Στις 14 Φλεβάρη ξεκινούν από τη Θεσσαλία νέες αγροτικές κινητοποιήσεις, ενταγμένες στη «ροή» ενός αδιάκοπου, τα έξι τελευταία χρόνια και συνεχώς εντεινόμενου, αγώνα της αγροτιάς. Στόχος του αγώνα - τον έχει σαφώς καθορίσει και διακηρύξει το αγροτικό κίνημα - είναι η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Διότι η εφαρμογή αυτής της πολιτικής οδηγεί στη χρεοκοπία και στην ανέχεια χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά, «ξεριζώνει» από τη γη τους και «πετάει» στην ανεργία ή «διώχνει» στην εξωτερική μετανάστευση χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες της χώρας μας.
Οι αγρότες γνωρίζουν ότι αν δεν ξεριζώσουν αυτή την πολιτική δεν πρόκειται να λυθεί το αγροτικό πρόβλημα της Ελλάδας. Διότι, ακόμα κι αν ικανοποιηθούν κάποιες, επιμέρους, διεκδικήσεις, τελικά θα είναι «δώρον, άδωρον», αφού η συνέχιση της εφαρμοζόμενης αντιαγροτικής πολιτικής θα επαναφέρει τα «λυμένα» προβλήματα και θα δημιουργήσει κι άλλα, πολλά και δυσβάσταχτα. Γι' αυτό και το «στόχαστρο» της πάλης του ελληνικού αγροτικού κινήματος «σημαδεύει» την «καρδιά» του «θεριού» που «φωλιάζει» στις Βρυξέλλες και στα σαλόνια της ελληνικής πλουτοκρατίας. Δεν είναι, δε, τυχαίο ότι στην ιεράρχηση των αγροτικών διεκδικήσεων πρωτεύουσα θέση καταλαμβάνουν εκείνες που αφορούν σε πολιτικές και μέτρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εγκρίνουν και υλοποιούν οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Με το «στόχο» του αγώνα καθορισμένο και «καθαρό», οι αγρότες οργανώνουν τις νέες κινητοποιήσεις, ακολουθώντας τα «χνάρια» της αγωνιστικής διαδρομής τους στην τελευταία πενταετία. Η εμπειρία τους λέει πως, για να πετύχουν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν όλα τα «όπλα» που διαθέτουν. Το πρώτο «όπλο» τους είναι η αρραγής ενότητα στη δράση, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων. Ισχυρό τους «όπλο», επίσης, η εξασφάλιση της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης και της συμπαράταξης των άλλων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, που έχουν κοινά προβλήματα, συμφέροντα και στόχους με την αγροτιά. Κι αυτή η αγωνιστική συμπαράταξη μπορεί να συμβάλει στη συγκρότηση και δράση του Λαϊκού Μετώπου που έχει ανάγκη ο λαός μας και ο τόπος μας.
Η κυβέρνηση θα βρεθεί, για μια ακόμα φορά, «ενώπιος - ενωπίω» με τον αγρότη του αγώνα. Είναι σίγουρο ότι ούτε και τώρα θα θελήσει να «σκύψει» στα προβλήματα για να δώσει λύσεις. Αντιθέτως, θα επιμείνει στη γνωστή τακτική της. Πρώτα θα κάνει δήθεν την αδιάφορη, επιχειρώντας να υποτιμήσει τη δύναμη και τη δυναμική των κινητοποιήσεων. Κι όταν ο αγώνας «φουντώσει» θα «βάλει μπροστά» όλες τις «μηχανές» του κρατικού και του κομματικού μηχανισμού της, για να τον υπονομεύσει, να συκοφαντήσει και να τρομοκρατήσει τους αγωνιστές, να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, να στρέψει άλλα κοινωνικά στρώματα κατά της αγωνιζόμενης αγροτιάς. Αλλωστε, τα «αγροτοδικεία» συνεχίζουν το «έργο» τους και μόλις χτες καταδικάστηκαν άλλοι 45 από το Εφετείο της Λάρισας, όπου, πριν λίγες μέρες, μια δικαστής παρότρυνε τους αγρότες να αυτοκτονούν(!), αντί ν' αγωνίζονται.
Ομως, δεν «περνάει» πια στους αγωνιζόμενους αγρότες ο «τσαμπουκάς» των εκσυγχρονιστών κυβερνώντων. Οχι γιατί είναι «παλικαράδες», αλλά γιατί παλεύουν για το ψωμί και για το δίκιο τους κι εκεί ο φόβος υποχωρεί. Θα δώσουν, λοιπόν, με παλικαριά και αυτή τη μάχη οι ξωμάχοι της Ελλάδας, για να μείνουν στα χωριά τους και να καλλιεργούν τη γη που τους παρέδωσαν οι πατεράδες τους. Αλλη λύση δεν έχουν, παρά να αγωνιστούν αυτοί σήμερα για να υπάρχουν αγρότες κι αύριο, για να υπάρχει σύγχρονη ζωή στην ύπαιθρο, με την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας στα πλαίσια μιας άλλης πραγματικά λαϊκής οικονομίας...
Feeds
