Εγκλωβισμένος στις αντιφάσεις που γεννούν οι σαθρές αναλύσεις των οπορτουνιστών για το χαρακτήρα της κρίσης, ο Αλ. Τσίπρας, αφ' ενός ισχυρίστηκε αντιεπιστημονικά ότι η κρίση «οφείλεται στην αρχιτεκτονική του ευρώ και της ΟΝΕ» και «δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς δομικές αλλαγές σε αυτή την αρχιτεκτονική», αφ' ετέρου δήλωσε ότι «δεν αρκεί σήμερα η ευρωπαϊκή αριστερά να αναζητά επικουρικές βελτιώσεις» και ότι «η κρίση είναι συστημική του παγκόσμιου καπιταλισμού»!

Για να συνεχίσει ζητώντας «επαναθεμελίωση, επανίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης», καταγγέλλοντας όσους κάνουν «σκέψεις αναδίπλωσης στο έθνος κράτος», αφού κατά την άποψή του «προσπαθούν να απαντήσουν σε λάθος ερωτήματα και για αυτό προσανατολίζονται σε λάθος απαντήσεις» και «απαντώντας με επιστροφή στον εθνοκεντρισμό, είναι σα να βάζεις το κεφάλι σου στην άμμο, σαν τη στρουθοκάμηλο». Η ανάλυσή του αποτελεί ύμνο στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, αφού αυτόν υπερασπίζεται όταν λιβανίζει τη διακρατική ιμπεριαλιστική ευρωένωση, η οποία μόνο σαν τέτοια μπορεί να υπάρχει όσο στα κράτη - μέλη που την απαρτίζουν ζει και βασιλεύει η εξουσία των αστών.

Καταλήγοντας ο Αλ. Τσίπρας επανήλθε στα περί «κρίσης χρέους», αγωνιώντας γιατί αυτή, όπως είπε, «απειλεί το ευρώ και την ίδια την ευρωζώνη». Ταυτόχρονα, κάλεσε τους ομοϊδεάτες του να εντείνουν την προσπάθεια, ώστε να χειραγωγήσουν τους λαούς σε έναν αγώνα υπέρ της αστικής δημοκρατίας, ζητώντας συγκεκριμένα «να αναδείξουμε την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των συνταγματικών επιταγών ως κυρίαρχο αίτημα διεκδίκησης».