Με μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης στις γυναίκες της Γιουγκοσλαβίας, των Βαλκανίων, της Κύπρου, ξεκίνησε την εισήγησή της στο συνέδριο η πρόεδρος της ΟΓΕ Καλλιόπη Μπουντούρογλου, που δεν παρέλειψε να αναφερθεί «στις γυναίκες που στενάζουν από δικτατορίες και εμπάργκο, σε κείνες που θρηνούν έξω από τα λευκά κελιά της Τουρκίας, στις Παλαιστίνιες και στις Κούρδισσες που αγωνίζονται για να αποκτήσουν πατρίδα». Αναφερόμενη στα 25 χρόνια δράσης της ΟΓΕ, είπε ότι η ομοσπονδία «είναι γέννημα λαϊκής βάσης που την πίεζαν τα συσσωρευμένα προβλήματα». Δίνοντας σε συνέχεια το στίγμα της οργάνωσης αναφέρθηκε στη μαζικότητά της. «Χιλιάδες οι γυναίκες που κράτησαν τα πανό της ΟΓΕ» και τόνισε ότι δεν υπάρχει κατάκτηση της τελευταίας 25ετίας που να μη συνέβαλαν και οι αγώνες των γυναικών της ΟΓΕ, των γυναικών της βιοπάλης... «Δεν υποτιμάμε, υπογράμμισε, την πάλη για την εξάλειψη των διακρίσεων, λόγω φύλου, αλλά δεν παραλείπουμε να τονίζουμε ότι αυτές οι διακρίσεις οξύνονται στο βαθμό που οι κοινωνίες γίνονται πιο συντηρητικές και πιο αυταρχικές. Από την ίδρυσή μας προτάσσουμε την υπόθεση της ειρήνης σαν προϋπόθεση για την ανάπτυξη και τη διαμόρφωση της δίκαιης κοινωνίας, μέσα στην οποία μπορεί να βρει έδαφος η ισότητα, η χειραφέτηση και η απελευθέρωση των γυναικών. Πρωταρχική μας έννοια είναι πάντα η σχέση της γυναίκας με την εργασία και εκείνες οι κοινωνικές προϋποθέσεις που θα της αναγνωρίζουν έμπρακτα το βιολογικό της ρόλο.

Στην αρχή του νέου αιώνα επισήμανε, παρά την τεράστια αύξηση του πλούτου, παρά την απίστευτη επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη, η φτώχεια, η ανεργία, οι θάνατοι των παιδιών από πείνα και αρρώστιες που θα μπορούσαν να προληφθούν εξαπλώνονται σ' όλο τον κόσμο συνεχώς: «Η κατάσταση των 177 εκατομμυρίων παιδιών που γεννήθηκαν ελλιποβαρή δεν μπορεί να αποδεσμευτεί από τον υποσιτισμό των έγκυων μανάδων. Τα δυο τρίτα από τα 876 εκατομμύρια αναλφάβητων όλου του κόσμου είναι γυναίκες, γεγονός που έχει σχέση και με την παιδική θνησιμότητα».

Ο νέος αιώνας βρίσκει την ανθρωπότητα μπροστά σε μια απροκάλυπτη βαρβαρότητα, τόνισε αναφερόμενη στην καταστροφή του περιβάλλοντος, στο πολυκέφαλο τέρας του νεοναζισμού, του ρατσισμού, του εθνικισμού και του θρησκευτικού φανατισμού. Τίποτα δε μένει όρθιο μπροστά στους «νέους» αφεντάδες του πλανήτη, αφού δεν υπάρχει πια αντίπαλο δέος. Και απηύθυνε στο ακροατήριό της το ερώτημα: «Θα συναινέσουμε σιωπώντας ή θα δράσουμε οργανωμένα, για να στεκόμαστε περήφανοι γονείς μπροστά στα παιδιά μας για τον κόσμο που τους αφήνουμε να ζήσουν;».

«Το ΝΑΤΟ απειλεί σοβαρά τη ζωή μας» ήταν η επόμενη θεματική που ανέπτυξε: «Ενας αργός θάνατος απλώνεται στα Βαλκάνια», είπε. «Στα Βαλκάνια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και του χωρισμού σε ζώνες επιρροής των μεγάλων δυνάμεων. Τα βομβαρδισμένα Βαλκάνια με συμβατικά και ραδιενεργά όπλα, που υποθηκεύτηκε η ζωή των γεννημένων αλλά και των αγέννητων παιδιών. Τα Βαλκάνια, που έχουν μεταβληθεί σε σταυροδρόμι της διακίνησης ναρκωτικών, όπλων και λευκής σάρκας. Τα Βαλκάνια της φτώχειας, των προσφύγων, των οικονομικών μεταναστών και της εξαθλίωσης...».

Οι βομβαρδισμοί σταμάτησαν, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, παρατήρησε. Και προειδοποίησε: «Οι προεκτάσεις του θα οδηγήσουν στην αποσταθεροποίηση όλης της περιοχής και η χώρα μας δεν εξαιρείται αν δεν αντιδράσουμε στα μελλούμενα, αν δεν αντισταθούμε στα χειρότερα». Μιλώντας για τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης κατήγγειλε ότι αυτή «όχι μόνο συνυπέγραψε το έγκλημα με απεμπλουτισμένη κοινωνική ευθύνη όχι μόνο διέθεσε τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα της πατρίδας μας για τη διέλευση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων με εμπλουτισμένη υποταγή στους συμμάχους» αλλά γνώριζε και τους κινδύνους όταν έστελνε τους στρατιώτες στις «ειρηνευτικές» αποστολές, χωρίς καμιά προειδοποίηση. «Πολλές μανάδες, επισήμανε η ομιλήτρια, δεν είχαν κατανοήσει όταν αποχαιρετούσαν τα παιδιά τους για το Κόσσοβο ότι αυτές οι "αποστολές" δεν ήταν για την υπεράσπιση της πατρίδας. Εμείς πιστεύουμε ότι αν αντιδράσουν οι μανάδες, κανένας φαντάρος δε θα βγει στο μέλλον από τα σύνορα της χώρας. Η ελληνική κυβέρνηση γνώριζε από το 1994 για την επικινδυνότητα αυτών των όπλων».

Παρόντες η ΟΓΕ και οι σύλλογοί της σ' όλη την Ελλάδα στις κινητοποιήσεις του λαού μας. Η Κ. Μπουντούρογλου θύμισε τις καταγγελίες, τις πικετοφορίες, τη μαζική συμμετοχή σ' όλα τα συλλαλητήρια, την εκδήλωση έξω από το υπουργείο Αμυνας. Κι ακόμα, την κορυφαία εκδήλωση, το γυναικείο καραβάνι της ειρήνης που μέσα σε 34 ώρες όργωσε το Βόλο, τη Λάρισα με κατάληξη τη Θεσσαλονίκη. Την είσοδο των τριών χιλιάδων και πάνω γυναικών στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με την άδεια που αναγκάστηκαν να δώσουν οι λιμενικές αρχές και ο εισαγγελέας...