«Δύο νέες εκθέσεις ιμπεριαλιστικών Οργανισμών ήρθαν τη βδομάδα που μας πέρασε να επιβεβαιώσουν ότι πίσω από τα ιδεολογήματα περί "κρίσης χρέους", που συγχρονισμένα αναμασούν σε Ελλάδα και ΕΕ οι αστοί και οι οπορτουνιστές, κρύβεται μια βαθιά καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, η διαχείριση της οποίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για τα αστικά επιτελεία, καθώς οξύνονται οι ανταγωνισμοί για το ποια αστική τάξη και ποιες μερίδες της πλουτοκρατίας θα περάσουν λιγότερο λαβωμένες στη φάση της αναιμικής ανάπτυξης (...) Τώρα που ο κύκλος της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου έσπασε βίαια, το κράτος των καπιταλιστών δε διαθέτει το αναγκαίο χρήμα για να κινήσει ξανά προς όφελός τους την παραγωγή, με αποτέλεσμα η κρίση να βαθαίνει και στο πλαίσιο της Ευρωζώνης να απειλείται έντονα η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και του ευρώ.

(...) Αυτός είναι ο πονοκέφαλος που έχουν να διαχειριστούν τα αστικά επιτελεία και γι' αυτό αναζητούν τρόπους ώστε με ελεγχόμενο τρόπο να καταστραφεί κεφάλαιο και να ζεσταθεί ξανά η καπιταλιστική οικονομία. Στη βάση αυτή εκδηλώνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στα κράτη - μέλη της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας, αλλά και ανάμεσα σε μερίδες της πλουτοκρατίας μέσα στην ίδια χώρα. Στην ίδια βάση εδράζονται και οι φυγόκεντρες τάσεις κρατών - μελών από την Ευρωζώνη, καθώς η ανισομετρία είναι αγιάτρευτη στον καπιταλισμό και οι ισχυρότερες οικονομικά χώρες καίγονται να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων τους διεθνώς (...) Αποδείχτηκε ότι η ΕΕ ούτε της ευημερίας είναι για το λαό, ούτε της αλληλεγγύης και πως σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούσε μονόδρομο για τα λαϊκά στρώματα, αλλά μόνο για την ντόπια πλουτοκρατία.

(...) Ο λαός πλήρωσε με αιματηρές θυσίες την είσοδο στο ευρώ και τώρα, σε συνθήκες κρίσης, καλείται να στραγγίσει στην κυριολεξία για να διασφαλίσει η πλουτοκρατία την παραμονή της στην Ευρωζώνη (...) Το επόμενο διάστημα οι εξελίξεις αναμένονται ραγδαίες και η προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού θα ενταθεί. Τίποτα δεν έχει να φοβάται ο λαός, στο βαθμό που θα οργανώνεται και θα αξιοποιεί κάθε εξέλιξη για το δικό του αντικειμενικό όφελος, που δεν είναι άλλο από την ανατροπή της αστικής εξουσίας, την αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, για μονομερή διαγραφή του χρέους, όπως προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).