Ο Τζο απ' τις Φιλιππίνες ήρθε στη χώρα μας στις αρχές του 1984 κι ανήκει σίγουρα στις πρώτες «φουρνιές» των πολιτικών προσφύγων που ζήτησαν τότε και πήραν τελικά πολιτικό άσυλο στην πατρίδα μας, ο Σαμσεντίν απ' την Γκάνα βρίσκεται πλέον μια δεκαετία στην Ελλάδα κι έχει ήδη ολοκληρώσει τον κύκλο σπουδών του στο «δικό μας» Πολυτεχνείο, ενώ ο Ηλίας απ' το Μπαγκλαντές, δύο χρόνια τώρα κατάφερε να αποκτήσει το πολυπόθητο χαρτί της νομιμότητάς του. Τα προηγούμενα δύο χρόνια, παράνομος και φοβισμένος, ζούσε με άλλους έξι συμπατριώτες του σ' ένα σκοτεινό υπόγειο κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό του Αγίου Νικολάου και «πούλαγε» τον ιδρώτα του κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί...

Οι τρεις αυτοί άνθρωποι εκπροσωπούν σήμερα τις Μεταναστευτικές Κοινότητες των χωρών τους, που μαζί με άλλες εφτά ακόμη Κοινότητες, συγκρότησαν πρόσφατα Συντονιστική Επιτροπή, η οποία ήδη κατέθεσε οχτώ προτάσεις που «δε λύνουν βέβαια οριστικά τα προβλήματά μας, δημιουργούν, όμως, τις προϋποθέσεις για τη λύση τους», ενώ δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε δυναμικότατες κινητοποιήσεις - αρχής γενομένης την ερχόμενη Τρίτη - ώστε να αποσυρθεί το νέο νομοσχέδιο «που μάλλον σαν ζώα, παρά σαν ανθρώπους μας βλέπει». Ο Τζο, ο Σαμσεντίν και ο Ηλίας ανοίγουν την καρδιά τους στο «Ρ» και τα όσα λένε μάλλον αποτελούν μια μικρή κουκκίδα μέσα στο χάος των τόσων προβλημάτων τους...

Περισσότεροι από 30.000 υπολογίζονται οι Φιλιππινέζοι μετανάστες που ζουν στη χώρα μας, οι περισσότεροι απ' τους οποίους - όπως τονίζει ο Τζο Βαλένζια - «ενώ είναι 10 ή και 15 χρόνια στην Ελλάδα δεν έχουν αποκτήσει ακόμη τα απαραίτητα χαρτιά για τη νομιμοποίησή τους». Σ' ένα διώροφο κτίριο, κοντά στην πλατεία Αμερικής, 125 Φιλιππινεζάκια - «τα περισσότερα γεννημένα στην Ελλάδα» - διδάσκονται σύμφωνα με το σύστημα εκπαίδευσης των Φιλιππίνων γιατί «έχουμε συμβιβαστεί με την ιδέα πως δεν υπάρχει προοπτική για μας στην Ελλάδα». Το σχολείο αυτό λειτουργεί απ' το πρωί έως αργά το απόγευμα - «οι γονείς τους δεν εργάζονται μόνο 8 ώρες, όπως οι περισσότεροι Ελληνες» - και όλα τα έξοδα καλύπτονται καθαρά απ' την Κοινότητα των Φιλιππινέζων Μεταναστών «Κασάπι», δηλαδή απ' τις ίδιες τις τσέπες των γονιών - μεταναστών. «Είναι βασικό για μας να διατηρήσουμε - αφού όλα τα 'χουμε χάσει - τουλάχιστον την κουλτούρα μας», θα πει ο Τζο. Οσο για το νομοσχέδιο θα πει, πως μόνο στεναχώρια και απογοήτευση έχει προκαλέσει στους μετανάστες, αφού «δε λύνει τα προβλήματά μας αλλά μάς βλέπει σαν πρόβλημα και κυρίως δε μας αντιμετωπίζει σαν ανθρώπους που έχουν δικαιώματα και αξιοπρέπεια». Μόνη ελπίδα για τον Φιλιππινέζο, είναι «να εκδηλωθεί η αλληλεγγύη των Ελλήνων εργαζομένων και της νεολαίας στον αγώνα μας».

Απ' την πλευρά του ο Σαμσεντίν Ιντρίσου, εκπρόσωπος του Φόρουμ Μεταναστών της ΕΕ (ελληνικό τμήμα), ζητά την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου και την έναρξη διαλόγου όλων των αρμοδίων με τους φορείς των αλλοδαπών, τα συνδικάτα και τα κινήματα αλληλεγγύης. Το δεύτερο αίτημά του έχει να κάνει με τις επιχειρήσεις - σκούπα της αστυνομίας: «Πρέπει να σταματήσουν εδώ και τώρα», λέει χαρακτηριστικά. Προτιμά η συζήτησή μας να επικεντρωθεί στα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας: «Το φαινόμενο Καζάκου απέδειξε, με τον πιο ακραίο ίσως τρόπο, ό,τι καθημερινά όλοι μας βιώνουμε: Το ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αρνείται να παραδεχτεί πως πάσχει απ' αυτό το μικρόβιο». Και καταλήγει τις σκέψεις του με τα εξής σκληρά λόγια: «Ολοι οι μετανάστες πριν έρθουν στην Ελλάδα πίστευαν ότι εδώ θα έβρισκαν και θα είχαν δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Δυστυχώς έχουν απογοητευτεί, γιατί η χώρα δε στάθηκε αντάξια απέναντι σ' αυτές τις αξίες. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουν οι Ελληνες πως ο ξένος, το "διαφορετικό" δεν είναι απειλή. Και μόνο αν προσπαθήσουν, να το γνωρίσουν θα καταλάβουν ότι Ελληνες και ξένοι μπορούμε να συμβιώσουμε αρμονικά».

Ο Ηλίας Αχμέτ, τέλος, εκπροσωπώντας τους 7.000 μετανάστες απ' το Μπαγκλαντές που ζουν στη χώρα μας, θα υπενθυμίσει την εκμετάλλευση την οποία δέχονται οι ξένοι εργάτες στην Ελλάδα. Χαμηλοί μισθοί, ανύπαρκτα ένσημα - άρα και ιατρική περίθαλψη - φόβος και κυνήγι απ' την αστυνομία κάθε βράδυ στα λεγόμενα στέκια τους. «Οι αστυνομικοί μάς αντιμετωπίζουν λες κι είμαστε ζώα. Με το νέο νομοσχέδιο, φαντάζεστε τι πρόκειται να γίνει; Θα μας μεταμορφώσει όλους μας σε σκλάβους που θα φοβόμαστε να φτάσουμε μέχρι το περίπτερο για να αγοράσουμε τα τσιγάρα μας», είναι οι απογοητευμένες κουβέντες του...