Εφεση κατά της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο το Μάη του 2000 είχε απορρίψει ως αβάσιμο εκείνο το μέρος της αγωγής του που στρεφόταν εναντίον της Λιάνας Κανέλλη, κατέθεσε ο πρώην υπουργός Ευάγγελος Γιαννόπουλος.

Να θυμίσουμε ότι εκείνη η αγωγή του Ε. Γιαννόπουλου στρεφόταν και εναντίον του συγγραφέα Γ. Μανδίκου, για το μέρος αυτό το δικαστήριο είχε αναστείλει την εκδίκασή της, μιας και εκκρεμούσε άλλη αγωγή του ιδίου εναντίον του συγγραφέα. Ο Γ. Μανδίνος κατηγορούνταν για συκοφαντική δυσφήμιση για το βιβλίο του «Εγώ, ο Ε. Γιαννόπουλος», ενώ η Λιάνα Κανέλλη επειδή δημοσίευσε την είδηση της κυκλοφορίας του βιβλίο στο περιοδικό «Νέμεσις» και ρεπορτάζ για το περιεχόμενό του.

Ο Ε. Γιαννόπουλος ισχυρίζεται τώρα ότι το Πρωτοδικείο «έσφαλλε κατά την εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού και κατά την εφαρμογή του νόμου», καθώς και ότι θα αποδέχετο το αιτητικόν μέρος της αγωγής εάν «είχε εκτιμήσει ακριβοδικαίως τα υπ' εμού επικληθέντα και προσαχθέντα αποδεικτικά μέσα και είχε εφαρμόσει ορθώς τις ισχύουσες διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου».

Και συνεχίζει την εκτόξευση κατηγοριών εναντίον της απόφασης του Πρωτοδικείου, ισχυριζόμενος ότι «σταχυολογεί μεμονωμένα στοιχεία, τα οποία αξιολογεί υπέρ το δέον, υποβαθμίζει τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων μου, υπερεκτιμά τις καταθέσεις των μαρτύρων των αντιδίκων (...) και εν γένει βρίθει αντιφάσεων, κενών, χασμάτων και σφαλμάτων, που αντιβαίνουν σε στοιχειώδες κανόνες της κοινής λογικής και ερμηνείας του δικαίου».

Ο Ε. Γιαννόπουλος ισχυρίζεται ακόμη πως η εφεσιβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένως απορρίπτει την αγωγή του, επειδή κρίνει ότι όσα αναφέρονται στο επίδικο δημοσίευμα «δεν είναι τίποτε άλλο παρά πληροφόρηση του αναγνωστικού κοινού σχετικά με το βιβλίο του Γ. Μανδίκου, (το ρυπαρογράφημα ή λιβελογράφημα το υπολαμβάνει ως βιβλίο)...».

Να συμπληρώσουμε εδώ ότι το Πρωτοδικείο είχε εκτιμήσει πως «είναι επιτρεπτή η πληροφόρηση, ενημέρωση και κατατόπιση του κοινού, που ανάγεται στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία και κοινωνική αποστολή του Tύπου». Τόνιζε ότι ακόμα και στην περίπτωση που το περιεχόμενο του βιβλίου είναι ανακριβές και επιβλαβές για τον ενάγοντα, δεν αναιρείται το ενδιαφέρον της εναγομένης να δημοσιεύσει την πληροφορία της εκδόσεώς του με αναφορά στο περιεχόμενο ή σε αυτούσια αποσπάσματα, αφού «ουδόλως αποδεικνύεται ότι υπήρχε γνώση τυχόν αναλήθειας του περιεχόμενου του βιβλίου ή εξυβριστικός σκοπός εκ μέρους της».