Οι πολυεθνικοί κολοσσοί που δρουν στον τομέα των τροφίμων κρατούν και ελέγχουν την παραγωγή, τη μεταποίηση, την έρευνα, τους μεταλλαγμένους σπόρους, διαμορφώνουν τις διακρατικές συμφωνίες, επιβάλλουν νόμους και σύμφωνα πάντα με τα οικονομικά τους συμφέροντα και μόνο κατάφεραν να είναι οι ίδιοι ελέγχοντες και ελεγχόμενοι... Ετσι οι γυναίκες που από τα πράγματα έχουν την ευθύνη της διατροφής των παιδιών και όλης της οικογένειας, γεμάτες από «σύνδρομα» των τρελών ή των γνωστικών αγελάδων, των διοξινών, των ραδιενεργών ΝΑΤΟικών καταλοίπων στα προϊόντα εισαγωγής, νιώθουν τελείως απροστάτευτες και ανήμπορες να αποφασίσουν για το καθημερινής και ζωτικής σημασίας ζήτημα της διατροφής της οικογένειας.

Η κοινωνική αναλγησία για λιγότερη κοινωνική πολιτική αποκορυφώνεται στο πρόβλημα των ναρκωτικών: Για όλο το πλέγμα των μονάδων απεξάρτησης το κράτος διαθέτει για κάθε άτομο που προσέρχεται στα προγράμματα ΚΕΘΕΑ 340 δρχ. το χρόνο, δηλαδή ένα Ευρώ (!)

Η πρόεδρος της ΟΓΕ έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στα θέματα του πολιτισμού αλλά και της πλύσης εγκεφάλου που ασκούν στις γυναίκες τα ΜΜΕ. «Παραπληροφόρηση και επιλεκτική πληροφόρηση, μεθοδευμένη απαξία οραμάτων, ιδεολογιών και ιδανικών κατεξευτελισμός της γυναικείας προσωπικότητας: ο ηλεκτρονικός πολιτισμός σε πλήρη δράση για την επίδραση και τη διαμόρφωση εκείνης της κοινωνικής συνείδησης που δε θα της αφήνονται περιθώρια για κοινωνικές αντιδράσεις...». Μιλώντας για την πολιτιστική συμβολή της ίδιας της Οργάνωσης, αναφέρθηκε στην ερασιτεχνική δημιουργία μέσα από τις γυναίκες των συλλόγων - που στόχος είναι να αναπτυχθεί, όπως και η συνεργασία με τους εργάτες της τέχνης και της διανόησης.

Σχετικά με τις αντιδράσεις των εργαζομένων της Ευρώπης που απορρίπτουν σιγά σιγά το «όραμα» της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τόνισε ότι δεν είναι συμπτωματικές οι μαζικές συγκεντρώσεις στο Σιάτλ, στο Νταβός, στη Νίκαια, στην Πράγα. Και οι κρατούντες περιμένουν πια τις κοινωνικές αντιδράσεις και τις φοβούνται, γιατί ξέρουν καλά ότι όσο περνάει ο καιρός θα πληθαίνουν.

Σε ό,τι αφορά τις γυναίκες των περισσότερων χωρών της Ενωσης (γιατί υπάρχουν και οι Δανέζες από τις οποίες κινδύνεψε δυο φορές η ένταξη της Δανίας στην ΕΕ) οι κρατούντες φαίνεται να νόμισαν ότι τα πράγματα θα είναι ευκολότερα», παρατήρησε. Αλλά το πυροτέχνημα της συμμετοχής των γυναικών στα Κέντρα Λήψης Αποφάσεων κατάλαβαν ότι δεν μπόρεσε να επισκιάσει τη δυσαρέσκεια από τη φτώχεια και την περιθωριοποίηση όλο και περισσότερων από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Στα συνέδρια γυναικείων οργανώσεων άλλων χωρών της Ευρώπης διαπιστώσαμε αυτή τη δυσαρέσκεια, αλλά και την ανησυχία που υπάρχει για την απειλή του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ετσι με την ευκαιρία του συνεδρίου μας αποφασίσανε να προχωρήσουμε σε μια ειδική σύσκεψη με τις ξένες γυναικείες οργανώσεις, που μας τιμούν με την παρουσία τους. Το σκοπό και το στόχο αυτής της συνάντησης μάς τα υπαγορεύει η ιστορική μας ευθύνη. Θα προσπαθήσουμε να είμαστε σε εγρήγορση, σε στενή επικοινωνία και δράση.

Το πρόσχημα της τρομοκρατίας επικαλείται η υπερατλαντική δύναμη που προσπαθεί να επιβάλει την παγκόσμια αυτοκρατορία της. Τα ζητήματα που σχετίζονται με την αντιμετώπιση δήθεν της τρομοκρατίας, το πλέγμα των νόμων και των πρακτικών που σχετίζονται γενικότερα με την ένταση της καταστολής, με την καταστρατήγηση της δημοκρατίας στους χώρους δουλιάς, με το απαράδεκτο καθεστώς που υπάρχει στους μετανάστες και στους πρόσφυγες, τον έρποντα ρατσισμό και την ξενοφοβία πρέπει να αποτελέσουν ένα ακόμη μετερίζι καθημερινού αγώνα. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων και των ελευθεριών του λαού μας που μπήκαν στο στόχαστρο των κυβερνώντων, κάτω από τις πιέσεις των ΗΠΑ είναι ζήτημα τιμής για κάθε Ελληνα και Ελληνίδα.

Και η Καλλιόπη Μπουντούρογλου κατέληξε:

Προσπαθήσαμε να επισημάνουμε ότι οι γυναίκες καλούνται, για μια ακόμη φορά, στην ιστορία να αποτελέσουν τις γέφυρες πάνω από τις οποίες θα περάσει η περισσότερη εκμετάλλευση για όλους. Το ερώτημα που αναδεικνύεται είναι αν είναι μονόδρομος εκείνος που επιβάλλουν οι εκμεταλλευτές. Είναι η ώρα μηδέν να πούμε ένα νέο ΟΧΙ στους επιδρομείς των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων μας. Εμείς οι γυναίκες της ΟΓΕ πιστεύουμε ότι αν σιωπήσουμε, αν αδρανήσουμε, αν δε δράσουμε οργανωμένα, θα χρεωθούμε τη συναίνεση στις πολιτικές που μας ξαναγυρίζουν σε ένα σύγχρονο μεσαίωνα. Θα απευθυνθούμε στις συνεπείς δυνάμεις του εργατικού, του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος, με το οποίο μας συνδέουν κοινοί αγώνες χρόνων, με την επισήμανση ότι κάθε αφαίρεση γυναικείας κατάκτησης εδραιώνει και ανοίγει διάπλατα το δρόμο σήμερα για την αφαίρεση δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων. Αν επιτρέψουμε σήμερα να υλοποιήσουν τα βάρβαρα σχέδιά τους, υποθηκεύονται τα δικαιώματα και των παιδιών μας σε βάθος χρόνου...