Κοινότοπες, πασίγνωστες και μονότονα επαναλαμβανόμενες εδώ και χρόνια διαπιστώσεις περί διαφθοράς και κακοδιοίκησης περιλαμβάνει η φετινή έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η έκθεση παραμένει σκόπιμα στο επίπεδο των εντυπωσιοθηρικών διαπιστώσεων, δίχως να αγγίζει τα αίτια που γεννούν τα φαινόμενα της διαφθοράς και της κακοδιοίκησης. Γιατί τότε, θα έπρεπε να αναδείξει τη διαπλοκή κράτους και μονοπωλίων και το πώς η εφαρμοζόμενη πολιτική, που θέλει το κράτος «αρωγό της επιχειρηματικότητας», επιδρά σε κάθε πτυχή της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. Για παράδειγμα, η έκθεση διαπιστώνει την «αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών» του Δημοσίου, αλλά δεν απαντά στο «γιατί» συμβαίνει αυτό και φυσικά όχι τυχαία. Η υπηρεσία, λοιπόν, που προσφέρει η εν λόγω έκθεση είναι η επανάληψη των γνωστών διαπιστώσεων και στοιχείων περί διαφθοράς που χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει το τσάκισμα των μισθών και την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στο Δημόσιο, καθώς και τις νέες αντιδραστικές «τομές» στη Δημόσια Διοίκηση, δηλαδή την κατάργηση, συγχώνευση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών. Είναι, άραγε, τυχαίο ότι «τα φώτα» φέτος στράφηκαν στην «ανικανότητα» των εφοριών να εισπράξουν τους βεβαιωμένους φόρους, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προωθεί την εκχώρηση της είσπραξης των χρεών σε ιδιωτικές εταιρείες; Δεν νομίζουμε...

Δήλωσε χτες στον ρ/σ του ΑΝΤ1 η Ρ. Δούρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ: «Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για το ίδιο το μέλλον της ευρωζώνης, με το ενδεχόμενο διάλυσής της να είναι ορατό αν συνεχιστούν οι ίδιες πολιτικές (...) εμείς ασχολούμαστε με τον κ. Καρχιμάκη που διασύρει πολίτες (...) Και βέβαια δεν γίνεται καμία συζήτηση για τη λειτουργία ΟΛΩΝ των θεσμών. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς εδώ και πολλά χρόνια έχει καταθέσει προτάσεις (...) για τη θωράκιση των θεσμών».

Εδώ ο κόσμος καίγεται, τσακίζεται η ζωή κάθε εργατικής λαϊκής οικογένειας και η ηγεσία του ΣΥΝ ολοφύρεται για την κρισιμότητα των στιγμών που διανύει η ευρωζώνη! Οπως και για τη λειτουργία και τη θωράκιση των θεσμών του αστικού κράτους. Τους οποίους διατηρεί για να κάνει καλύτερα τη δουλίτσα του σε βάρος του λαού και προς όφελος της πλουτοκρατίας. Βεβαίως, ο καθείς εφ ω ετάχθη! Και ο οπορτουνισμός έχει ταχθεί εξαρχής με την ευρωένωση των μονοπωλίων και τη διαχείριση του συστήματος. Κι αν δεν το ομολογεί ευθέως, το κάνει διά της πλαγίας, με τοποθετήσεις όπως η παραπάνω.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τις εμποδίζει - μας λένε - η τεμπελιά των υπαλλήλων τους, η διαφθορά, η έλλειψη μηχανοργάνωσης, η κακή οργάνωση και κατάτμηση των υπηρεσιών και η απουσία διάθεσης.

Γι' αυτό άλλωστε και η κυβέρνηση «ψήνει», όπως παραδέχθηκε και ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, τη μερική ιδιωτικοποίηση της εφορίας.

Υπάρχει μία μικρή λεπτομέρεια, όμως, που δεν μας την λένε. Οτι οι εφορίες εμποδίζονται στην είσπραξη φόρων από την ισχύουσα νομοθεσία. Αυτή που προβλέπει ρυθμίσεις οφειλών για τις μεγάλες επιχειρήσεις, φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, «κόλπα» με δωρεές και επανεπενδυόμενα κέρδη.

Η ίδια νομοθεσία που επιτρέπει την ασύδοτη δράση των παράκτιων εταιρειών και όχι απλά δεν αλλάζει, αλλά ενισχύεται ακόμη περισσότερο σε αυτή την κατεύθυνση: Οσο περισσότερα κέρδη έχει κανείς τόσο λιγότερο πληρώνει.

Αρα μάλλον όλη αυτή η ιστορία με τις «ανίκανες» και «διεφθαρμένες» εφορίες (χωρίς να αρνούμαστε ότι υπάρχουν τέτοια φαινόμενα φυσικά) αλλού αποσκοπεί. Είναι ένα «μαστίγιο» προς το μηχανισμό για να καταδιώξει ανηλεώς εργαζόμενους και μικροεπαγγελματίες.

Βλέπετε, τελευταία έχει παρέλθει η περίοδος των «καρότων» για όλους, οπότε οι κυβερνώντες ακολουθούν το μόνο δρόμο που τους μένει για να επιτεθούν στο λαϊκό εισόδημα.

ΒΡΕ ΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΕΙΠΕ έτσι η διάδοχος του Ντ. Στρος Καν, Κριστίν Λαγκάρντ! Πρέπει, λέει, να «βάλουμε στην άκρη τα ατομικά μας συμφέροντα» κι αυτό για «χάρη του εθνικού συμφέροντος» της χώρας μας!

