Μέτρα στήριξης της τιμής του λαδιού, ώστε αυτή να καλύπτει το κόστος παραγωγής και να αφήνει ένα λογικό κέρδος στον παραγωγό, για να μπορέσει να καλύψει τα συνεχώς αυξανόμενα έξοδά του και να συνεχίσει τις καλλιεργητικές του προσπάθειες, απαιτούν οι αγρότες του νησιού που βλέπουν την παραγωγή τους να μένει αδιάθετη στις αποθήκες και τις εγκαταστάσεις των συνεταιρισμών.

Από κοινού με τους εργάτες, επαγγελματίες, βιοτέχνες, εμπόρους και η νεολαία του νησιού οργανώνουν πανθασιακό συλλαλητήριο, την Τετάρτη 14 Μάρτη στον Πρίνο, για τη διεκδίκηση αιτημάτων που αφορούν πέρα από την αγροτική παραγωγή και γενικότερα ζητήματα πολιτικής υγείας, συνταξιοδοτικά κλπ.

Τα τραγικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι αναδείχτηκαν στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στον Πρίνο, όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των φορέων του νησιού, εργατικών, αγροτικών, πολιτιστικών, και ο δήμαρχος Θάσου.

Με σύνθημά τους «τέρμα πια στον εμπαιγμό» και αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν την παραπέρα όξυνση των προβλημάτων τους, οι φορείς που αποτελούν την Επιτροπή Αγώνα Θάσου κατέληξαν σε ένα πλαίσιο αιτημάτων που κύρια απαιτεί μέτρα στήριξης για το λάδι που μένει απούλητο. Συγκεκριμένα:

Περισσότεροι από 1.500 τόνοι λάδι, σύμφωνα με εκτιμήσεις των συνεταιριστών, παραμένουν αδιάθετοι, στους συνεταιρισμούς του νησιού και όσοι πουλήθηκαν δόθηκαν στην εξευτελιστική τιμή των 500 δρχ. το κιλό. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση οι ελαιοπαραγωγοί δηλώνουν αποφασισμένοι να αναπτύξουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους, για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να ζήσουν στον τόπο τους και να συνεχίσουν να καλλιεργούν τη γη τους.

«Μείναμε έρμαια των εμπόρων. Το 1992 πουλήσαμε 800 δρχ. τον άσο το λάδι και το 2001 πουλάμε 570 τα 3/10. Το σακί το λίπασμα το 1992 είχε 800 δρχ. και σήμερα 2.500 δρχ. Οι αγρότες δε βγαίνουν, οι συνεταιρισμοί δε βγαίνουν. Και την ίδια ώρα, φέτος έχουμε αδιάθετους 150 τόνους λάδι μόνο στο δικό μας συνεταιρισμό», δηλώνει ο Θωμάς Κλοφάς πρόεδρος του Αγροτικού ΣυνεταιρισμούΚαλλιράχης.

Στο νησί υπάρχουν 1 εκ. δέντρα και σχεδόν όλοι οι κάτοικοι ασχολούνται με την ελαιοκαλλιέργεια. Ετσι κάθε χωριό έχει και συνεταιρισμό που διαθέτει ελαιοτριβείο και τυποποιητήριο. Ομως οι συνεταιρισμοί κινδυνεύουν με χρεοκοπία.

Ο Στέλιος Στρατηγέντας, αντιπρόσωπος στην Ενωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Καβάλας από το Συνεταιρισμό των Λιμεναρίων, τονίζει: «Στη Βόρεια Θάσο υπάρχει και η βρώσιμη ελιά (θρούμπες Θάσου), που βοηθούσε λίγο τους αγρότες να ανασάνουν. Στη Νότια Θάσο δεν μπορεί να αναπτυχθεί η καλλιέργεια γιατί δεν υπάρχουν αρδευτικά έργα. Ομως και αυτή σήμερα, πουλιέται 370 - 400 δρχ. το κιλό, ενώ στη λιανική πώληση τη βρίσκεις στις 1.100 δρχ. το κιλό. Ετσι η καλλιέργεια της ελιάς εγκαταλείπεται χρόνο με το χρόνο γιατί δεν αφήνει εισόδημα».

Τι θα κάνετε, για να σταματήσει αυτή η κατάσταση; Ηταν το ερώτημα που απευθύναμε και η απάντηση ήρθε άμεση, από το Θόδωρο, από τις Μαριές: «Οταν ο αγρότης και ο εργάτης πάρει απόφαση να αγωνιστεί για τα δίκια του, μόνο τότε μπορεί να ελπίζει πως θα τα κερδίσει».