Σάββατο 9 Σεπτέμβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επισκέψεις...

Μετά τις επισκέψεις του πρωθυπουργού σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ήταν η σειρά του αναπληρωτή υπουργού Οικονομίας να επισκεφτεί την περασμένη Τετάρτη εργοστάσια στη Βιομηχανική Περιοχή (ΒΙΠΕ) του Κιλκίς, για να προβάλει τις «αναπτυξιακές προοπτικές» της οικονομίας, στη βάση του «υγιούς ανταγωνισμού» και της «δίκαιης ανάπτυξης». Το «δυστύχημα» για τον Αλ. Χαρίτση ήταν ότι οι επιχειρήσεις αυτές ήταν λιγότερο «αποστειρωμένες» από εκείνες που επέλεξε ο πρωθυπουργός, με αποτέλεσμα να έχουν καταγραφεί το προηγούμενο διάστημα σοβαρές αντιδράσεις από σωματεία και εργαζόμενους για αντεργατικές εργοδοτικές πρακτικές, κατ' εφαρμογή των νόμων αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Για παράδειγμα, όπως έγραψε την Πέμπτη ο «Ριζοσπάστης», μεγάλη μεταλλουργία που επισκέφτηκε το κυβερνητικό κλιμάκιο, προχωράει σε απολύσεις όταν πρέπει να μειώσει την παραγωγή και επαναπροσλαμβάνει το προσωπικό όταν πρέπει να την αυξήσει, καλεί τους εργαζόμενους να δουλεύουν απλήρωτοι τα Σαββατοκύριακα, με «αντάλλαγμα» ρεπό κ.ά. Αλλη επιχείρηση έχει επιβάλει από το 2012 ατομικές συμβάσεις με μείωση μισθών και επιδομάτων κατά περίπου 20%.

... χωρίς «κόμπλεξ»

Βέβαια, η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να αισθάνεται κανένα «κόμπλεξ» να αντιμετωπίσει τις επισκέψεις στο Κιλκίς με τυμπανοκρουσίες όμοιες εκείνων που έκανε στην «Παπαστράτος» και στην «Apivita». Αλλωστε, σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, το κοινό στοιχείο που εξάρει η κυβέρνηση, είναι η τήρηση της εργατικής νομοθεσίας από τους καπιταλιστές εργοδότες. Μόνο που η νομοθεσία αυτή είναι ταξική μέχρι το μεδούλι, βαθιά αντεργατική και βρίσκεται ανά πάσα στιγμή στη διάθεση των καπιταλιστών, να τη χρησιμοποιήσουν όπως καταλαβαίνουν καλύτερα. Οσο για μια προηγούμενη δήλωση Τζανακόπουλου, ότι η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να γίνει η Ελλάδα «Ειδική Οικονομική Ζώνη», τον ενημερώνουμε ότι οι εργοδότες της περιοχής έχουν ως βασικό αίτημα να γίνει η ΒΙΠΕ Κιλκίς «Ειδική Ζώνη» σε ό,τι αφορά τη φορολογία, τα κίνητρα και βέβαια τα εργασιακά δικαιώματα. Θα είχε πράγματι ενδιαφέρον να μας πει ο υπουργός αν το συζήτησε μαζί τους και τι απάντηση έδωσε...

Εποπτεία

Με αφορμή την απάντηση που έδωσε ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, σε ερώτηση Ελληνα ευρωβουλευτή, πολλοί ήταν εκείνοι που ανακάλυψαν όψιμα (ανάμεσά τους και ο ίδιος ο ευρωβουλευτής...) ότι η «εποπτεία» για την Ελλάδα δεν τελειώνει με την τυπική ολοκλήρωση του μνημονίου τον Αύγουστο του 2018. Σύμφωνα με τον Π. Μοσκοβισί, «τα κράτη - μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής». Η εποπτεία αυτή αφορά «την οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση» και μπορεί να οδηγεί σε «διορθωτικά μέτρα». Εμείς θα προσθέταμε ορισμένες ακόμα συμφωνίες και συνθήκες που θέτουν κάτω από τη μόνιμη εποπτεία του κεφαλαίου και των κομμάτων του τον ελληνικό και τους άλλους λαούς στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Τέτοιες είναι για παράδειγμα το «σύμφωνο για το Ευρώ», το «Ευρωπαϊκό εξάμηνο» και άλλες. Πρόκειται για «μνημόνια διαρκείας» σε βάρος του λαού, που στοχεύουν στην αυτόματη σχεδόν προσαρμογή των ρυθμών και του εύρους της αντιλαϊκής πολιτικής στις μεταβαλλόμενες ανάγκες του κεφαλαίου. Σε κάθε περίπτωση, η πραγματική «εποπτεία» είναι αυτή που επιβάλλεται στους λαούς από την ίδια την εξουσία των μονοπωλίων. Αυτήν πρέπει να ανατρέψει ο λαός με τη συμμαχία και την πάλη του, για να μπορέσει να ανασάνει και να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του, έξω από την ΕΕ του κεφαλαίου, με εργατική εξουσία.

Κελεπούρι

Οταν επί ΝΔ η «αξιολόγηση» βάλτωνε στην απροθυμία των εργαζομένων να συναινέσουν σε κριτήρια που προσομοίωναν την καλύτερη προσαρμογή τους στην υπηρέτηση της αντιλαϊκής πολιτικής, η κυβέρνηση επιστράτευε τότε κατάρες και απειλές για απολύσεις και περικοπές μισθών, προκειμένου να τους αναγκάσει να πάρουν μέρος στη διαδικασία. Τώρα, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα άλλαξαν. Μπορεί ο στόχος της «αξιολόγησης» να παραμένει ίδιος και τα κριτήρια να διαφοροποιούνται μόνο στον τρόπο που εκφέρονται, ωστόσο η κυβέρνηση ούτε απειλεί, ούτε εκβιάζει τους εργαζόμενους, που απέχουν οργανωμένα από τη διαδικασία της «αξιολόγησης». Αντίθετα, ασκεί πιέσεις στους προϊσταμένους ότι αν δεν καταφέρουν οι ίδιοι να επιβάλουν την «αξιολόγηση», τότε θα υποστούν συνέπειες στην επαγγελματική τους εξέλιξη. Που σημαίνει ότι αντί να κάνει η ίδια το δερβέναγα για να περάσει η «αξιολόγηση», ανοίγοντας απευθείας μέτωπο με τους εργαζόμενους, αναθέτει αυτή τη δουλειά στους προϊσταμένους και η ίδια αναπαύεται στις ...φιλεργατικές της δάφνες! Πράγματι, τόση μαεστρία στο πέρασμα της αντιλαϊκής - αντεργατικής πολιτικής, δύσκολα θα βρει κανείς σε οποιαδήποτε προηγούμενη κυβέρνηση. Γι' αυτό και το κεφάλαιο, μαζί με τους διεθνείς «εταίρους», τρίβουν τα χέρια τους για το «κελεπούρι» που τους έλαχε να διαχειριστεί τις υποθέσεις τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