας χωρίς το ΔΝΤ.

Ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός δήλωσε ότι εντός του ΔΝΤ υπάρχουν φωνές, οι οποίες, σωστά κατά την άποψή του, διερωτώνται για ποιο λόγο η «πλούσια» Ευρώπη, απορροφά σήμερα το 60% των πόρων στήριξης του ΔΝΤ. Συστήνει ακόμα στην ελληνική κυβέρνηση να επιταχύνει τις ιδιωτικοποιήσεις και τις απολύσεις στο Δημόσιο και προβλέπει δημοσιονομικό πλεόνασμα το αργότερο αρχές του 2014, με την προϋπόθεση, όπως λέει, ότι «θα διατηρηθεί η πίεση που ασκούν ΕΕ και ΔΝΤ στους Ελληνες πολιτικούς».

Στις αρχές της περασμένη βδομάδας, ο Γκ. Ετινγκερ δεν είχε αποκλείσει ένα δεύτερο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους σε περίπτωση που η Ελλάδα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα. Συγκεκριμένα, μιλώντας στη «Schwubische Zeitung», είχε πει ότι «θα πρέπει να σκεφτούμε για την παραπέρα πορεία και να εξετάσουμε κατά πόσο το χρέος είναι βιώσιμο ή με ποιον τρόπο θα μπορούσε να γίνει βιώσιμο».

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η γαλλική κυβέρνηση αναθεώρησε προς το χειρότερο την πρόβλεψη για ανάπτυξη το 2013, δείχνοντας τα ζόρια στην αστική διαχείριση της βαθιάς κρίσης. Πλέον, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας, Πιέρ Μοσκοβισί, προβλέπεται ανάπτυξη μεταξύ του -0,1% και του +0,1%, ενώ η προηγούμενη πρόβλεψη ήταν 0,1%. Αργότερα την Κυριακή, ο Π. Μοσκοβισί προσπάθησε να ανασκευάσει.

Εξόφθαλμη είναι όμως η προσπάθεια της κυβέρνησης της Γαλλίας να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών στην εφημερίδα «Nice Matin» πως «η γαλλική οικονομία έχει εξέλθει από την ύφεση και έχει ξεκινήσει μια ανάκαμψη, η οποία θα πρέπει να είναι βιώσιμη, όλο και πιο ισχυρή και να δημιουργεί θέσεις εργασίας». Εμφανίσθηκε αισιόδοξος για το 2014 λέγοντας ότι «έχω κάθε λόγο να πιστεύω πως το 2014 θα είναι η πρώτη χρονιά πραγματικής ανάπτυξης εδώ και τρία χρόνια».

Σε ό,τι αφορά την εξέλιξη της κρίσης στην Ευρωζώνη, οι προβλέψεις των αναλυτών σε δημοσκόπηση του «Bloomberg» κάνουν λόγο για αναιμική αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,2% το δεύτερο τρίμηνο του 2013, για πρώτη φορά από το 2011 και μετά από έξι συνεχόμενα τρίμηνα συρρίκνωσης. Τα στοιχεία θα ανακοινωθούν επίσημα από την Eurostat την Τετάρτη. Οι προβλέψεις για ανάκαμψη διαμορφώνονται κυρίως από τις επιδόσεις της γερμανικής οικονομίας, η οποία εκτιμάται ότι το συγκεκριμένο τρίμηνο επεκτάθηκε κατά 0,75%. Η ΕΚΤ προβλέπει για την Ευρωζώνη ύφεση 0,6% για το σύνολο του 2013 και επιστροφή στην αναιμική ανάπτυξη (1,1%) το 2014.

Αντίστοιχα, στην Ιαπωνία, η οικονομία κατέγραψε το β' τρίμηνο του 2013 ανάπτυξη χαμηλότερη των προσδοκιών, καθώς -σύμφωνα με στοιχεία της ιαπωνικής κυβέρνησης- το ΑΕΠ της χώρας ενισχύθηκε κατά 2,6%, έναντι εκτιμήσεων για 3,6%. Καθοδικά στο 3,8% (από 4,1%) αναθεωρήθηκε και η ανάπτυξη του πρώτου τριμήνου, παρά το μπαράζ επεκτατικών μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση, διπλασιάζοντας επί της ουσίας το νέο χρήμα που κόβει κάθε χρόνο η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας.