ΨΑΧΝΟΥΝ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΑΠΙΛΑ ΤΟΥΣ: «Το ποσοστό των βεβαιωμένων φόρων που δεν έχουν εισπραχθεί είναι αφάνταστα υψηλό (...) Από κοντά, υπηρεσίες περιβάλλοντος, πολεοδομίες, υπηρεσίες της αυτοδιοίκησης ελέγχονται για παραλείψεις, ελλιπείς υπηρεσίες, διασπαθίσεις σοβαρών χρηματικών ποσών (...) Είναι προφανές ότι όλα αυτά υποκρύπτουν συνδιαλλαγές και φαυλότητα. Το γεγονός ότι, μόνο μέσα σε έναν χρόνο, τα βεβαιωμένα κρούσματα διαφθοράς έχουν διπλασιαστεί επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές (...) πριν το ελληνικό κράτος κινδυνεύσει να χρεοκοπήσει, έχουν χρεοκοπήσει οι υπηρεσίες του (...) το βαθύ κράτος είναι εστία διαφθοράς (...) Τι πρέπει να κάνουμε; (...) να δρομολογήσουμε τη λειτουργία ανεξάρτητων μηχανισμών έρευνας και σύλληψης της παραβατικότητας (...) Χρειάστηκε να φτάσει η χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας για να ψηφιστεί, υπό την πίεση των ξένων δανειστών μας, ένα βαρύ, οδυνηρό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, στόχος του οποίου είναι να βάλει σε τροχιά μεταρρύθμισης τη χώρα (...) χρειάζεται ένα νέο αλλά Βραχυπρόθεσμο Πρόγραμμα που θα τα αλλάξει όλα» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΣΩΤΗΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΑΖΗΜΙΩΤΟ: «Η Δημόσια Διοίκηση δεν διαθέτει, δυστυχώς, την κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που απαιτούν οι στιγμές (...) ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ (...) έχει λειτουργήσει αποτρεπτικά για κάθε σοβαρό άνθρωπο που θέλει να εμπλακεί σε μια περιπέτεια διαχείρισης κρατικών υποθέσεων (...) για να αφήσουν τις καριέρες τους και να επωμισθούν όλα τα ρίσκα ενός δημόσιου ρόλου θα θελήσουν και να αμειφθούν σύμφωνα με τα στάνταρντς της αγοράς, αλλά και να προστατευθούν από διάφορες δικαστικές περιπέτειες βασισμένες σε καταγγελίες (...) το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και τα άλλα αστικά κόμματα οφείλουν να επιλέξουν από κοινού σοβαρούς ανθρώπους για θέσεις - κλειδιά και να τους προστατεύσουν (...) Το πολιτικό σύστημα για να σωθεί και να σώσει τη χώρα πρέπει να βασισθεί σε τεχνοκράτες εγνωσμένης αξιοπιστίας και κοινής αποδοχής, τους οποίους θα πληρώσει αδρά και θα προστατεύσει» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ 'ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ' ΑΛΛΟ: «Η Βουλή, οι κυβερνήσεις, το πολιτικό προσωπικό, η Προεδρία της Δημοκρατίας ουσιαστικά υποδύονται ρόλους θεσμικούς, αλλά ουσιαστικά την πραγματική εξουσία την ασκούν κατά κύριο λόγο άλλα κέντρα. Παράδειγμα: Αυτός που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας προς συγκεκριμένη κατεύθυνση ή να διαμορφώσει την πολιτική ατζέντα, δεν είναι απαραίτητα η ίδια η εκλεγμένη πολιτική εξουσία. Αλλά τα παντοδύναμα, ηλεκτρονικά κυρίως, μέσα ενημέρωσης. Και το κάνουν με ιδιαίτερη ευκολία» (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).