Αποκαλυπτικός για το τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να συμβεί σ' αυτή τη χώρα και άρα τι θα πράξει εάν κυβερνήσει, ήταν ο Γ. Μπαλάφας, στέλεχός του, χτες στον «Αθήνα 9.84». Είπε μεταξύ πολλών άλλων: «Θα θέλαμε να υπάρξουν ιδιωτικές παραγωγικές επενδύσεις στη χώρα μας, με αμοιβαία οφέλη των επενδυτών και της χώρας μας. Βλέπουμε όμως ότι δεν γίνονται τέτοιες επενδύσεις. Θυμίζω ότι ο κ. Ράιχενμπαχ έχει πει - τον αντιγράφω - ότι στην Ελλάδα οι επενδύσεις θα έρθουν, όταν η χώρα φτάσει στον πάτο. Αρα στο ορατό μέλλον, επειδή η χώρα έχει πολλά σκαλιά ακόμα, ελπίζω, για να φτάσει στον πάτο ή να μην φτάσει ποτέ στον πάτο - αυτός είναι ο σκοπός μας -, δεν βλέπουμε την προοπτική τέτοιων παραγωγικών επενδύσεων... Αν έρθει μια σοβαρή εταιρεία και κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα, οι οποίες θα μειώσουν την ανεργία, θα κερδίζει αυτή και θα μένει κάτι στον ελληνικό λαό και στον τόπο μας, προφανώς είμαστε υπέρ (...) όμως, δεν βλέπουμε τόσα χρόνια τέτοιες επενδύσεις, τι πρέπει να γίνει; Κατά τη γνώμη μας (...) μόνο μια συμμαχική, λαϊκή, αντιμνημονιακή κυβέρνηση (...) θα κάνει δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, αλλά σε μια επενδυτική προσπάθεια θα πρέπει να παίξει ρόλο ατμομηχανής ένας σύγχρονος, αποτελεσματικός, δημόσιος τομέας, για να ακολουθήσει η ιδιωτική επενδυτική δραστηριότητα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ίδια ακριβώς στόχευση με αυτήν που έχει η συγκυβέρνηση. Να προσελκύσει επενδυτές. Για να γίνει αυτό πράγματι οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να φτάσουν στον πάτο. Γιατί μόνο τότε οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκές για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά τους. Μπορεί ο Γ. Μπαλάφας να ελπίζει να «μην φτάσουμε στον πάτο», όμως αντικειμενικά απ' τη στιγμή που θέτει σαν πρωταρχικό καθήκον μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τις επενδύσεις, απ' τη στιγμή που δεσμεύεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα παίξει το ρόλο «ατμομηχανής» που θα τραβήξει τους καπιταλιστές έξω απ' την κρίση, τότε ο λαός τον «πάτο» τον έχει στο τσεπάκι. Και πρόκειται για αυταπάτη ότι θα κερδίζουν οι κεφαλαιοκράτες αλλά κάτι θα μένει και στο λαό, που θα πρέπει κατά τη λογική τους να «ματώνει» για το ...«κάτι» που ισοδυναμεί με τίποτα μπροστά στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Ο λαός παράγει τον πλούτο αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ τον αναγνωρίζει ως ιδιοκτησία των κεφαλαιοκρατών.