Σάββατο 9 Σεπτέμβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Με κοινές αγωνίες για το μέλλον της ΕΕ και την ενσωμάτωση των λαών

Προτάσεις για το μέλλον της ΕΕ, υπαγορευμένες από τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, κατέθεσαν από την Πνύκα Αλ. Τσίπρας και Εμ. Μακρόν

Με επιστράτευση εννοιών όπως «δημοκρατία», «ελευθερία», «κοινωνική δικαιοσύνη», «λαϊκή κυριαρχία», ακόμα και με ειρωνικές αναφορές στον Μαρξ και την Παρισινή Κομμούνα, Αλ. Τσίπρας και Εμ. Μακρόν επιχείρησαν προχτες το βράδυ από την Πνύκα να συσκοτίσουν τα «ελατήρια» και το στόχο των προτάσεών τους για μια νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, καλλιεργώντας αυταπάτες στους λαούς ότι είναι δυνατόν η ΕΕ να αναδομηθεί, και από ένωση των μονοπωλίων να μεταλλαχτεί σε ένωση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Στη θέση παλιών χρεοκοπημένων μύθων αμφότεροι σέρβιραν νέους, περί «διόρθωσης», «επανίδρυσης» της ΕΕ και «επιστροφής στις ιδρυτικές της αξίες», τις τάχα φιλολαϊκές, την ώρα μάλιστα που και οι δύο προωθούν στις χώρες τους σκληρές αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Πίσω από τις περικοκλάδες με τις οποίες διάνθισαν τις ομιλίες τους ήταν φανερή η αγωνία αφενός του Εμ. Μακρόν για ανάκτηση του εδάφους που έχασε η γαλλική αστική τάξη στο εσωτερικό της ΕΕ, με προώθηση προτάσεων για χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής, για εμβάθυνση της ενοποίησης, ώστε να αναλάβει η Γερμανία στην πράξη ρόλο εγγυητή για τα υπερχρεωμένα κράτη και τις προβληματικές μεγάλες τράπεζες της ΕΕ, και αφετέρου του Αλ. Τσίπρα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παρέμβει ενεργά στις σχετικές διεργασίες, διεκδικώντας για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης «αναβαθμισμένους ρόλους» και κυρίως «να μη μείνει ουραγός» σε μια τέτοια προσπάθεια.

«Ενα το κρατούμενο» η θωράκιση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων

Αυτό που επίσης έγινε φανερό πίσω από τις διακηρύξεις για «μεγάλες αλλαγές» ήταν η αγωνία για τη θωράκιση των όποιων κοινών συμφερόντων των ευρωενωσιακών μονοπωλίων έναντι των ανταγωνιστών τους, με τον Εμ. Μακρόν να κατονομάζει συγκεκριμένα τις ΗΠΑ και την Κίνα και να υποδεικνύει την ΕΕ ως το χώρο όπου μπορούν να προστατευτούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων της, με την προώθηση των αναγκαίων συμβιβασμών ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα των καπιταλιστικών κρατών που συγκροτούν την ιμπεριαλιστική ένωση, για τη διατήρηση της συνοχής της.

Μπροστά στον εξόφθαλμα αντιλαϊκό χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας, και οι δύο υπερασπίστηκαν νέες μεθόδους ενσωμάτωσης των λαών, αναγνωρίζοντας ως αναγκαία τη στήριξή τους στο αντιδραστικό εγχείρημα.

Ο Αλ. Τσίπρας υπερασπίστηκε στο παραπάνω πλαίσιο τη «δημοκρατική επανίδρυση» της ΕΕ, μιλώντας για ένα «νέο συμβόλαιο δημοκρατίας, ισότητας και αλληλεγγύης», με την αγωνία της διάβρωσης της δημοκρατικής νομιμοποίησης της ΕΕ. Ισχυρίστηκε ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης, από «ένωση των πολιτών» έγινε «ένωση των μεγάλων συμφερόντων», παρότι τέτοια ήταν απ' τα γενοφάσκια της, και τάχτηκε υπέρ της αλλαγής της, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα.

