Βασική προϋπόθεση για να ανοίξει μια άλλη προοπτική στα Βαλκάνια, προοπτική ειρηνικής συνύπαρξης των λαών και ισότιμης συνεργασίας των χωρών της περιοχής, είναι να φύγει το ΝΑΤΟ, ώστε οι βαλκανικές χώρες και οι λαοί τους να αποφασίζουν μόνοι τους για το μέλλον τους. Το θέμα αυτό όπως και η ανάληψη πρωτοβουλιών ενίσχυσης της συνεργασίας των λαών και κομμάτων ήταν στο επίκεντρο της συνάντησης, που είχαν χτες το πρωί στο Βελιγράδι στα κεντρικά γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα με τον Πρόεδρο του ΣΚ Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε μετά τη συνάντηση της Αλέκας Παπαρήγα με τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς το Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας τονίζεται ότι οι θέσεις του κόμματος αυτού και του ΚΚΕ συμπίπτουν, ειδικά στον τρόπο που βλέπουν τα βασικά αίτια της αστάθειας στην περιοχή. Πιο συγκεκριμένα η ανακοίνωση αναφέρει:

«Ολοι οι λαοί των Βαλκανίων, και ειδικότερα ο σερβικός λαός, είναι εκτεθειμένοι στις έντονες πιέσεις της ηγεμονικής πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων, των οποίων αναμφίβολος στόχος είναι ο στραγγαλισμός της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και η συρρίκνωση της κυριαρχίας αυτών των λαών. Αυτό είναι το κοινό συμπέρασμα της σημερινής συζήτησης ανάμεσα στον πρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβις και την Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.

Τον σερβικό και τον ελληνικό λαό δένουν γερά η ιστορική θεμελιώδης φιλία, η αμοιβαία συνείδηση για τα κοινά συμφέροντα, όπως και η βαθιά αμοιβαία κατανόηση, ειδικά όσον αφορά τις εμπειρίες στη μάχη για την πραγματοποίηση των εθνικών συμφερόντων τους.

Οι θέσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας και του ΚΚΕ συμπίπτουν, ειδικά στον τρόπο που βλέπουν τα βασικά αίτια της αστάθειας στην περιοχή μας. Τα δύο κόμματα συμφωνούν ότι οι βαλκανικές χώρες πρέπει μόνες τους να αποφασίζουν για το μέλλον τους και να συνεργάζονται με βάσεις την ισοτιμία, τον ειλικρινή και αμοιβαίο σεβασμό στις ιδιομορφίες και στα κοινά συμφέροντα.

Στη συζήτηση παραβρέθηκαν οι αντιπρόεδροι της ΚΕ του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας Μίλαν Μιλουντίνοβιτς και Ζιβαντίν Γιοβάνοβιτς».

Στην παραπάνω συνάντηση παραβρέθηκαν επίσης από την πλευρά του ΚΚΕ ο Μπάμπης Αγγουράκης και ο Γιώργος Χαβατζάς.

Ακολούθησαν διαδοχικές συναντήσεις της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Σερβίας, Μίλαν Μιλουντίνοβιτς, ο οποίος είναι επίσης και αντιπρόεδρος του ΣΚ Σερβίας, τον αντιπρόεδρο του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου Μιλούτιν Οϊντάνιτς, ενώ το βράδυ έγινε συνάντηση στα γραφεία του κόμματος με το γενικό γραμματέα του νέου Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας Μπράνκο Κιτάνοβιτς.

Μετά τη συνάντηση με τον Μιλούτιν Οϊντάνιτς, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Το κύριο ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι η συνάντηση λαών, πολιτικών κομμάτων, μαζικών οργανώσεων σε έναν κοινό αγώνα για να φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια. Αυτό απαντά και στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Γιουγκοσλαβία, της παραπέρα διάλυσής της. Απαντά και στο πρόβλημα του πολλαπλασιασμού των εστιών πολέμου που υπάρχουν στα Βαλκάνια και κυρίως απαντά στις αρνητικές εξελίξεις που φαίνεται ότι υπάρχουν όσο αφορά και το ίδιο το Κόσσοβο και τις επελάσεις στη Νότια Σερβία, για να αποκοπεί ένα κομμάτι της, όπως επίσης απαντά και στη μεθόδευση που γίνεται, για να αποσκιρτήσει έμμεσα ή άμεσα στο Μαυροβούνιο. Η παραπέρα διάλυση της Γιουγκοσλαβίας σημαίνει κίνδυνο συνολικά για τα Βαλκάνια και πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός συνειδητοποιεί αυτό τον κίνδυνο, μένει να τον συνειδητοποιήσει και να τον καταλάβει και η ελληνική κυβέρνηση. Αν θέλει μπορεί».

Κοινός παρονομαστής όλων των συναντήσεων που γίνονται μέσα σε ιδιαίτερα φιλικό κλίμα είναι η αναγνώριση του ρόλου του ΚΚΕ στην ανάπτυξη του κινήματος του ελληνικού λαού ενάντια στη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και η διαπίστωση της ανάγκης για ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών σε βαλκανικό επίπεδο.

Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στο θέμα των επιπτώσεων από τη χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου, που έγινε στη διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών. Οπως τονίζεται στις συναντήσεις είναι ένα θέμα που απασχολεί και ανησυχεί ιδιαίτερα το γιουγκοσλαβικό λαό. Μάλιστα επισημαίνεται η ανάγκη για κοινές πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο τόσο για την αντιμετώπιση των συνεπειών από τη χρήση τέτοιων όπλων που έκανε το ΝΑΤΟ, όσο και για τον έλεγχο από διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, της παραγωγής και διάθεσης όπλων τέτοιου τύπου.