Δηλαδή το ΔΝΤ, που εκπροσωπεί πλέον, σκίζεται για το ...συμφέρον της Ελλάδας; Εμείς πώς είχαμε την εντύπωση ότι τόσο αυτός ο οργανισμός όσο και η ΕΕ ασχολούνται αποκλειστικά με τη διασφάλιση των κερδών των τραπεζικών ομίλων (που διαπλέκονται με το κεφάλαιο γενικώς);

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι πάνω από 40.000 επιχειρήσεις που έκλεισαν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα καθημερινά λουκέτα που βάζουν δεκάδες εμπορομάγαζα, οι χιλιάδες απολύσεις, το θέριεμα της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομείων, για τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό οφείλονται είτε σε στρεβλώσεις της αγοράς είτε στη δράση του ΠΑΜΕ και των ταξικών δυνάμεων και όχι στις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας.

Σε κάθε περίπτωση βγαίνει λάδι το σύστημα που υπηρετεί με πάθος ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, όπως αντίστοιχα αθώα βγαίνει και η κυβέρνηση, αφού κατά τη ΓΣΕΕ υποκύπτει σε ξένα οικονομικά κέντρα και αναγκαστικά ακολουθεί τις εξελίξεις. Οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στις ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Να ενισχύσουν, να δυναμώσουν το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, την οργάνωση στους τόπους δουλειάς.

Η λαϊκή οικονομία είναι η λύση, η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η λαϊκή εξουσία αποτελεί αναγκαιότητα για την ευημερία του λαού όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε κάθε καπιταλιστική χώρα».

Ούτε μια φορά δεν αναφέρεται η λέξη «χρέος» στη γραπτή δήλωση που εξέδωσε ο Β. Σόιμπλε μετά τη συνάντηση που είχε προχτές το βράδυ με τον Ευ. Βενιζέλο, γεγονός που επιβεβαιώνει περίτρανα ότι βασικός στόχος των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που προωθούνται από κυβέρνηση και τρόικα δεν είναι βέβαια η αντιμετώπιση του χρέους, αλλά η διάσωση της πλουτοκρατίας και η ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων μέσα από τη χρεοκοπία και την πτώχευση του λαού. Γι' αυτό ακριβώς ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δίνει έμφαση στην άμεση εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνονται στο «μεσοπρόθεσμο» και τον εφαρμοστικό νόμο, ενώ δηλώνει κυνικά ότι η «ανάπτυξη» θα γίνει με πιο ισχυρά μονοπώλια. «Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο με ισχυρότερο ιδιωτικό τομέα και με ιδιωτικές επενδύσεις που θα οδηγήσουν σε επιτυχή ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα», αναφέρεται χαρακτηριστικά στη γραπτή δήλωση του Β. Σόιμπλε, δίνοντας με ξεκάθαρο τρόπο το στρατηγικό στόχο των βάρβαρων μέτρων. Είναι ολοφάνερο ότι προϋπόθεση για «ισχυρότερο ιδιωτικό τομέα» είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που περνάει κυρίως από τη δραστική υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης. Η πάμφθηνη εργατική δύναμη είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για τις «ιδιωτικές επενδύσεις» που επαγγέλλεται ο Γερμανός υπουργός, ταυτόχρονα με την ιδιωτικοποίηση των πάντων και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η ανάπτυξη αυτή, προς όφελος των μονοπωλίων, είναι εφιάλτης και φρίκη για το λαό. Ομως σήμερα υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που θα διασφαλίζει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αναγκαία προϋπόθεση η λαϊκή εξουσία και η αποδέσμευση από την ΕΕ.

«Διερωτάται κανείς αν ένας από τους πολλούς Ελληνες μεγιστάνες που πλούτισαν από το έθνος και τους πολίτες του δεν μπορεί να αγοράσει τα προς εκποίηση νησιά... Πρέπει "σώνει και καλά" να περάσουν σε χέρια Τούρκων;», διερωτάται ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης.

Κι από τη σύντομη δήλωσή του αυτή προκύπτουν δύο συμπεράσματα: Πρώτον, υπάρχουν πολλοί Ελληνες μεγιστάνες που πλούτισαν από το λαό! Εμείς το ξέραμε βεβαίως, ο ΛΑ.Ο.Σ., όμως, είναι αυτός που διατείνεται ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί ο λαός απόλαυσε προνόμια και κεκτημένα και έτρωγε με χρυσά κουτάλια. Ο λαός, βεβαίως, γνωρίζει καλά ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, ακριβώς γιατί ο πλούτος που παρήγαγε λεηλατήθηκε από μια δράκα άρπαγες, τους οποίους τώρα ο ΛΑ.Ο.Σ. εκλιπαρεί να αγοράσουν αυτοί τα προς πώληση νησιά. Δεύτερον, το πρόβλημα του ΛΑ.Ο.Σ. δεν είναι ότι εκποιούνται νησιά, αλλά το ενδεχόμενο αυτά να αγοραστούν από Τούρκους ...μεγιστάνες! Εξοχο δείγμα του «πατριωτισμού» του ΛΑ.Ο.Σ. για τον οποίο τόσο επαίρεται.

Ταυτόχρονα, αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα σε μια περίοδο που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και ενώ εκδηλώνονται αγώνες για κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα από λαϊκές δυνάμεις. Την ίδια στιγμή, γίνεται προσπάθεια και από τις αστικές δυνάμεις να εκσυγχρονίσουν τα καθεστώτα τους, ώστε να διατηρηθεί η κυριαρχία τους και οι σχέσεις τους με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.