«Πρέπει και μπορούμε να καταστήσουμε την Ευρώπη ικανή να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του μέλλοντος, των αναδυόμενων οικονομιών και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας», δήλωσε, αποκαλύπτοντας την ουσία της αγωνίας του, και προς τούτο εισηγήθηκε θεσμούς που θα εμπλέκουν τους λαούς στη λήψη αποφάσεων, θα αποσπούν δηλαδή με τα γνωστά τερτίπια τη συναίνεσή τους σε αποφάσεις στα μέτρα των μονοπωλίων. Ζήτησε η οικονομική ένωση να μετατραπεί και σε πολιτική, με την Ευρωζώνη να αποκτά κοινά εργαλεία πολιτικής, με υπουργό Οικονομικών, υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και κοινοβούλιο της Ευρωζώνης. Ζήτησε επίσης «δημοσιονομικό χώρο» στις κυβερνήσεις ώστε να μπορούν να στηρίζουν χωρίς τους σημερινούς περιορισμούς τις αστικές τάξεις των κρατών - μελών. Τις προτάσεις αυτές, που υπαγορεύονται από τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ο Αλ. Τσίπρας τις παρουσίασε σαν προτάσεις ικανές να επιφέρουν φιλολαϊκές αλλαγές στην ΕΕ.

Μάλιστα, υπερβάλλοντας στην κατάθεση διαπιστευτηρίων, δεν δίστασε να αναφερθεί απαξιωτικά και στην Παρισινή Κομμούνα, λέγοντας: «Ο Μαρξ χαρακτήρισε κάποτε τη γαλλική εξέγερση της Κομμούνας του Παρισιού "έφοδο στον ουρανό". Εμείς, επιτρέψτε μου να πω, χρειαζόμαστε σήμερα μια ευρωπαϊκή, δημοκρατική και ειρηνική έφοδο. Αλλά έφοδο στη γη, όχι στον ουρανό. Στα πραγματικά καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων που αναζητούν λύσεις»! Εμαθαν λοιπόν από τον Αλ. Τσίπρα οι επαναστατημένοι εργάτες του Παρισιού, 146 χρόνια μετά την ηρωική τους εξέγερση, ότι δεν πάλευαν για τη ζωή και τα προβλήματά τους, αλλά για κάτι έξω από την πραγματικότητα, αφού «εκτός πραγματικότητας» θεωρεί ο πρωθυπουργός την αμφισβήτηση του συστήματος που υπηρετεί.

«Ασφαλές λιμάνι» η ΕΕ για τους επιχειρηματικούς ομίλους

Από την πλευρά του, ο Εμ. Μακρόν εξέφρασε κι εκείνος την ανησυχία του για τις αντιθέσεις και τους τριγμούς στην ΕΕ και έθεσε προ των ευθυνών του το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου για τον κίνδυνο διάλυσής της, που παρομοίασε με αυτοκτονία. Ο Γάλλος Πρόεδρος περιέγραψε τις αλλαγές στον κόσμο, μιλώντας για ρήγματα σε παλιές συμμαχίες και για χώρες που ήταν κυρίαρχες αλλά υποχωρούν μπροστά σε νέες δυνάμεις, για να υποστηρίξει την ενδυνάμωση της ΕΕ σαν «ασφαλές λιμάνι» για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια. Οπως είπε, δηλώνοντας την πρεμούρα του, πρέπει να στηριχτεί η ευρωπαϊκή κυριαρχία, ώστε να μην επιβάλουν οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι την άποψή τους.

Επιχειρώντας να δικαιολογήσει τον καταφανώς αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ, αφού παραδέχτηκε ότι αυτή δεν μπορεί να προχωρά δίχως τη στήριξη των λαών, ισχυρίστηκε ότι «τα ρήγματα στον κοινωνικό ιστό» οφείλονται στην «απώλεια του προσανατολισμού» και σέρβιρε τις γνωστές προτάσεις σαν δήθεν εγγύηση φιλολαϊκής στροφής της ΕΕ, όπως ισχυρή διακυβέρνηση, με έναν προϋπολογισμό, με εκτελεστικό υπεύθυνο, με κοινοβούλιο της Ευρωζώνης κ.ά. Πρότεινε μάλιστα τη διοργάνωση δημοκρατικών συνελεύσεων με επίκεντρο το μέλλον της ΕΕ, για την εμπλοκή των λαών σε μια διαδικασία ξένη προς τα συμφέροντά τους, τα οποία σε πλήρη σύμπνοια υπονομεύουν οι κυβερνήσεις όλων των κρατών - μελών, όπως υπαγορεύουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